برکناری جنجالی مدیرعامل مخابرات

به گزارش خبرنگار فناوری اطلاعات خبرگزاری فارس، این بار عمر دوره مدیرعاملی شرکت مخابرات ایران به یک سال نیز نکشید. از روزی که صابر فیضی پس از 25 سال مخابرات را ترک کرد، صندلی مدیرعاملی زیاد به مدیران جدید وفا نکرده است.

مظفر پوررنجبر اردیبشهت 91 مسند مدیرعاملی را تحویل گرفت و مردادماه 93 به ابراهیمی تحویل داد. در مجموع پوررنجبر اولین مدیرعامل و ابراهیمی صدرآبادی دومین مدیرعامل این شرکت پس از فیضی، برای 3 سال مسند مدیریت را برعهده داشتند.

روز گذشته و 5 روز مانده به برگزاری جلسه مجمع سالانه، رئیس هیئت مدیره شرکت مخابرات نامه انفصال ابراهیمی از مدیرعاملی مخابرات و سرپرستی اسدالله دهناد (مدیرعامل مخابرات قم) بر چهارمین شرکت بزرگ بورسی را امضا کرد تا اخابر با سرپرست به مجمع عمومی سالانه امسال برود.

این اقدام در بین شرکت‌های بزرگ کم سابقه است؛ مدیرعاملی که قرار است در مجمع سهامداران از عملکرد خود در شرکتی با ارزش روز بازار سهام 11.5 هزار میلیارد تومانی دفاع کند، اکنون جای خود را به سرپرستی داده که در استانی مستقر است.

کمتر از یک سال پیش در مرداد ماه 93 که سید مصطفی سیدهاشمی رئیس هیات مدیره مخابرات حکم انتصاب ابراهیمی را امضا می‌کرد، خیلی‌ها در خوشبینانه‌ترین حالت عمر این انتصاب را حداکثر یک سال پیش‌بینی می‌کردند. ابراهیمی 7 سال معاون صابر فیضی و چهره‌ای شناخته شده در مخابرات است. برخی معتقدند ابراهیمی از جنس مخابرات است. اکنون این پیش‌بینی محقق شده است.
ابراهیمی که در هیاهوی جنجال بین پوررنجبر و وزارت ارتباطات منصوب شده بود‌ و رای حداکثری هیات مدیره را نداشت موقع برکناری نیز رای حداکثری را نگرفت. دو عضو دولتی هیات مدیره شرکت مخابرات ایران نماینده سهام عدالت و نماینده وزارت ارتباطات در جلسه برکناری ابراهیمی نبوده‌اند.

ابراهیمی با شروط و شروط طبق نظر وزیر ارتباطات آمده بود؛ او قرار بود نسخه‌ای برای پایان اختلاف‌های این دو باشد. در زمان پوررنجبر اختلاف مخابرات و وزارت ارتباطات در مسائل گوناگون به حداکثر رسیده بود؛ روحیه پوررنجبر و عزم وزیر ارتباطات برای مقابله، این اختلاف را به حداکثر رسانده بود. مخابراتی‌ها با تفویض اختیار کامل به ابراهیمی از او توقع داشتند در مقابل در وهله نخست مشکلات را با وزارت ارتباطات حل کند و سپس شاید اوضاع مخابرات را بهبود ببخشد. حل موضوع ارتقاء پروانه همراه اول و موضوع تعرفه به ویژه تعرفه همکدی از اولویت‌های انتظار مخابراتی‌ها بود.

درباره عملکرد ابراهیمی برخی معتقدند: او علیرغم تلاش‌هایش نتوانسته گره مشکلات را حل کند؛ نظر دیگری نیز وجود دارد که می‌گوید: در نتیجه بهبود روابط در دوره ابراهیمی بسیاری از مشکلات بین مخابرات ایران و وزارت ارتباطات مانند موضوع ترخیص تجهیزات مخابراتی از گمرک یا بدهی‌های مخابرات به دولت، با مراجعات ابراهیمی حل می‌شد.

