زمین خواران اتاق فکر دارند
نفيسه صباغي: تصرف عدواني اراضي دولتي و به دنبال آن به عبارت ديگر زمينهايي كه متعلق به عموم جامعه و بيتالمال است به راحتي توسط سودجويان و سوداگران تصرف شده و در آن برجهاي بلندمرتبه سبز ميشود. زمينخواران به هيچ زميني در اقصي نقاط كشور رحم نكرده و زمينهاي زيادي را تصاحب ميكنند و فقط …
نفيسه صباغي:
تصرف عدواني اراضي دولتي و به دنبال آن
به عبارت ديگر زمينهايي كه متعلق به عموم جامعه و بيتالمال است به راحتي توسط سودجويان و سوداگران تصرف شده و در آن برجهاي بلندمرتبه سبز ميشود. زمينخواران به هيچ زميني در اقصي نقاط كشور رحم نكرده و زمينهاي زيادي را تصاحب ميكنند و فقط و فقط به فكر منافع خود هستند. بسياري از زمينهاي كشاورزي در شمال كشور تغيير كاربري يافته و در آنها ساختمان كاشته شده است.
شايد غفلت برخي از مديران را بتوان يكي از عوامل تصرف عدواني زمينهاي دولتي دانست اما چرا با وجود دغدغههای فراوانی که درباره زمینخواری وجود دارد باز هم شاهد افزايش اين جرم در سطح كشور هستيم. به نظر میرسد باید از مسئولان امر این سوال را پرسيد چگونه در برابر ديدگان مديران دولتي، زمينهاي دولتي توسط سودجويان تصاحب ميشوند؟ چرا طي اين سالها شاهد افزايش جرم زمينخواري در سطح كشور هستيم؟ در اين زمينه «قانون» گفتوگويي با حيدر فتاحي، دادستان عمومي و انقلاب شهرپرديس انجام داده كه از نظرتان ميگذرد.
آقاي فتاحي، به عنوان اولين سوال اصولا زمينخواري به چه معناست؟
در دكترين حقوقي و در كتب حقوقي يا عناوين مجرمانه بحثي به نام زمينخواري وجود ندارد. زمينخواري واژه عاميانهاي است كه در كشور رايج شده و عنوان اصلي موضوع، تصرفات عدواني اراضي است. تصرفات عدواني داراي دو شق است؛تصرف عدواني اراضي خصوصي يا تصرف اراضي دولتي يا بيتالمال كه بحث زمينخواري ما بيشتر شامل تصرف عدواني اراضي دولتي و بيتالمال است. قانونگذار، در ماده 690 قانون مجازات اسلامي به تصرف عدواني پرداخته و مصاديق و مجازات آن را نيز مشخص كرده است.
چه عواملي باعث شده اين جرم در جامعه اپيدمي شود؟
در بحث افزايش تصرف عدواني چند عامل موثر است، اولين عامل اهمال و بياعتقادي برخي از دستگاههاي اجرايي در بخش كشاورزي، منابع طبيعي، محيط زيست، راه و شهرسازي و… به نظارت مستمر (نه نظارت دورهاي) بر اراضي تحت مالكيت خودشان است يا اينكه نبود نيروي انساني باتجربه كافي و آموزش ديده به مسائل حقوقي و قضايي در ادارات متولي امر است.
