کشف ناقوس‌های دو هزارساله در یک مقبرۀ چینی
این ناقوس‌ها در کنار یکدیگر به چوب‌هایی آویزان می‌شدند و در مجموع سازی به نام بیانژونگ را شکل می‌دادند که برای نواختن موسیقی‌های آیینی به کار می‌رفت.
موبنا-مجموع ۲۴ بیانژونگ (ناقوس) چینی سالم‌مانده در یک سایت باستانی مربوط به ۷۷۰-۴۷۶ قبل از میلاد در ویرانه‌های پایتخت باستانی ایالت‌های ژِنگ و هان در شینژنگ چین کشف شدند.
این کشف نادر با ارزش علمی قابل‌توجه در یک گودال نذورات نزدیک خرابه‌های یک قصر پیدا شد.
بیانژونگ (Bianzhong) یک ساز باستانی چینی است که از مجموعه‌ای از زنگ‌های برنزی تشکیل شده که به صورت ملودیک نواخته می‌شوند. این مجموعه زنگ‌ها یا ناقوس‌ها به عنوان آلات موسیقی چندصدایی استفاده می‌شدند. آن‌ها را در یک قاب چوبی آویزان کرده و با پتک به آن‌ها می‌زدند.
اگرچه زنگ‌های کوک‌شده در بسیاری از فرهنگ‌ها برای اجرای موسیقی ساخته شده و مورد استفاده قرار گرفته‌اند، بیانژونگ از چند جهت میان انواع دیگر زنگ‌ها، منحصربه‌فرد است چون یک بخش عدسی‌شکل (و نه دایره‌ای)، یک نمایه‌ی برش‌دار متمایز روی دهانه زنگ و ۳۶ گل‌میخ یا برجسته‌کاری دارد که به طور متقارن در اطراف بدنه‌ی آن در چهار گروه ۹ تایی روی سطوح بیرونی زنگ‌های بزرگ قرار دارند.
این شکل خاص به زنگ‌های بیانژونگ توانایی تولید دو آهنگ مختلف موسیقی، بسته به جایی که پتک آنجا زده می‌شود، می‌دهد. این زنگ‌ها به نام «یک زنگ، دو صدا» هم شناخته می‌شوند.
گوآن پینگ، مورخ ساکن پکن، به گلوبال تایمز گفته است: «بیانژونگ نماد رتبه و قدرت و نشان‌دهنده‌ی یک دستاورد عالی در هنر و فرهنگ چین باستان است. از بیانژونگ در کاخ پادشاهی به عنوان قسمتی از مراسم آیینی استفاده می‌شد. این کشف به کارشناسان کمک می‌کند توسعه‌ی فرهنگی را در آن دوره از تاریخ چین بررسی کنند. موسیقی به شدت با آیین‌ها مرتبط است و در چین باستان، نقش مهمی در حفظ نظم اجتماعی ایفا می‌کرده است.»
یو جی، یکی از کارکنان موسسه آثار فرهنگی و باستان‌شناسی استان هنان می‌گوید گودال نذورات بیانژونگ در این مکان ۲.۶ متر طول از شرق به غرب، ۱.۴ متر عرض از شمال به جنوب، و ۰.۸ متر عمق دارد.
یو توضیح می‌دهد: «سه ردیف قاب زنگ و در مجموع ۲۴ زنگ در گودال وجود دارد. زنگ‌ها سالم مانده‌اند، بدون هیچ نشانه‌ای از غارت و قاب چوبی به وضوح قابل‌مشاهده است.»
سلسله‌ی ژو (۱۰۴۶ – ۲۵۶ قبل از میلاد) نخستین سلسله‌ای بود که قوانین آیین‌ها و موسیقی را وضع کرد و از مجموعه‌هایی از این آلات موسیقی در مراسم، جشن‌ها و اجراها استفاده کرد.
در دهه‌های اخیر، بیانژونگ در مکان‌های مختلفی در سراسر چین یافت شده است. سال ۱۹۷۸، کشف بیانژونگ داخل مقبره اشراف‌زاده‌ای به نام یی از ژنگ در سویژو، استان هوبی چین مرکزی، شهرت جهانی یافت. این زنگ‌ها در مجموع ۳۷۵۵ کاراکتر دارند و با طلا منبت‌کاری شده‌اند. سال ۱۹۸۱، مجموعه دیگری از بیانژونگ نزدیک مقبره‌ی یی (Yi) کشف شد.
ویرانه‌های شهر باستانی که کشف اخیر آنجا انجام شد، مساحتی به وسعت ۱۶ کیلومتر مربع را پوشش می‌دهند. افزون بر این، باستان‌شناسان دو مقبره هم نزدیک منطقه‌ی ویرانه‌های کاخ کشف کردند. مقبره‌ها به شکل گودال‌های عمودی هستند و ظروف آیینی کامل برنزی از آنجا حفاری شدند.
فرادید