برخی معتقدند: او از ابتدا نفرات خوبی دور خود جمع نکرده بود و معاونان‌اش از دیگران حرف شنوی داشتند. برخی نیز نظر عکس دارند، آنها می‌گویند: ابراهیمی در آغاز کار با انتصاب‌های متعدد، مدیران بخش خصوصی را کنار گذاشته و مدیران جدیدی که روحیه نزدیک‌تری با مدیریت حرف شنوی دولتی داشته‌اند را فراخوانده است.

اظهارنظرهایی وجود دارد که مخابراتی‌ها اعلام می‌کنند: ابراهیمی زیاد دست به عصا حرکت می‌کرد و بیش از حد محتاط بود؛ این اواخر امضاهایی که به مدیرعامل ختم می‌شد تقریبا به بن‌بست رسیده است.

همچنین این اواخر ابراهیمی رفت‌و آمد زیادی به مجلس داشت؛ در عرصه مدیریت این نکته که مدیر نباید زیاد به حاشیه کشیده شود، رایج است.

شنیده شده تاکید وزیر بر تقسیم سود کمتر بین سهامداران و اختصاص سود مخابرات به توسعه زیرساختی، از دیگر موارد اختلافی بوده است؛ صدای انتقاد به نحوه مدیریت خصوصی در مخابرات مدتی است بلند شده است؛ منتقدان معتقدند صاحبان مخابرات خصوصی درآمدهای مخابرات را تقسیم می‌کنند و هزینه‌ای صرف توسعه شبکه نکرده‌اند.

اما در نهایت به نظر می‌رسد تغییر یکباره مدیرعامل 5 روز مانده به برگزاری مجمع سالانه که قطعا تاثیر خوبی روی مجمع نخواهد داشت؛‌ باید دلیل جدی‌تری داشته باشد که گویا طاقت هیئت مدیره را طاق کرده است. جنجال اخیر انفصال دانشکده مخابرات از شرکت مخابرات و بازگشت به وزارت ارتباطات به این برکناری بی‌ارتباط نبوده است؛ در این ماجرا صحبت از چند ده هکتار اموال و زمین‌ها مخابرات در اصفهان و تهران بوده است که از این رو انتظار می‌رفته مدیرعامل مخابرات اعتراضی نسبت به این اقدام وزارت ارتباطات نشان دهد که این طور نشده است.

به نظر می‌رسد در این ماجرا مالکان مخابرات با انتصاب ابراهیمی و دادن اختیار کامل به او می‌توانند اعلام کنند که فرصت همکاری با وزارت ارتباطات را مغتنم شمرده‌اند، اما عملکرد نامطلوب ابراهیمی و عدم تغییر در شرایط مخابرات چاره‌ای برای آنها باقی نگذاشته است. در نهایت تغییر مدیریت شرکت مخابرات ایران بدون جلب نظر دو عضو دولتی هیات مدیره، بار دیگر رابطه وزارت ارتباطات و شرکت مخابرات را تیره خواهد کرد.

اگرچه روابط نزدیک مخابرات و وزارت ارتباطات که منجر به تسهیل تصمیم‌گیری‌ها خواهد شد، در برخی موارد مانند ارتقاء پروانه همراه اول برای مشترکان خوشایند و در برخی موارد مانند صدور مجوز افزایش تعرفه ناخوشایند است، اما در مجموع بهبود روابط به نفع مشترکان خواهد بود.

اکنون مسئولیت سنگین مدیریت شرکت مخابرات ایران به مدیرعامل کوچکترین استان کشور سپرده شده که به اندازه یکی از مناطق مخابراتی تهران است،کسی که برای حتی مخابراتی‌ها کمتر شناخته شده است و شاید احتمالا چند وقتی امانت این سمت را تا رسیدن دوست عهده‌دار باشد. اگر هم قدرت وزارت ارتباطات غلبه کند انتصاب جدید با جلب نظر وزارت بعید نخواهد بود.

نگارنده: فاطمه سامعی

منبع: فارس