گاهي اوقات اداره متولي زمين، 6 ماه به زمينهاي خود سر نزده و از آنها بازديد نكرده پس از 6 ماه كه به سراغ زمين ميروند متوجه ميشوند زمينخواران دور تا دور زمين حصاركشي و در آن ساختو ساز كرده و حتي چاه آب هم در اين زمين احداث كردهاند. دومين عامل نبود برنامه مدون آمايش سرزميني و مشخص نبودن صلاحيت هريك از ادارات نسبت به زمينهاي مربوطه است. در برخي از شهرستانها فرد زمين دولتي را تصرف كرده، در بررسي پرونده، وقتي قاضي به اداره منابع طبيعي نامه ميزند اين اداره ميگويد اين زمين متعلق به ما نيست، مربوط به جهاد كشاورزي است، جهادكشاورزي هم ميگويد متعلق به محيط زيست است يا……به عبارت ديگر صلاحيت و محدوده برخي از اراضي مشخص نيست كه متعلق به چه سازمان يا ارگاني است. حال اين پرونده تشكيل شده متهم، زمينخوار و فردي كه ساخت و ساز غيرمجاز كرده مشخص است، ولي شاكي مشخص نيست كه اين مسئله به نفع زمينخواران خواهد بود. عامل بعدي افزايش بيرويه قيمت زمين و افزايش هزينههاي نهادهاي كشاورزي اعم از هزينههاي كاشت، داشت و برداشت است كه باعث شده خود بهخود اراضي كشاورزي رونقي به سمت ساخت و سازهاي غيرمجاز پيدا كند. وقتي رونق به سمت ساخت و ساز غيرمجاز سرازير شد خود بهخود حضور زمينخواران جلوه و نمود پيدا ميكند و سوءاستفادههايي صورت ميگيرد. براي مثال در يك پرونده، شخصي زمين كشاورزي كه نزديك كوه بود را تغيير كاربري داده بود، البته زمين، سند هم داشت اما به دليل اينكه پشت زمين به كوه بود فرد چندين هكتار از كوه را به اين بهانه تصرف كرده بود و مرتكب كوهخواري شده بود.البته بايد گفت زمينخواران ضعفهاي مديران و خلاهاي قانون را ميدانند و در اين راستا به شگردهاي جديدي متوسل ميشوند.
امروزه بسياري از زمينهاي زراعي به صورت غيرقانوني تغيير كاربري يافته و در آن ويلا يا ساختمانهاي بلند مرتبه ساخته ميشود قوانين در اين زمينه چگونه است ؟
تغيير كاربري اراضي بعضا به علت كوتاهي برخي از مسئولان در اعمال قوانين و مقررات يا بسياري از مصوبات قانوني است كه در حكم قانون هستند. از جمله قانون حفظ اراضي باغات، قانون حفظ و گسترش فضاي سبز، قانون حفاظت و بهره برداري از جنگل و مراتع قانون منع فروش و واگذاري اراضي كاربري مسكوني، قانون الحاق يك بند با سه تبصره به عنوان بند سه ماده 99 شهرداريها كه برخي از آقايان نتوانستهاند به صورت عملي آنها را اجرا كنند. بنابراين ما شاهد سرعت تغيير غيرمجاز كاربري برخي از اراضي هستيم .تعرض به حريم و بستر رودخانهها، تعرض و ساخت و ساز در دامنه كوهها هستيم. مهمترين عامل را ميتوان انتصاب مديران نالايق و بعضا فاسد در ادارات متوليامر دانست كه گاهي اوقات يا عمدا خودشان را به خواب آلودگي زدهاند يا اينكه در اين زمينه اهمال ميكنند يا شايد به دليل عدم آشنايي به قوانين و مقررات اين مسائل را پيگيري نكردهاند.
متولي برخورد با اينگونه تصرفات چه نهاد يا سازماني است؟
با توجه به فرمايشات مقام معظم رهبري و دستورالعملهاي رياست قوه قضاييه، دستگاه قضا به جد و با تمام قوا به موضوع زمينخواري ورود كرده است. اما آيا قوه قضاييه به تنهايي ميتواند جلوي زمينخواري را بگيرد؟ مطمئنا پاسخ منفي است. زيرا متولي امر زمين، قوه قضاييه نيست. نهادها، سازمانها و وزارتخانههايي كه متولي امر زمين هستند كه در بحث پيشگيري از اين جرم بايد در صحنه حضور داشتهباشند كه البته شاهد اقدامات خوبي نيز بوديم كه البته كافي نيست به عبارت ديگر اقدامات انجام شده متناسب با اعمال زمينخواران نيست و اين افراد هميشه جلوتر ند.
