ترس و اثرات مخرب آن

علي روستايي
اين ترس‌ها در صورتي غيرطبيعي هستند كه به صورت دائمي و به مدت طولاني در كودك باقي بمانند يا ذهن كودك را به طور كامل اشغال كنند، كه اين ترس‌ها در تمام فعاليت‌هاي عادي آنها مداخله داشته و تأثير مي‌گذارد و اگر كودك نتواند از آن رهايي يابد مبتلا به بيماري تشويش كه همان ترس بي‌مورد و بي‌اساس است خواهد شد. به طور مثال دراغلب کودکان، در سنین 6 تا 8 ماهگی، ترس از افراد بیگانه دیده می‌شود و ممکن است تا 18 ماهگی نیز ادامه یابد. ترس از تاریکی و تنهایی و ترس از حیوانات، بین 2 تا 5 سالگی در کودکان ظاهر می‌‌شود. ترس از مدرسه به ویژه باآغاز دوره دبستان در برخی دانش آموزان دیده می‌شود ولی با بالا رفتن سن کودک، نوع ترس‌ها بايد تغییر کنند يا به كل از بين بروند در صورتي كه اين اتفاق نيفتد والدين بايد به ياري كودك خود بروند. ترس دائم و ثابت به هر علت که باشد اثر بسیار نامطلوبی بر جسم و روان کودک به جا می‌گذارد و کودک را از زندگی طبیعی و شاد محروم می‌سازد و در نوع حادش سبب اختلال در جسم و روان کودک می‌شود. اطفال در مقابل ترس‌هاي شدید، واکنش‌های متفاوتی نظیر لکنت، شب ادراری، کمرویی و افسردگی از خود نشان می‌دهند. گاهی اوقات کودک بر اثر ترس پرخاشگر می‌شود. نامطلوب‌ترین اثر ترس این است که شخصیت کودک را نابود می‌کند. کودک ترسو اتکاي به نفس ندارد، در هیچ کاری داوطلب نمی‌شود و کاری را با رغبت انجام نمی‌دهد زیرا بیشترین میزان انرژی و نیروی او صرف مقابله با ترس می‌شود و گاهی اوقات بی‌تفاوت و تنبل و ضعیف و بی اراده می‌شود. دروغگویی نیز از جمله رفتارهای ناپسندی است که بر اثر ترس در کودک پدید می‌آید . ترس بیشترین صدمه را به اعصاب كودك مي‌زند به طوري كه مغز ديگر نمی‌تواند به‌خوبی فرمان دهد، به همین دلیل کودکان گاهی بر اثر ترس‌های شدید دچار لکنت زبان یا شب
ادراری می‌شوند.
راه‌هاي درمان ترس كودك
والدین می‌توانند به فرزندان‌شان کمک کنند تا با تقویت حس اعتماد به نفس و کسب مهارت‌های لازم با ترس‌های خود مقابله کنند. به طور مثال تشخیص دهید که این ترس واقعی است. هرچند که به نظر شما مسئله ای بسیار کوچک و پیش پا افتاده باشد، برای فرزندتان حقیقت دارد و باعث اضطراب و ترس او می‌شود. صحبت کردن درمورد آن ترس بسیار کمک کننده است، کلمات گاهی قادرند احساسات منفی را از چیزی بیرون بکشند. اگر درمورد ترس‌ها صحبت کنید، قدرت آنها کمتر خواهد شد.
هیچ‌وقت با کوچک و ناچیز کردن آن مورد، سعی نکنید کودک‌تان را وادار به مقابله با آن کنید. گفتن «مسخره بازی در نیار! هیچ دیوی تو کمد تو قایم نشده!» ممکن است باعث شود فرزندتان بتواند بخوابد، اما ترس او از بین نخواهدرفت.
اسباب ترس را برای فرزندان‌تان فراهم نکنید. اگر می‌دانید فرزندتان از سگ‌ها خوشش نمی‌آید، طوری از خیابان رد نشوید که با آن سگ روبه رو نشوید. این‌کار فقط باعث می‌شود که فرزندتان یقین کند که سگ‌ها موجوداتی ترسناک و وحشت آور هستند. در این‌گونه مواقع فقط باید با مراقبت و توجه با کودک‌تان رفتار کنید تا بتواند با آن موقعیت ترس آور روبه رو شود.
به طور كلي راه برطرف کردن ترس‌ها، مقابله با آنهاست. با استفاده از پیشنهاداتی که در این مقاله ارائه شد، اكنون می‌توانید به فرزندتان کمک کنید تا بهتر با موقعیت‌های زندگی‌شان کنار بیایند.

179/