ساخت دنباله فیلم معروف بعد از دو دهه

به گزارش «هالیوود ریپورتر»، استودیوی «تری‌استار» که از زیرمجموعه‌های «سونی» محسوب می‌شود، حقوق فیلم «رگ‌یابی» (Trainspotting) را خریداری کرده و قرار است دنی بویل کارگردان فیلم اصلی برای ساخت قسمت دوم بازگردد.

به‌علاوه، بازیگران اصلی فیلم قبلی از جمله ایوان مک‌گرگور، جانی لی میلر، اوین برمنر و رابرت کارلایل نیز در قسمت بعدی حضور خواهند داشت. جان هاج که نگارش سناریوی اصلی را به عهده داشته، این‌بار هم در مقام فیلمنامه‌نویس در پروژه حضور دارد.

تام راثمن از رؤسای اصلی «سونی پیکچرز» از دیرباز رابطه‌ای صمیمانه با بویل داشته و در شکل‌گیری دنباله این پروژه و مذاکره با کارگردان انگلیسی نقشی مهم ایفا کرده است. راثمن از زمان ساخت «زندگی کم‌تر معمولی» سومین فیلم بلند سینمایی بویل که در 1997 روی پرده رفت از او حمایت کرده است. راثمن در آن زمان در استودیوی «فاکس» به عنوان تهیه‌کننده و مدیر اجرایی مشغول فعالیت بود. از همه مهم‌تر، او زمانی مدیرعامل استودیوی «فاکس سرچ‌لایت» بوده و تاکنون پخش شماری از فیلم‌های مهم بویل از «28 روز بعد» گرفته تا «میلیونر زاغه‌نشین» و «127 ساعت» را به عهده داشته است.

فیلم اصلی «رگ‌یابی» با اقتباس از رمان ارواین ولش که در سال 1993 به چاپ رسید، ساخته شد. قصه فیلم روایتگر داستان گروهی از مصرف‌کنندگان هرویین در ادینبورگ است که جزو اقشار کم‌درآمد جامعه هستند و بی‌هدف به زندگی‌شان ادامه می‌دهند.

مک‌گرگور راوی و بازیگر اصلی فیلم قبلی بود که گروهی اراذل و اوباش محاصره‌اش کرده بودند. «رگ‌یابی» که به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ سینمای بریتانیا تا امروز شناخته می‌شود، مک‌گرگور را به چهره‌ای در عرصه بازیگری بدل ساخت و نام بویل را در مقام کارگردان اثر سر زبان‌ها انداخت.

چندین سال بود که بویل حرف از ساخت دنباله این فیلم می‌زد، یعنی درست از زمانی که ولش دنباله‌ای برای رمانش نوشت. هاج که سناریوی فیلم اصلی را نوشت بویل در تور نشست‌های خبری «استیو جابز» تازه‌ترین ساخته‌اش، بارها و بارها درباره قصد و نیتش برای آغاز فیلمبرداری «رگ‌یابی2» در سال 2016 حرف زده بود و حالا با حمایت مالی «تری‌استار» این پروژه رنگ واقعیت به خود می‌گیرد. تلاش سازندگان فیلم بر این است که تا سال 2017 فیلم را روانه پرده سینماها کنند.

خود بویل می‌گوید: «20 سال از وقتی با این کاراکترها روبه‌رو شدیم می‌گذرد و سناریوی جان هاج به شیوه‌ای درخشان به واکاوی اتفاق‌‌هایی که در طول این سال‌ها برای شخصیت‌ها – و همین‌طور خودمان – افتاده می‌پردازد.»

176/