نقش قوه قضاييه در برخورد با اين جرم چيست؟
يكي از وظايف دستگاه قضا در بحث زمينخواري برخورد قاطع و صريح با اينگونه جرایم است كه به محض اعلام جرم از طريق سازمانها و نهادها (چه دولتي چه مردمي) به دستگاه قضايي، پرونده كيفري تشكيل ميشود. قانونگذار در تبصره ماده 690 ذكر كرده اين جرایم بايد خارج از نوبت رسيدگي شود يعني تكليفي بردوش دستگاه قضايي و قاضي گذاشته شده است. به عبارت ديگر منظور قانونگذار اين است كه وقتي پرونده زمينخواري و تصرف عدواني مقابل قاضي قرار گرفت بدون تعيين وقت، سريعا اقدام قضايي را انجام دهد. يكي از راهكارهاي ديگر نيز اين است كه قاضي بايد بلافاصله دستور متوقف ماندن عمليات ساخت و ساز را صادر كند.
اينجا ذكر يك نكته ضروري است گاهی به علت عدم آشنايي و رعايت قوانين موضوعه توسط برخي از مديران باعث شده كه شاهد افزايش جرایمي مانند زمينخواري باشيم و متاسفانه چون در قانون مجازات اسلامي تعقيب اين جرم منوط به شكايت شاكي خصوصي شده است، دستگاه قضايي به تنهايي نميتواند به اين نوع جرایم ورود پيدا كند، زيرا جرم زمينخواري نيازمند به شكايت و ارائه مستندات از طريق شاكي خصوصي است. اين درحالي است كه شاكي خصوصي همان مديران سازمانهاي متولي امر هستند كه زمينهايشان متصرف ميشود و بعضا هم پيگيري نميكنند.
در حال حاضر با نهادهايي كه به صورت غيرقانوني اقدام به تغيير كاربري اراضي ميكنند چه برخوردي صورت ميگيرد؟
در بحث برخورد با متخلفان دو قاعده وجود دارد يكي برخورد مستقيم با مباشر جرم كه همان متهم اصلي است (چه زمينخوار چه شخصي كه
ساختو ساز غيرمجاز انجام داده است) چون زمينخواري و تصرف عدواني از ساخت و ساز غيرمجاز جداست. يعني دو عنوان جداگانه دارند اما بسيار به هم نزديك و داراي مشتركاتي بوده و اركان مادي جرمها شبيه يكديگر است. اقدام اوليه ما عليه مباشر و متهم اصلي يعني فردي كه زمين دولتي را تصرف و ساخت و ساز در آن انجام داده است.
اقدام دوم نيز در مورد شركا و معاونين جرم است به عبارت ديگر بايد مشخص شود آيا شخص به تنهايي اين عمل مجرمانه را انجام داد يا شركا و معاونيني داشته. در برخي از قوانين خاص مانند قانون تغيير كاربري اراضي زراعي و باغات به صراحت آمده است هركدام از مديراني كه نسبت به اخذ مجوز غيرقانوني اقدام كنند، علاوه بر ابطال مجوز مذكور با اين مديران برخورد قانوني صورت ميگيرد و درعنوان كلي، متقاضي ميتواند نسبت به تعقيب كيفري كليه افرادي كه با سوءنيت مشاركت يا معاونت داشتهاند را تحت اين عنوان تحت تعقيب قرار دهد.
آقاي فتاحي درحال حاضر زمينخواران به راحتي اقدام به تصرف عدواني يا تغييركاربري و به دنبال آن ساخت و ساز غيرمجاز ميكنند دليل اين امر چيست؟
زمينخواران قبل از اينكه زميني را تصرف كنند اتاق فكر دارند مشاورههاي حقوقي انجام ميدهند و وقتي پايشان به دستگاه قضايي كشيده ميشود مسلح به مباحث فني قانوني و حقوقي هستند. در برخي از پروندهها اداره دولتي در بحث زمينخواري طرح شكايت كرده اما نماينده حقوقي اين اداره تعريفي از تصرف عدواني را ندارد يا اينكه اصلا وي تحصيلات حقوقي ندارد كه البته در محكمه نيز كسي موفق است كه اطلاعات حقوقي خوب و فن بيان داشته باشد كه بتواند از حق خود دفاع كند. متاسفانه به دليل اينكه برخي از نيروها درادارات دولتي آموزش ديده نيستند نميتوانند از حقوق خود دفاع كنند.
