تکنیک قرن پانزدهمی ژاپنی‌ها برای نجات امروز جنگل‌ها! (+ فیلم و عکس)

موبنا؛ محمدمهدی حیدرپور – جنگل های جهان با پوشش بیش از 30 درصد از سطح خشکی سیاره زمین، منبع طبیعی قابل توجهی برای این سیاره و بشریت هستند. نقش آنها در تندرستی و سلامتی ما بی پایان است. جنگل ها به ذخیره مقادیر چشمگیر کربن کمک می کنند، تعادل طبیعت را تضمین کرده، آب و هوا را پالایش می کنند و همچنین به معیشت مردم در سراسر جهان کمک می کنند.

متاسفانه، به واسطه رشد روزافزون صنعت جنگل‌داری و چوب‌بری در جهان، جنگل هایی معادل با اندازه 30 زمین فوتبال در هر دقیقه ناپدید می شوند. اما چه می شود اگر روش بهتری برای جنگل‌داری و چوب‌بری وجود داشته باشد؟ در ادامه نگاهی به تکنیکی ژاپنی به نام “دایسوگی” خواهیم داشت که روشی سنتی برای بهره‌برداری از چوب درختان در شرایطیست که جنگل ها نیز حفظ می شوند.

بنابر برآوردها، صنعت جهانی جنگل‌داری و چوب‌بری ارزشی 509.8 میلیارد دلاری در سال 2019 داشته است و انتظار می رود از سال 2021 با نرخ رشد مرکب سالانه چهار درصدی در نهایت به 544.2 میلیارد دلار در سال 2023 برسد. اما این افزایش با هزینه هایی همراه است.

از سال 1990، مساحت جنگل های اولیه در سطح جهان بیش از 80 میلیون هکتار کاهش یافته است. با این وجود، نرخ کاهش در بازه زمانی 2010 تا 2020 با توجه به اقداماتی که در راستای درختکاری و ایجاد جنگل انجام شده و همچنین آهنگ کندتر جنگل‌زدایی، نسبت به دهه قبل تقریبا نصف شده و از 7.8 میلیون هکتار به 4.7 میلیون هکتار رسیده است. در مجموع، سیاره زمین بین سال های 1990 تا 2020 حدود 178 میلیون هکتار جنگل را از دست داده است.

اگر این روند ادامه یابد، نه تنها افرادی که برای امرار معاش به جنگل ها وابسته هستند بیکار می شوند، بلکه تنوع زیستی که جنگل ها به حفظ آن کمک می کنند نیز از بین خواهد رفت. راه حل های مختلفی برای محافظت از جنگل ها ارائه شده است. تکنیکی ژاپنی به نام دایسوگی یکی از این موارد است که فراهم کردن رویکردی پایدار و کارآمد برای جنگل‌داری را هدف قرار داده است.

در حدود قرن پانزدهم میلادی، ژاپن با کمبود نهال و همچنین زمین برای کشت درخت مواجه بود، زیرا در این دوران تقاضا برای درخت سرو کیتایاما که چوبی صاف و بدون گره دارد، زیاد بود. از آنجایی که زمین مسطح کمی در منطقه وجود داشت، کاشت و نگهداری از درختان در شیب های تند بسیار دشوار شد.

این مشکل به توسعه یک تکنیک باغبانی بومی به نام دایسوگی منجر شد که این امکان را برای درختکاران فراهم کرد تا تعداد مزارع را کاهش دهند، چرخه برداشت سریع‌تر شده و چوبی متراکم‌تری تولید شود.

دایسوگی تکنیکی شناخته شده در ژاپن محسوب می شود که ریشه در شهر کیوتو دارد. در این روش از درختان موجود برای رشد درختان اضافی استفاده می شود. نتیجه چنین تکنیکی شبیه درخت باز شده ای به نظر می رسد که چندین درخت عمودی روی آن رشد کرده اند، از این رو برداشت پایدار چوب فقط از یک درخت ممکن می شود.

در تکنیک دایسوگی به جای قطع کامل درخت، شاخه های سرو کیتایاما هرس می شوند تا از رشد شاخه های باقیمانده به سمت بالا از روی درخت بستر اطمینان حاصل شود. از چوب این شاخه ها الواری گرد و صاف به نام “تاروکی” حاصل می شود.

چوب حاصل از درختان سرو بلند و باریکی که با استفاده از تکنیک دایسوگی رشد می کنند، نه تنها انعطاف‌پذیر بلکه متراکم است و آن را به گزینه ای ایده‌آل برای استفاده در پروژه های عمرانی و ساخت پشت بام ها و تیرهای چوبی تبدیل می کند. سرو دایسوگی را می توان هر 20 تا 30 سال یک بار برداشت کرد و درخت بستر نیز صدها سال دوام می آورد، از این رو فقط از یک درخت می توان چوب بسیار زیادی برداشت کرد.

در مقایسه با روش های دیگر، این می تواند گزینه ای سریع‌تر برای کمک به نجات صنعت جنگل‌داری جهانی و همچنین سیاره زمین باشد زیرا ما به درختان برای جذب گازهای گلخانه ای، تولید اکسیژن و کمک به تقویت تنوع زیستی نیاز داریم.

با استفاده از تکنیک دایسوگی، چوب‌برها می توانند به جای از بین بردن کامل یک درخت، از درختانی که در بالا رشد کرده استفاده کنند و پایه و ساختار زیرین دست نخورده باقی بماند.

در گذشته، الوار بدست آمده از این طریق بخش مرکزی معماری ژاپن را شکل می داد. امروز، از این چوب برای ساخت محصولات مختلف از چوب غذاخوری تا مبلمان استفاده می شود.

دایسوگی چوب‌برها را قادر می سازد تا چوب را بسیار سریع‌تر برداشت کنند و اگر به روش درست انجام شود می تواند به جلوگیری از جنگل‌زدایی کمک کند.

تکنیک دایسوگی روشی مبتکرانه برای رشد چوب بیشتر با استفاده از زمین کمتر است و با توجه به این که جنگل های جهان یک دارایی طبیعی بسیار ارزشمند هستند، محافظت از آنها به دلایل مختلف، از جمله جذب و ذخیره کربن که به کاهش آثار گرمایش جهانی کمک می کند، اهمیت دارد.

 منبع: عصرایران