پرنده ای که برای پرواز با آن باید «لباس فضانوردی» داشت! (+عکس)

مجله آنلاین موبنا –  با گذشت زمان و پیشرفت های متعدد در عرصه علم و تکنولوژی، فناوری تولید این لباس ها نیز دستخوش تغییرات مثبت شده است و بر راحتی و ایمنی خلبان افزوده است. کمپانی دیوید کلارک از دهه 1960 تاکنون تنها تولیدکننده لباس های محافظ تحت فشار محسوب می شود.

مختصری درباره U-2 

پیش از آن که نگاه دقیق تری به لباس های محافظ تنظیم کننده فشار خلبان های U-2 داشته باشیم، کمی در خصوص خود این هواپیما صحبت کنیم. هواپیماهای برای بیش از 60 سال است که به وسیله آمریکا و شمار دیگری از کشورها در سطح دنیا برای مقاصد جاسوسی و اکتشافات علمی مورد استفاده واقع شده است. ریچارد ابولافیا مدیر مرکز تحقیقات Teal Group (ارائه دهنده خدمات تجزیه و تحلیل بازار صنایع دفاعی و هوافضا) در مورد این هواپیما می گوید: این محصول با توجه به طراحی قوی و کارآمد سالیان سال است که حضور مستمر خود در عرصه های نظامی را حفظ کرده است. از جمله مهم ترین ویژگی های این محصول می توان به قابلیت هواپیمای U-2 برای پرواز در ارتفاعات بالاتر و برای مدت زمانی بیشتر اشاره کرد که آن را تبدیل به یک گزینه مناسب در راستای مشارکت در عملیات های جاسوسی می کند.

هواپیماهای جاسوسی در مقایسه با ماهواره مزیت های متعددی دارند. برای مثال آنها برخلاف ماهواره که در یک مدار مشخص دور می زنند و قابلیت حرکت ندارند، از انعطاف پذیری بالاتری برخوردار هستند و می توانند در هر مسیری حرکت کنند. هواپیماهای جاسوسی مانند U-2 همچنین می توانند از مواضع دشمن عکس برداری کنند که مزیت بزرگی برای نیروی هوایی هر کشوری محسوب می شود. طول بال های U-2 معادل 31.4 متر و طول کلی هواپیما 19.2 متر گزارش شده است. حداقل و حداکثر سرعت این پرنده جاسوسی نیز به ترتیب 130 و 805 کیلومتر بر ساعت است. هواپیمای U-2 دارای سقف پرواز 21300 متر است و استقامت آن در آسمان 12 ساعت برآورد شده است.

لباس های محافظ تحت فشار خلبان U-2

با توجه به آن که هواپیمای جاسوسی U-2 در ارتفاعات بالا پرواز می کند، خلبان نیازمند استفاده از لباسی است که بتواند فشار داخلی را به درستی تنظیم کند. این لباس خلبان را از خطر هیپوکسی، حد آرمسترانگ و سرمای شدید حفظ می کند.

هنگام پرواز، ساختار و سیستمی که درون لباس ایجاد شده 100 درصد اکسیژن لازم رابرای تمام پرواز حتی هنگام خروج اضطراری تامین می کند. که این شرایط از وقوع مشکل اول یعنی هیپوکسی  در ارتفاع پروازی بالا رخ می دهد، جلوگیری می کند.

خلبان با قرار گرفتن در این شرایط، بدون لباس تحت فشار تنها به مدت 30 تا 60 ثانیه بسته به مقاومت بدن می تواند هوشمندی خود را حفظ کند. هیپوکسی موجب کاهش هوشیاری، کاهش دید، سر گیجه، افزایش زمان عکس العمل و حرکات ناخواسته عضلانی می شود. همانطور که اشاره شد با تنظیم فشار داخل لباس مشکل حد آرمسترانگ نیز حل خواهد شد.

مشکل سرمای فوق العاده شدید در ارتفاع عملیاتی نیز با پوشیدن این لباس بر طرف می شود.

اگر زمان پرواز طولانی شود؛ آب و غذا نیز از طریق ساختاری که روی کلاه درنظر گرفته شده است، دریافت خواهد شد. امکان تزریق گاز سمی در کلاه به جای اکسیژن در راستای جلوگیری از اسارت خلبان به دست دشمن نیز یکی از امکانات متفاوت این کلاه بود.

نیروی هوایی آمریکا پروژه ای جدید به منظور توسعه و بهبود لباس های محافظ تحت فشار برای خلبانان U-2 را 64 سال پس از نخستین پرواز این هواپیمای جاسوسی کلید زده است. این پروژه با استفاده از فناوری های نوظهور از جمله چاپ سه بعدی نقش مهمی در کاهش وزن لباس، افزایش راحتی استفاده و از همه مهمتر ایمن سازی بیشتر محصول داشته است.

دیوید کلارک به منظور انجام اندازه گیری صحیح و دقیق برای خلبان ها، به روش اسکن لیزری از بدن و همچنین مدل سازی آنتروپومتری سه بعدی متکی است. گفتنی است که مونتاژ نهایی این لباس ها تماما کار دست خواهد بود و به هیچ عنوان ساخت ماشین آلات نیست.

علاوه بر پروژه تولید لباس های محیطی هواپیمای U-2، کمپانی دیوید کلارک در حال طراحی یک لباس مخصوص دیگر برای جدیدترین فضاپیمای سازمان فضایی ناسا به نام اوریون است. خلبانان و خدمه اوریون ممکن است مجبور شوند برای مدت زمانی بسیار بیشتر از خلبانان U-2، لباس های تنظیم گر فشار را بر تن داشته باشند. این کمپانی توسعه لباس های مخصوص اوریون را الهام بخش تحولات بیشتر بر لباس های U-2 می داند.

هم اکنون 26 فروند هواپیمای جاسوسی U-2 وجود دارند که خانه اصلی آنها پایگاه نیروی هوایی بیل در کالیفرنیای شمالی است. نیروی هوایی در ابتدا قرار بود این پرنده را در سال 2019 بازنشسته کند اما با توجه به تعداد زیاد رای های مخالف بالا، U-2 تا آینده ای نامعلوم همچنان در آسمان پرواز خواهد کرد.

مطالب مجله تصویری سلاح را در این لینک دنبال کنید.

 منبع: مجله تصویری سلاح