قطران ذغال سنگ و آثار درمانی آن بر پوست

موبنا؛ محمدمهدی حیدرپور – کُل تار (قطران ذغال سنگ) در اشکال مختلف می تواند به درمان برخی بیماری های پوستی کمک کند. این ماده ممکن است موجب برخی عوارض جانبی شود، اما کارشناسان به طور کلی استفاده از آن را بی خطر در نظر می گیرند.

به گزارش “مدیکال نیوز تودی“، مردم از کل تار برای درمان شرایط پوستی مانند سوریازیس و اگزما استفاده می کنند. همچنین، کل تار می تواند به کاهش التهاب، پوسته پوسته شدن و خارش پوست کمک کند.

کل تار خام دارای بویی قوی و ناخوشایند است و متخصصان پوست اغلب از آن استفاده نمی کنند. با این وجود، مردم می توانند نسخه پالایش شده‌تری از آن را در شامپوها، کرم ها، ژل ها، و لوسیون ها بیابند.

متخصصان پوست به طور معمول محصولات کل تار را همراه با روش های درمان دیگر تجویز می کنند. برخی روش های درمان مبتنی بر کل تار می توانند بسیار موثر باشند – برخی افراد بهبود کامل علائم پوستی، از جمله خاموشی طولانی مدت سوریازیس را گزارش کرده اند.

کل تار چیست؟

کل تار یک محصول جانبی ذغال سنگ معمولی یا ذغال سیاه است که حاوی ماده ای قیرمانند به نام بیتومن یا آسفالت است.

متخصصان پوست کل تار را برای بیماران مبتلا به شرایط پوستی، مانند اگزما یا سوریازیس به منظور کاهش قرمزی، خارش، و التهاب تجویز می کنند.

متخصصان مراقبت از پوست ممکن است از این ماده در شکل خام خود برای درمان افراد مبتلا به سوریازیس پلاک مزمن استفاده کنند. در این شرایط، آنها ممکن است کل تار 2 تا 5 درصد را در یک پایه نرم کننده در ترکیب با پرتودرمانی فرابنفش استفاده کنند.

درمان های کل تار به ویژه ممکن است برای افراد مبتلا به بیماری سوریازیس دشوار برای درمان روی کف دست ها یا کف پاها مفید باشند. متخصصان پوست ممکن است آن را برای افراد مبتلا به سوریازیس پوست سر تجویز کنند.

اثربخشی درمان های کل تار متفاوت است و یک فرد نمی تواند از مقدار کل تار موجود در یک محصول میزان اثربخشی آن را بیان کند. به عنوان مثال، یک مطالعه نشان داد بیمارانی که از یک لوسیون حاوی 1 درصد عصاره کل تار استفاده می کردند در مقایسه با گروهی که از لوسیون حاوی 5 درصد عصاره کل تار استفاده می کردند، نتایج بهتری کسب کردند.

کل تار به درمان چه شرایطی کمک می کند؟

متخصصان پوست ممکن است درمان های مبتنی بر کل تار را به تنهایی یا به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی که شامل نور درمانی، داروهای دیگر، یا هر دو می شود، تجویز کنند.

کل تار ممکن است در درمان موارد زیر موثر باشد:

– خارش

– سوریازیس پوست سر

– سوریازیس پلاک

– پوسته پوسته شدن

– سوریازیش روی کف دست ها و پاها

– التهاب

– پوست ضخیم شده

– اگزما

نحوه استفاده از کل تار

محصولات کل تار در اشکال مختلف برای استفاده موضعی وجود دارند. ممکن است شخصی از آنها در قالب لوسیون، پماد، کرم، ژل، یا شامپو استفاده کند.

فردی که از درمان های مبتنی بر کل تار استفاده می کند باید آن را روی پوست خود استفاده کرده و ماساژ دهد. یک متخصص پوست می تواند تعداد دفعات و مقدار استفاده از محصول را مشخص کند.

بستن قسمتی که درمان روی آن صورت گرفته است می تواند قدرت کل تار را افزایش دهد، اما فرد می تواند بهترین نتایج را با رعایت دستورالعمل های ارائه شده از سوی پزشک خود کسب کند. زمانی که از یک شامپوی کل تار استفاده می شود، افراد باید از آن فقط روی پوست سر خود استفاده کنند.

متخصصان پوست ممکن است از قیر و عصاره کل تار خام در درمان اگزمای مزمن استفاده کنند.

عوارض جانبی احتمالی

به طور کلی، متخصصان پوست کل تار را محصولی بی خطر در نظر می گیرند، اما ممکن است موجب موارد زیر شود:

– تحریک پوست

– راش ها یا جوش های آکنه مانند

– بوی ناخوشایند

– تورم

– احساس سوزش یا گزش

– خشکی یا شکنندگی مو

– لکه دار شدن مو و لباس های رنگ روشن

– حساسیت به آفتاب

– تشدید سوریازیس

آیا کل تار موجب سرطان می شود؟

برای بیش از 100 سال است که متخصصان پوست کل تار را برای درمان سوریازیس تجویز می کنند، از این رو، کارشناسان به طور کلی آن را بی خطر در نظر می گیرند. با این وجود، در برخی مناطق، مانند کالیفرنیا در آمریکا، محصولات کل تار باید برچسب هشدار سرطان داشته باشند.

این الزام به واسطه نتایج برخی مطالعات با حضور سوژه های حیوانی که در آنها دانشمندان سوژه ها را در معرض مقادیر بسیار بیشتر از آنچه که افراد به طور معمول برای درمان سوریازیس استفاده می کنند، قرار دادند، شکل گرفته است.

هشدار سرطان همچنین بر اساس پژوهش های قبلی در زمینه مطالعات شغلی متمرکز بر افرادی که با کل تار کار می کنند، شکل گرفته است.

با این وجود، پژوهشگران هیچ مدرکی دال بر این که کل تار با غلظت بین 0.5 تا 5 درصد موجب سرطان می شود، نیافته اند.

برخی مطالعات نشان داده اند که برخی مواد تشکیل دهنده در کل تار می توانند موجب سرطان شوند، در صورتی که فرد در معرض تراکم بسیار بالا از آنها قرار بگیرد.

افرادی که به نور خورشید حساس هستند یا داروهایی مصرف می کنند که آنها را نسبت به نور فرابنفش آسیب‌پذیرتر می سازد نیز نباید از کل تار استفاده کنند.

 منبع: عصرایران