دانه‌ها و میوه‌ها؛ شگفتی‌های مهندسی طبیعت (+عکس)

موبنا؛ محمدمهدی حیدرپور – کوکو د مر (coco de mer)، بزرگ‌ترین دانه جهان، بین گیاهان افسانه ای است. این دانه می تواند بیش از 50 پوند (22.6 کیلوگرم) وزن و سه فوت (91.44 سانتیمتر) محیط دایره آن باشد. پیش از کشف کوکو د مر که روی نخل های بومی در جزایر سیشل رشد می کند، دریانوردانی که در آب های اقیانوس هند با دانه های آن مواجه می شدند، تصور می کردند که از درختان افسانه ای زیرآب جدا می شوند. این قبیل موارد در شکل گیری نام کوکو د مر که به معنی نارگیل دریایی است، نقش داشتند.

به واسطه نادر بودن و شکل خاص کوکو د مر، مردم معتقد بودند که این گیاه قدرت شفابخشی دارد و حاصل رابطه بین درختان است که تنها در شب های توفانی صورت می گیرد. در نتیجه، کوکو د مر برای افراد ثروتمند و اشراف به یک دارایی ارزشمند تبدیل شد.

امروزه، افسانه ها درباره این گیاه مدت هاست که رنگ باخته اند، اما کوکو د مر همچنان بسیار مورد توجه است و در برخی فروشگاه ها با قیمت های بالایی فروخته می شود. این در شرایطی است که برداشت بیش از حد و غیرقانونی، این گونه را در معرض خطر قرار داده و تنها 8,000 نخل بالغ در طبیعت در دو جزیره باقی مانده اند.

به گفته مارتین گاردنر، گیاه‌شناس در باغ گیاه شناسی سلطنتی در ادینبورگ، اسکاتلند، کوکو د مر برای قرن ها داد و ستد می شد اما اکنون تجارت آن ممنوع است. این گیاه در یک فهرست ویژه همراه با عاج فیل، شاخ کرگدن، پنگولین و بسیاری گیاهان دیگر قرار دارد.

برای جلب توجهات به اهمیت گیاهان، لوون بیس عکاس با همکاری گیاه‌شناسان هرباریوم باغ گیاه شناسی سلطنتی، کوکو د مر را به عنوان یکی از 100 دانه و میوه برای یک پروژه عکاسی انتخاب کردند. بیس از تکنیکی ویژه برای عکاسی از این دانه ها و میوه ها استفاده کرده که آنها را تقریبا شبیه به آثار هنری جلوه داده و از این عکس ها برای برگزاری یک نمایشگاه و چاپ یک کتاب استفاده می شود.

با نشان دادن جزئیاتی که به طور معمول از چشم غیر مسلح پنهان هستند، لوون بیس امیدوار است توجهات را به سمت زیبایی این شگفتی های طبیعی جلب کند. بیس برای عکاسی از این دانه ها و میوه های منتخب از تکنیک انباشت تصویر (photo stacking) استفاده کرده است.

دانه ها و میوه هایی که توسط بیس انتخاب شدند، بخش کوچکی از سه میلیون نمونه ای هستند که در مجموعه هرباریوم باغ گیاه شناسی سلطنتی نگهداری می شوند و قدیمی‌ترین آنها به سال 1697 باز می گردد. نمونه های حفاظت شده در هرباریم برای انجام پژوهش و با هدف نهایی تشخیص هر یک و نامگذاری گونه های جدید استفاده می شوند. به گفته گاردنر، اگر گیاهی نامی نداشته باشد نمی توان آن را حفظ کرد.

گاردنر می افزاید که باغ گیاه شناسی سلطنتی در هر ماه حدود شش گونه جدید را طبقه بندی می کند و بسیاری از نمونه های موجود در بایگانی هنوز نامی ندارند. بسیاری ممکن است منقرض شده باشند زیرا این مجموعه همچنان روی مواردی که تقریبا 100 سال پیش جمع آوری شده اند، کار می کند.

در حال حاضر، این به نوعی مسابقه با زمان است و فوریت آن با توجه به تهدید جهانی برای بسیاری از گونه ها بیشتر می شود. به عنوان مثال، گیاهان بسیاری در آتش سوزی های جنگل آمازون از بین رفته اند پیش از آن که حتی نامی برای آنها انتخاب شود. آنها ممکن است جایی در هرباریوم در انتظار شناسایی خود باشند.

جلب توجهات به سوی دانه ها و گیاهان برای هدایت تلاش های حفاظتی اهمیت دارد. اگر گیاهان وجود نداشته باشند، هیچ چیز دیگری نیز جان سالم به در نخواهد برد. ما برای اکسیژن، بسیاری از داروها، و بسیاری از غذاها و پوشاک خود به گیاهان نیاز داریم.

شرایط آینده به این بستگی خواهد داشت که چگونه توجه عمومی را به سمت اهمیت حضور انواع مختلف گیاهان معطوف کنیم. رساندن این پیام بسیار دشوار است و باید عملکرد بهتری در این زمینه داشته باشیم.

 منبع: عصرایران