دانشمندان از هوش مصنوعی برای تولید نمونه بهتری از داروی کنترل اسید معده استفاده کردند

براساس مقاله محققان دانشگاه ناگویا در ژاپن، با کمک مدل‌های هوش مصنوعی می‌توان یک ترکیب مهارکننده اسید معده تولید کرد. این ترکیب جدید نسبت به داروهای موجود، میل پیوند بهتری با معده دارد. نتایج این محققان روش جدیدی را برای کار هم‌زمان با هوش مصنوعی در توسعه داروها پیشنهاد می‌دهد.

اسید معده یکی از اجزای مهم در فرایند هضم غذاست. بااین‌حال، هنگامی که تعادل ترشح مخاطی معده به‌هم می‌ریزد، اسید معده باعث ناراحتی و در موارد شدید به زخم معده، رفلاکس و التهاب مری منجر می‌شود. بنابراین بسیاری از مردم به مهارکننده‌های اسید معده روی می‌آورند. این مهارکننده‌ها بیشتر پمپ پروتون معده را که مسئول ترشح اسید است، هدف قرار می‌دهند. این داروها به خنثی‌کردن اسید معده کمک می‌کنند و سوزش سر دل و بیماری‌های مرتبط را تسکین می‌دهند.

نقش هوش مصنوعی در تولید مهارکننده اسید معده

پمپ پروتون معده نوعی ساختار پروتئینی پیچیده در پوشش معده است که اسید معده را تولید می‌کند. جمعی از محققان ژاپنی با کمک یک پلتفرم کشف داروی مبتنی بر هوش مصنوعی به نام «Deep Quartet» این پروتئین را تجزیه‌وتحلیل کردند.

محققان از هوش مصنوعی برای تولید بیش از 100 ترکیب با ساختارهای شیمیایی منحصربه‌فرد استفاده کردند. سپس شیمی‌دانان و زیست‌شناسان ترکیب‌های مناسب‌تر را برای سنتز آزمایش کردند و دیدند که کدام یک پمپ پروتون معده را بهتر مهار می‌کند. درنهایت مشخص شد که ششمین ترکیب سنتزشده (DQ-06) اتصال قوی‌تری را نسبت به ترکیبات دیگر نشان می‌دهد.

این رویکرد نوآورانه منجر به ایجاد ترکیبی با میل پیوندی تقریباً 10 برابر بیشتر از هر مهارکننده‌ موجود دیگر می‌شود. همچنین یافته این محققان نشان‌دهنده اهمیت همکاری بین انسان و هوش مصنوعی در کشف دارو است. می‌توان از هوش مصنوعی برای ایجاد درمان‌های مختلف بهره برد. هوش مصنوعی در طراحی ساختاری داروها مهارت بیشتری نسبت به انسان دارد. البته ساختارهای پیشنهادی هوش مصنوعی توسط خود انسان ساخته و آزمایش می‌شود.

پس تصمیم نهایی همچنان توسط انسان‌ها اتخاذ می‌شود و هنوز هوش مصنوعی نمی‌تواند بدون فرمان انسان کاری انجام دهد. بااین‌حال، همکاری بین محققان و هوش مصنوعی پتانسیل هوش مصنوعی برای متحول‌کردن جهان را نشان می‌دهد.

یافته‌های دانشمندان در قالب مقاله‌ای در مجله Communications Biology منتشر شده است.