درباره نام تیم فوتبال «قشقایی» چه می‌دانید؟
موبنا – «قشقایی شیراز اسم تیمه یا ماست‌بندی!»، «رب قشقایی رسید»، «محصولات قشقایی بخر، پرسپولیس رو ببر»؛ این‌ها نمونه جملاتی است که بعد از باخت تیم فوتبال پرسپولیس مقابل تیم «قشقایی» شیراز در شبکه‌های اجتماعی به سرعت منتشر شد. شاید اگر بیشتر پیشینه کشور و فرهنگ‌مان را بدانیم، در کُری خواندن‌ها از الفاظ دیگری استفاده …
موبنا – «قشقایی شیراز اسم تیمه یا ماست‌بندی!»، «رب قشقایی رسید»، «محصولات قشقایی بخر، پرسپولیس رو ببر»؛ این‌ها نمونه جملاتی است که بعد از باخت تیم فوتبال پرسپولیس مقابل تیم «قشقایی» شیراز در شبکه‌های اجتماعی به سرعت منتشر شد. شاید اگر بیشتر پیشینه کشور و فرهنگ‌مان را بدانیم، در کُری خواندن‌ها از الفاظ دیگری استفاده کنیم.
در کتاب «شناخت فرهنگ و اقوام ایران زمین» شامل پژوهش‌های حمید عامریان آمده است: یکی از پرجمعیت‌ترین ایلات کشور، ایل قشقایی است که در قلمرو جغرافیایی استان‌های فارس، اصفهان، خوزستان، چهارمحال و بختیاری، کهگیلویه و بویراحمد و بوشهر زندگی می‌کنند. اگرچه امروزه بیشتر مردم ایلات با توجه به گذشت زمان و شرایط سیاسی و اجتماعی در شهرهای بزرگ و کوچک ساکن شده‌اند، اما هنوز هم برخی باورها، اعتقادات، آداب و سنت‌های آن‌ها در اغلب خانواده‌های عشایری همچنان باقی مانده است.
ایل قشقایی را پیش از دوره صفویه، از قفقاز به شمال ایران کوچ دادند و در زمان شاه‌عباس نیز آن‌ها را به فارس کوچ دادند. گرچه طایفه «فارسیمدان» قبل از قشقایی‌ها مقیم منطقه بودند و از آن‌ها که به زبان لری صحبت می‌کردند، نام برده شده است. دره شوری، فارسیمدان، کشکولی بزرگ، کشکولی کوچک، شش بلوکی و عمله، طایفه‌های ایل قشقایی به‌شمار می‌روند.
گسترش رسانه‌های جمعی و لزوم همگرایی با جامعه شهری، نسل جدید این اقوام را تحت تاثیر قرار داده و شاید تغییر لهجه، گویش، دگرگونی لباس، تجددگرایی خانواده‌ها و بروز الگوهای جدید رفتاری، دلایل تغییرات این قوم باشد.
زبان ترکی، لباس محلی و موسیقی سنتی، از کهن‌ترین و با ارزش‌ترین نمادهای فرهنگی قوم قشقایی محسوب می‌شود. نمادهایی که قرن‌ها، توجه گردشگران، خاورشناسان و پژوهشگران غربی را به خود جلب کرده است.
موسیقی سنتی قشقایی بیانگر حماسه‌ها، دلاوری‌ها، دلدادگی‌ها و جدایی‌های این قوم است که شاید بیش از سایر هنجارها و تولیدات فرهنگی ایل، گویا و تاثیرگذار بوده است، زیرا درون هر نوا، نغمه، ملودی و آهنگ، حکایتی تلخ و شیرین و قصه‌ای ناب و دلنشین جای گرفته است.
