پشیمانی توکلی از رای دادن به احمدی نژاد

در آن انتخابات، 6 نامزد اصولگرا که حکميت شوراي هماهنگي نيروهاي انقلاب را پذيرفته بودند – لاريجاني، قالیباف، محسن رضایی، ولايتي، احمدی نژاد و توکلي-  میثاق نامه اي را امضا کردند تا جملگي به نفع نامزد برتر از نگاه نظرسنجي ها، کنار بکشند. ميثاقي که گويا تنها توکلي به آن عمل کرد. هرچند ولايتي هم پس از اعلام نامزي هاشمي رفسنجاني به احترام او که زماني وزيرش بود، کنار رفت. محسن رضايي هم اگرچه کناره گيري کرد اما در فاصله يک روزه تا انتخابات اين تصميم را گرفت، نه به دليل پايبندي به ميثاق و نتيجه نظرسنجي ها.

تصور توکلي ابن بود که اگر کنار برود، رضایی و احمدی نژاد هم تحت تاثیر قرار می‌گیرند و کنار می کشند که نشد اما چنين نشد. به زعم وي اگر اینکار صورت می گرفت، قالیباف حتما برنده می شد. اما آقای احمدی نژاد وفا نکرد.

نماينده اين روزهاي تهران که مي گويد «عدم رعایت میثاق اصولگرایان باعث رییس جمهور شدن آقای احمدی نژاد شد»، تاکيد کرد: اگر عقل امروز را داشته باشم و به انتخابات ریاست جمهوری دوره نهم بازگردم به احمدی نژاد رای نمی دهم.

توکلی که از مجلس هفتم تا نهم نماينده تهران بود از ریاست حدادعادل و سلوک او در مدیریت دفاع می کند و حتی با وجود نسبت فامیلی که با علی لاریجانی دارد می گوید بین لاریجانی و حدادعادل،او حدادعادل را انتخاب خواهد کرد. به طور کلي از نگاه او حدادعادل بهترين رئيس مجلس در تمامي ادوار گذشته بوده است.

به گفته وي در مجلس هفتم حداد عادل شخصیت آرام بخشی بود و با روحیه مدارایی که داشت به نظر می‌رسید حقوق نمایندگان را خوب رعایت کند. حداد عادل در مدیریت تحکّم نداشت. ولی با همان مدارایی که داشت کار را جلو می برد. او با اين مقدمه به سراغ نقد مديريت لاريجاني مي رود و با اشاره به اينکه «بگومگو»هايي که گاهي با او دارد، مي گويد: من کتبا نوشتم و از آقای لاریجانی و باهنر به همین دلیل به کمیسیون اصل نود شکایت کردم چراکه حقوق نمایندگان را در موارد زیادی رعایت نمی کنند.

در ادامه گزیده ای از مهمترین اظهارات توکلی را بخوانيد:

*غیر از مجلس اول، می‌توانم بگویم که مجلس هفتم از لحاظ اهدافی که دنبال می‌کرد مجلس موفقی بود. مجلس اول را من استثنا کردم به این دلیل که اصلا فضا، مسائل و نمایندگان متفاوتی داشت.

*در انتخابات مجلس هفتم ما شعارهایی دادیم و دعاوی را مطرح کردیم که در انجام آن شعارها بود که توانستیم موفق باشیم. در مجلس هفتم ما «رشد» و «عدالت» هر دو را موضوع سیاستگذاری می‌دانستیم و به آن اهتمام داشتیم.

*برخلاف جهت‌گیری مجلس ششم که به غرب متمایل بود ما به استقلال بیشتر اهمیت می‌دادیم. شاهد آن لغو قرارداد ترک سل، ال90 و تاو فرودگاه امام بود. برخلاف مجلس ششم که بر موضوع آزادی تاکید داشت ما معتقد بودیم که اگر عدالت باشد آزادی دوام خواهد آورد.اگر عدالت نباشد آزادی هم دوام نمی‌آورد و به سمت صاحبان قدرت و ثروت اریب پیدا می‌کند.

* در دولت آقای موسوی به دلیل مخالفتی که با دولتی کردن اقتصاد داشتم از وزارت استعفا دادم.

*در برنامه چهارم می خواستند به صورت دفعی قیمت بنزین و گازوییل را با فوب خلیج فارس یکی کنند. اگر چنین کاری صورت می گرفت کشور کپ می‌کرد چراکه کشش این کار را نداشت.ما جلوی این کار را گرفتیم اما به این کار افتخار می‌کنیم. هو شدیم ولی از جا در نرفتیم.

*قانون هدفمندی یارانه‌ها قانون کم اشکالی بود اما اجرای آن سراسر اشکال بود. اشتباه خیلی بد مجلس و دولت این بود که مبلغ پرداختی به مردم را غیرواقعی در نظر گرفتند. ابتدا گفتند 40 هزار تومان به هر نفر می دهند اما من ضرب و تقسیم کردم و گفتم که این موضوع از طریق چهار عمل اصلی ریاضی قابل فهم است. از افزایش قیمتی که صورت می گرفت آن زمان 23 یا 24 هزار میلیارد تومان به دست می آمد که اگر همه این منبع را فقط صرف پرداخت نقدی می کردیم برای هر نفر 18 هزار تومان پول وجود داشت. پس 40 هزار تومان را از کجا می خواستند پرداخت کنند؟

*احمدی نژاد در نهایت گفت که نه 250 هزار تومان مد نظر من که به عنوان یارانه نقدی باید پرداخت شود و نه آن رقم پایینی که مد نظر شماست. می گفت حداقل 125 هزار تومان به مردم یارانه بدهیم. که اگر آن پیشنهاد خطرناک آقای احمدی نژاد انجام می‌گرفت، کار و کشاورزی در روستاها تعطیل می شد.

*دولت های ما می گویند که باید به حرف صاحب نظران گوش کنیم ولی این کار را کمتر می‌کنند. مثلا همین الان هم من مرتب برای آقای روحانی نامه می‌نویسم ولی کم اثر می کند.

*آقای احمدی نژاد یک سیاستمدار عجول و جسور بود. این دو صفت که کنار یکدیگر قرار بگیرد خطر می آفریند.