سلبریتی ها و روی تاریک و دردسرساز شهرت

موبنا- سلبریتی هایی که در ادامه درباره ی آن ها صحبت خواهیم کرد، از عیب های سبک زندگی ای گفته اند که بیشتر مردم آن را بی نقص می دانند.

دنیل رادکلیف

دنیل رادکلیف شهرت را از سن بسیار کم تجربه کرد. تماشاگران شاهد بزرگ شدن شخصیت هری پاتر در برابر دوربین و دنیل در زندگی واقعی بودند. با این حال، برخی رفتارهای تحقیرآمیزی با دنیل داشتند، با اینکه او تنها یک کودک بود.

او یک بار درباره ی تجربه اش از برخورد با کسانی که از راه فروش امضای سلبریتی ها کسب درآمد می کنند، گفت: «تجربه ی هو شدن و داد کشیدن سرت و بد و بیراه شنیدن در بچگی خیلی مزخرف است. خوب یادم است که خیلی برایم ناامید کننده بود.»

جیجی حدید

شهرت شاید باعث پیشرفت چشمگیر شغلی شود، اما در عین حال، زندگی شخصی فرد را تحت تأثیر قرار می دهد. و این همان اتفاقی است که برای جیجی حدید رخ داد. او در یکی از مصاحبه های خود از تحت تأثیر قرار گرفتن روابط دوستی اش از شغل او و نحوه ی مواجه اش با این مسأله گفت: «من دوست های زیادی را از دست دادم چون برای یک مدت کوتاه سرم خیلی شلوغ می شود و آن ها هم سراغم را نمی گیرند. اما اگر من سراغ شان را نگیرم، می گویند من عوض شده ام. از لحاظی خوب است، چون یاد می گیری که داشتن چند دوست واقعاً خوب بهتر از داشتن دوستان خیلی زیادی است که از آن ها واقعاً مطمئن نیستید.»

مگان فاکس

طرفدارها همانقدر که می توانند با محبت باشند، می توانند بدرفتار و لجوج باشند. مگان فاکس یک بار درباره ی رویارویی با نه فقط عشق و محبت مردم، بلکه نامهربانی آن ها گفت: «من فکر نمی کنم مردم درکش کنند. آن ها فکر می کنند ما باید دهن مان را ببندیم و دست از گله و شکایت برداریم چون در خانه ی بزرگی زندگی می کنیم و ماشین لوکسی داریم. بنابراین زندگی ما باید بسیار عالی باشد.»

با این حال او فکر می کند که مردم درک نمی کنند که سوژه ی تنفر عمومی شدن مثل این است که «در دبیرستان ۱۰ تا بچه به شما زور بگویند. شهرت هم همانطور است. اما در یک مقیاس جهانی، طوری که دائماً از طرف میلیون ها نفر مورد زورگویی قرار می گیرید.»

رابرت پتینسون

قرار داشتن مداوم در کانون توجه عمومی، هرگز حس تنهایی را از رابرت پتینسون دور نکرد. او در اینباره گفته: «عجیب است. دیگر نمی توانید زندگی عادی داشته باشید. مردم درک نمی کنید که چقدر تنها می شوید.» با این حال او سپاسگزار است که موفقیت در سن خیلی کم به سراغش نیامد، به همین دلیل این فرصت را داشت تا کودکی ای عادی و زندگی ای به دور از کانون توجه عمومی داشته باشد.

جولیا رابرتز

مشهور بودن به معنای مبارزه ی مداوم با شایعاتی هم هست که سر و کله شان دائماً از ناکجا پیدا می شود. جولیا رابرتز مانند بسیاری از دیگر ستاره ها طی دوران فعالیت خود با اخبار جعلی و گمانه زنی ها رو به رو شده است. او در یکی از مصاحبه های خود فته: «خیلی پوچ و اذیت کننده است. چرا باید درباره ی چیزی توضیح دهم که هیچوقت در زندگی ام مسأله نبوده.»

برد پیت

توجه زیاد رسانه ها باعث می شود تمرکز از چیزهای واقعاً مهمی که به شغل بازیگران مربوط هستند، دور شود. برد پیت درباره ی نشست های مطبوعاتی که جزء لاینفک اکران فیلم ها هستند، گفته: «آنجا درباره ی همه چیز صحبت می شود جز آن چیزی که برایش آنجا هستیم. تمامش همین است و شما بر خلاف میل تان درگیرش می شوید. شما باید بروید آنجا و برای محصول تان مشتری پیدا کنید. یک جورهایی، اگر به یک برنامه نروید و درباره ی زندگی شخصی تان صحبت نکنید، از تیم تان حمایت نکرده اید. اما این هیچ ارتباطی به دلیلی که خودم برای شرکت در این برنامه ها دارم، ندارد.»

لیدی گاگا

گاهی شهرت منجر به چیزهایی می شود که خود شخص انتظارش را ندارد. لیدی گاگا درباره ی دورانی صحبت کرده که به دلیل تصویر عظیمی که از او در رسانه ها شکل گرفته بود نمی توانست خود واقعی اش باشد: «من یک روز صبح از خواب بیدار شدم و فهمیدم همان “لیدی گاگا”یی هستم که حرفش را می زنند. بعدش خیلی افسرده و ناراحت شدم و نمی توانستم خودم باشم. من احساس می کردم از طرف چیزهایی که شغلم وارد زندگی ام کرده بود، تهدید می شوم.»

جنیفر لارنس

فرقی نمی کند سلبریتی ها چقدر در کانون توجه عمومی قرار داشته اند، از قرار معلوم عادت کردن به شهرت امری غیر ممکن است. جنیفر لارنس حتی بعد از بازی در فیلم «بازی های مرگبار» (The Hunger Games) و کسب شهرتی جهانی هم نتوانست با شهرتش کنار آید. او در اینباره گفته: «من رابطه ی خوبی با شهرت ندارم. صرفاً همین. من فقط یک دختر و یک انسان عادی هستم. و آنقدر در این وضعیت نبوده ام که احساس کنم این وضعیت نرمال جدید زندگی من است. دلم با آن صاف نمی شود.»

هریسون فورد

وقتی به دنبال کسب شهرت هستید باید آماده ی فدا کردن حریم شخصی خود باشید، همانطور که اغلب سلبریتی ها حفظ حریم شخصی شان را غیرممکن می دانند و هریسون فورد هم یکی از آن ها است. هریسون در اینباره گفته: «هیچ نکته ی مثبتی درمورد شهرت وجود ندارد. همیشه با خودت فکر می کنی “اگر موفق شوم، فرصت ها به من روی می آورند.” ولی هیچوقت نمی فهمی که بهای کسب شهرت را با از دست دادن کامل حریم خصوصی ات می دهی.»

او شهرت را «باری بر دوش» فرد می داند و گفته شخصاً هرگز از آن لذت نبرده. او دراینباره گفته: «با شهرت می توانی همان میزی که در رستوران می خواهی را بگیری. می توانی با آن وقت دکتر بگیری. ولی فایده اش چیست؟ هیچ.»

کریستن استوارت

از شهرت می توان به عنوان ابزاری برای ایجاد تغییر استفاده کرد، با این حال، کریستن استوارت در یکی از مصاحبه هایش درباره ی بی فایده بودن شهرت بدون داشتن نیات مثبت گفته است: «شهرت بدترین چیز دنیا است. بخصوص اگر بیهوده باشد. وقتی مردم می گویند دل شان می خواهد معروف شوند، من می پرسم چرا؟»

روزیاتو