چرا ایران از توسعه اینترنت 5G جا مانده است؟

 موبنا – این تکنولوژی جدید با سرعت بالا و زمان پاسخگویی کمتر، قادر است به عنوان یک پلتفرم برای اینترنت اشیاء (IoT)، واقعیت افزوده (AR) و واقعیت مجازی (VR) عمل کند و به کاربران امکان می‌دهد تا از تجربه‌های جدید و بهتری برخوردار شوند. با وجود مزیت‌ها و رقابتی که سر توسعه 5G در دنیا و حتی کشورهای خاورمیانه برقرار است، اما اظهار نظر اخیر عیسی زارع‌پور وزیر ارتباطات درخصوص توسعه اینترنت 5G، سوالات زیادی را برای افکار عمومی ایجاد کرده است!

وزیر ارتباطات چهارشنبه هفته گذشته موقع خروج از جلسه هیات دولت با سوالی درباره اینترنت 5G غافلگیر شد و اعلام کرد، همراه اول هنوز مجوز استفاده تجاری از نسل پنج موبایل را دریافت نکرده است! این پاسخ اگرچه توانست در آن لحظه و به‌طور موقت عیسی زارع‌پور را از طرح سوالی جنجالی خلاص کند، اما در ادامه به ابهامات متعددی در ذهن‌ها دامن می‌زند که شاید در نهایت حتی عملکرد او و مجموعه وزارت ارتباطات را به چالش بکشد.

این اظهار نظر وزیر ارتباطات نشان می‌دهد، وزارتخانه‌ای که او متولی آن است، نه‌تنها حمایتی از توسعه فناوری‌های نوین ارتباطی ندارد،‌ بلکه حتی در ارائه یک مجوز فعالیت نیز تعلل داشته است!

اظهار نظر وزیر ارتباطات در حالی است که در همین همسایگی ایران،‌ کشور امارات طی چند سال اخیر یکی از پیشگامان اینترنت نسل پنجم شده است.

بد نیست بدانید شرکت مخابراتی DU امارات در تبلیغاتش از سرعت یک تا 10 گیگابیت برثانیه با استفاده از فناوری‌های جدید صحبت می‌کند، در حالی که کماکان ما در کشورمان گیر ارائه مجوز به اپراتورها مانده‌ایم!

طبق بررسی‌ها امارات متحده عربی به‌عنوان یکی از پیشروهای توسعه اینترنت 5G در منطقه شناخته می‌شود. این کشور با سرعت بالای دسترسی به اینترنت و تمام زیرساخت‌های مورد نیاز، توانسته است به عنوان یک مدل موفق برای دیگر کشورها در منطقه عمل کند.

نکته دیگری که باید به آن توجه شود، سرمایه‌گذاری‌های سنگین در این بخش است؛ سرمایه‌گذاری که البته هم به حمایت‌های دولتی و هم تسهیل قوانین برای توسعه نیاز دارد. اپراتورهای ایرانی مجبور هستند با درآمد ریالی، هزینه توسعه دلاری فناوری 5G را پرداخت کنند. در این میان تعلل‌، نداشتن برنامه و مواردی از این دست هزینه توسعه فناوری را برای شرکت‌های فعال در این بخش به‌شدت افزایش می‌دهد.

این اتفاقات در حالی می‌افتد که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان،‌ اگر طی دو سه سال آینده ایران نتواند در فناوری‌های نوین ارتباطی – به هر علتی از جمله تحریم، ندادن مجوز، هزینه‌های دلاری – توسعه لازم را انجام دهد، باید منتظر ورود شرکت‌های خارجی باشیم که از طریق ارتباطات ماهواره‌ای بخشی از نیاز داخلی‌مان را تامین می‌کنند. ناگفته پیداست مسئولانی که هم‌اکنون دغدغه ارائه مجوز به یک اپراتور ایرانی را دارند، دو سه سال آینده با مشکلات بزرگتری مواجه هستند و نامه‌نگاری با شرکت‌های خارجی(ارائه دهنده اینترنت ماهواره‌ای) نیز راه به جایی نخواهد برد.

نباید فراموش کرد طبق پیش‌بینی‌ها طی چند سال آینده هزاران میلیارد دلار صرف سرمایه‌گذاری جهت توسعه فناوری ارتباطی می‌شود. به‌طوری‌که گزارش‌های شرکت تحقیقاتی GSMA Intelligence، میزان سرمایه گذاری در شبکه‌های 5G تا سال 2030 حدود 1.1 تریلیون دلار برآورد کرده است. این سرمایه‌گذاری از طریق اپراتورهای ارتباطی و شرکت‌های فناوری اطلاعات صورت خواهد گرفت.

با این حجم از سرمایه‌گذاری کشورهای مختلف دنیا، آیا کماکان وزیر ارتباطات باید دغدغه ارائه مجوز به یک اپراتور را داشته باشد؟