در خاتمه مهمترين راهكارها براي كاهش زمينخواري چيست؟
در اين خصوص چندين راهكار را ميتوان درنظر گرفت. راهكار اول حمايت كامل نظام (نظام به معناي كلي دولت، قوه قضاييه و مجلس) از مقامات و مسئولاني است كه ولايتمدارانه با اين پديده مبارزه ميكنند. متاسفانه گاهی ديده شده شخصي كه با اين پديده مبازره ميكند را تهديد به بركناري ميكنند. راهكار دوم شناسايي مديران متخلفي است كه در حوزه خود زمينهايي را در اختيار دارند و مرتكب تخلف ميشوند كه با اين افراد بايد با رويكرد برخورد قاطع و حذف آنها ازمديريتهاي مذكور عمل كرد. متاسفانه شاهديم گاهي مديري مرتكب تخلفاتي شده به جاي اينكه اين فرد را از سيستم مديريت حذف كنند اين شخص را در سمت مديريت در بخش يا شهرستان ديگر گماردهاند و مدير متخلف همچنان در سيستم بالا ماندهاست. راهكار سوم اطلاع رساني به عموم مردم از طريق مطبوعات و ميزگردهاي صدا وسيماست كه در افكار عمومي اين پديده شوم به عنوان يك ناهنجاري اجتماعي شناخته می شود. پرداختن مطبوعات و رسانهها به اين دليل است كه مردم متوجه شوند اين پديده شوم فقط براي يك محدوده زماني نيست بلكه منابع طبيعي آيندگان نيزدرخطر است. ما نبايد شاهد اين باشيم كه عدهاي سودجو، رانتخوار و مجرم به راحتي زمينهاي بيتالمال و انفال كه تعلق به تمام مردم است تصرف كنند. بسيج كامل امكانات اجرايي دستگاههاي دولتي و غيردولتي به منظور پيشگيري و جلوگيري از اين نوع جرایم است. راهكار چهارم تجهيز كردن ادارات متولي امر از نظر نيروي انساني كارآمد ،ماشين آلات كارآمد جهت پيگيري بازرسي و اجراي قانون مهمترين راهكار عدم تناسب جرم زمينخواري با مجازاتش است. در مملكت ما اگر شخصي 30 گرم هروئين همراه داشته باشد اعدام ميشود، اين درحالي است كه اگر فرد هزاران هكتار زمين را تصرف كند، قانونگذار به من قاضي گفته يك ماه تا يك سال حبس براي وي درنظر بگيرم. بنابراين ميطلبد در بحث زمينخواري مجازات اين جرم را افزايش يابد. اگر در قانون براي زمينخواران و متصرفان غيرقانوني مجازات سنگين درنظر بگيريم حتما ضمن جنبه پيشگيري جنبه سركوبگرانه هم خواهد داشت. نكته آخر اينكه در تمام دنيا زمين به نوعي بار اقتصادي دارد و براي آن ماليات بر ارزش افزوده لحاظ ميكنند. در كشور ما براي يك بسته ماكاراني ارزش افزوده درنظر گرفته ميشود، اما براي زمين اين ماليات لحاظ نميشود. به هميندليل قيمت زمين هر ساله افزايش مييابد. براي مثال فردي صد قطعه زمين را رها كرده تا قيمت آن افزايش يابد و اين فرد سود كلاني از اين بابت عايدش ميشود به همين دليل، سوداگري در امر زمين و مسكن زياد است.
179/