مهم‌ترين علائم اختلالات تغذيه‌اي
گرچه يك تفكر اشتباه در ميان مردم وجود دارد مبني بر اينكه اختلالات تغذيه‌اي تنها گريبانگير زنان جوان مي‌شود اما واقعيت اين است كه نرخ ابتلا به اين اختلالات در ميان زنان و همچنين مردان در تمام سنين و فرهنگ‌ها و جوامع رو به رشد است. اختلالات تغذيه‌اي جزو اختلالات و مشكلات مزمني هستند كه …
گرچه يك تفكر اشتباه در ميان مردم وجود دارد مبني بر اينكه اختلالات تغذيه‌اي تنها گريبانگير زنان جوان مي‌شود اما واقعيت اين است كه نرخ ابتلا به اين اختلالات در ميان زنان و همچنين مردان در تمام سنين و فرهنگ‌ها و جوامع رو به رشد است. اختلالات تغذيه‌اي جزو اختلالات و مشكلات مزمني هستند كه به دنبال كاهش و محدوديت مصرف غذا اغلب با برخي از اختلالات و بيماري‌هاي رواني همچون اضطراب و افسردگي همراه مي‌شوند. همچنين به دليل عوارض جسمي خطرناكي كه اين اختلال دارد در مقايسه با برخي از بيماري‌هاي رواني ديگر نرخ مرگ و مير ناشي از آن بيشتر است. به گزارش روزنامه تنسان، با توجه به خطرات اين بيماري و شيوع آن، آگاهي از علائم بروز آن ضروري است. شايع‌ترين اين علائم به شرح زير است:
احساس نياز به كنترل افراطي روي تغذيه: گرچه اختلالات تغذيه‌اي تنها به غذا و رژيم‌هاي غذايي محدود نمي‌شود اما معمولا افراد مبتلا به اين اختلال كنترل شديد و افراطي بر مصرف مواد غذايي و نوع تغذيه خود دارند و اين امر موجب كاهش شديد وزن در آنها مي‌شود.
تصوير غلط از وضعيت جسمي: كساني كه دچار اين اختلال هستند تصوير صحيح و واقعي از شكل و سايز بدن خود ندارند.
كم‌غذايي يا پرخوري: كاهش مصرف غذا عمده‌ترين نشانه اين اختلال است. همچنين دنبال كردن برنامه‌هاي غذايي خاص براي كنترل ميزان مصرف غذا و مصرف سريع حجم زياد غذا نيز از علائم اين بيماري است كه توقف آن براي اين افراد عمدتا سخت است.
روي آوردن به روش‌هاي ناسالم به اميد كاهش وزن: افراد دچار اين اختلال تلاش بسياري براي كاهش وزن حتي از طريق زياده‌روي در فعاليت‌هاي ورزشي يا مصرف زياد داروهاي مسهل و ملين مي‌كنند.
بي‌ميلي به صرف غذا در كنار ديگران: به دليل احساس خجالت و گناه كه عمدتا در مبتلايان به اين اختلال شايع است بسياري افراد از خوردن غذا در حضور ديگران احساس خوبي نمي‌كنند. همچين به اين دليل كه فكر كردن به غذا در اين افراد موجب اضطراب آنها مي‌شود صرف غذا در فضاهاي اجتماعي براي آنها با استرس بيشتري همراه است. به همين خاطر از قرار گرفتن در اجتماع پرهيز مي‌كنند يا زماني كه در كنار ديگران هستند بسيار كم غذا مي‌خورند.
والدين مبتلا به اختلالات تغذيه‌اي: در اين اختلال تاثير ژنتيكي هم دخيل است. بنابراين كساني كه سابقه اين اختلال در خانواده‌شان وجود دارد احتمال ابتلاي آنها به مراتب بيشتر است. همچنين نشانه‌هاي اين اختلال در والدين بر رفتارهاي تغذيه‌اي كودكان تاثير مي‌گذارد. براي مثال اگر والدين عادت به كنترل شديد مصرف و رژيم غذايي خاصي داشته باشند، اين عادت در كودكان دروني شده و موجب فراهم شدن زمينه‌اي براي بروز اختلال تغذيه‌اي مي‌شود.
علائم رواني: نشانه‌هاي رواني شايع در اين اختلال افسردگي و اضطراب است و در كنار اين علائم، فرد احساساتي مشكلات ديگري چون كناره‌گيري‌هاي اجتماعي، نااميدي، تفكر به خودكشي، نگراني و ترس را نيز تجربه مي‌كند.
علائم جسمي: اختلالات تغذيه‌اي عوارض خطرناكي براي بدن دارند. اين علائم مي‌توانند كاهش وزن، ريزش موي سر، ايجاد موهاي زائد در بدن، آسيب‌هاي دندان و دهان، مشكلات قلبي، خستگي و مشكلات معده و روده را در پي داشته باشد.
علاقه شديد به تناسب اندام در ديگران: تبليغات و عكس‌هاي مجلات مد و عكس افراد در شبكه‌هاي اجتماعي موجب ايجاد اين باور شده كه لاغري با زيبايي برابر است. اين افراد تمايل بيشتري به مقايسه وضعيت ظاهر و بدن خود با ديگران دارند. همچنين اين افراد مكررا از رژيم‌هاي غذايي، تناسب اندام و وزن متناسب صحبت مي‌كنند. علاوه بر اين به قضاوت در ارتباط با ظاهر ديگران مي‌نشينند.
علائم ثانويه و تشديد‌كننده: اختلال تغذيه‌اي بيماري شايعي است كه در همه مناطق جهان ديده مي‌شود. توجه بيش از حد افراد به مسائلي مثل وزن، تناسب اندام و غيره موجب تشديد غيرعمدي اين اختلال مي‌شود.
179/