لباس پر رنگ زنان قشقایی از چهار یا پنج دامن چین‌دار تشکیل می‌شود و هر کدام از آن‌ها از ۱۲ تا ۱۴ متر پارچه دوخته می‌شود، پیراهن آن‌ها تا ساق پا، یقه بسته و آستین بلند است و در دو طرف پایین چاک دارد. مردان ایل نیز پوشاک بلندی به نام «آرخالق» می‌پوشند که تا مچ پا می‌آید و آستین بلندف گشاد و چاک‌دار است.
«قشقایی شیراز اسم تیمه یا ماست‌بندی!»، «رب قشقایی رسید»، «محصولات قشقایی بخر، پرسپولیس رو ببر»؛ این‌ها نمونه جملاتی است که بعد از باخت تیم فوتبال پرسپولیس مقابل تیم «قشقایی» شیراز در شبکه‌های اجتماعی به سرعت منتشر شد. شاید اگر بیشتر پیشینه کشور و فرهنگ‌مان را بدانیم، در کُری خواندن‌ها از الفاظ دیگری استفاده کنیم.
در کتاب «شناخت فرهنگ و اقوام ایران زمین» شامل پژوهش‌های حمید عامریان آمده است: یکی از پرجمعیت‌ترین ایلات کشور، ایل قشقایی است که در قلمرو جغرافیایی استان‌های فارس، اصفهان، خوزستان، چهارمحال و بختیاری، کهگیلویه و بویراحمد و بوشهر زندگی می‌کنند. اگرچه امروزه بیشتر مردم ایلات با توجه به گذشت زمان و شرایط سیاسی و اجتماعی در شهرهای بزرگ و کوچک ساکن شده‌اند، اما هنوز هم برخی باورها، اعتقادات، آداب و سنت‌های آن‌ها در اغلب خانواده‌های عشایری همچنان باقی مانده است.
ایل قشقایی را پیش از دوره صفویه، از قفقاز به شمال ایران کوچ دادند و در زمان شاه‌عباس نیز آن‌ها را به فارس کوچ دادند. گرچه طایفه «فارسیمدان» قبل از قشقایی‌ها مقیم منطقه بودند و از آن‌ها که به زبان لری صحبت می‌کردند، نام برده شده است. دره شوری، فارسیمدان، کشکولی بزرگ، کشکولی کوچک، شش بلوکی و عمله، طایفه‌های ایل قشقایی به‌شمار می‌روند.
گسترش رسانه‌های جمعی و لزوم همگرایی با جامعه شهری، نسل جدید این اقوام را تحت تاثیر قرار داده و شاید تغییر لهجه، گویش، دگرگونی لباس، تجددگرایی خانواده‌ها و بروز الگوهای جدید رفتاری، دلایل تغییرات این قوم باشد.
زبان ترکی، لباس محلی و موسیقی سنتی، از کهن‌ترین و با ارزش‌ترین نمادهای فرهنگی قوم قشقایی محسوب می‌شود. نمادهایی که قرن‌ها، توجه گردشگران، خاورشناسان و پژوهشگران غربی را به خود جلب کرده است.
موسیقی سنتی قشقایی بیانگر حماسه‌ها، دلاوری‌ها، دلدادگی‌ها و جدایی‌های این قوم است که شاید بیش از سایر هنجارها و تولیدات فرهنگی ایل، گویا و تاثیرگذار بوده است، زیرا درون هر نوا، نغمه، ملودی و آهنگ، حکایتی تلخ و شیرین و قصه‌ای ناب و دلنشین جای گرفته است.
لباس پر رنگ زنان قشقایی از چهار یا پنج دامن چین‌دار تشکیل می‌شود و هر کدام از آن‌ها از ۱۲ تا ۱۴ متر پارچه دوخته می‌شود، پیراهن آن‌ها تا ساق پا، یقه بسته و آستین بلند است و در دو طرف پایین چاک دارد. مردان ایل نیز پوشاک بلندی به نام «آرخالق» می‌پوشند که تا مچ پا می‌آید و آستین بلندف گشاد و چاک‌دار است.
منبع: ايسنا
