مجله آنلاین موبنا؛ مازیار دانیالی – نام هیلمن میان ایرانی ها مخصوصا آنهایی که تاریخ تولدشان به دهه پنجاه و شصت شمسی مربوط می شود؛ یادآور بخش خاصی از خاطرات خودرویی است! کمپانی خودروسازی انگلیسی هیلمن موتور در سال 1907 میلادی تاسیس شد و ابتدا به تولید دوچرخه مشغول بود.

طی سال های فعالیت این برند تغییرات و جابجایی های زیادی در مالکیت آن شکل گرفت و اگر به قسمت های مهمتر آن بخواهیم اشاره کنیم از سال 1931 تا 1967 متعلق به گروه خودروسازی روتس انگلستان بود که با واگذاری این مجموعه به کرایسلر ، برند هیلمن نیز از سال 1967 تا 1979 در مالکیت خودروساز مذکور قرار گرفت. در این دوران خودوری اونجر مدل 1970 معرفی شد که سال 1975 مدل 4 درب آن وارد ایران شد.

هیلمن اونجر 4 درب

کارخانه ایران خودرو برای سال های 57 و 58 مدل کوپه دو درب آنرا با موتور 1.6 لیتری 69 اسب بخاری روی خط تولید داشت و این موتور تا مدت ها در پیکان نیز استفاده شد.

کرایسلر تا 1979 برند هیلمن را مدیریت می کرد اما از زمانی که شاخه اروپایی خود را به کمپانی پژو واگذار کرد تغییرات جدید در راهبردهای برند شکل گرفت و در نهایت با تغییر نام به تالبوت تا 1981 روی خط تولید قرار داشت.

در این میان باید اشاره ای نیز به مدل هانتر داشته باشیم که همان پیکان دلبر آهنی خودمان است:

هیلمن هانتر مدل 1967

کارخانه هیلمن پس از آن به مونتاژ مدل های مختلف پژو اختصاص یافت و نهایتا در سال 2007 کاملا تعطیل شد. البته امتیاز استفاده از نام برند همچنان در اختیار پژو است.

 

هیلمن ال ام پی

اما همه این ها را گفتیم تا پیش زمینه ای برای معرفی پروژه تیونینگ امروز ایجاد شود. عملیات شخصی سازی که سوژه اصلی آن هیلمن ال ام پی کوپه مدل 1976 است که در واقع آخرین مدل از نسل سوم(نسل سوم از 1968 تا 1976 روی خط تولید بود) این محصول محسوب می شود.

هیلمن ال ام پی 1976 استاندارد

این نسل از هیلمن ال ام پی  از دو نوع موتور 4 سیلندر استفاده می کرد یکی نمونه 875 سی سی و دیگری نمونه 998 سی سی.

برخلاف آن چیزی که ممکن است تصور کرده باشید، این خودرو به شدت میان تیونرها محبوبیت دارد که علل آنرا می توان به طراحی کوپه و بسیار جمع و جور، وزن کم و همچنین حس نوستالژیکی که این محصول دارد، ارتباط داد.

 

حشره کوچک؛ بازسازی یک کلاسیک نقلی!

باتوجه به ویژگی هایی که مطرح شد تیونر نیاز خاصی به ایجاد تغییرات عمیق در بدنه و نمای ظاهری نداشته به هر ترتیب یکی از اولویت های اصلی حفظ ظاهر کلاسیک خودرو بوده است. این پروژه از سوی مالک خودرو، “حشره کوچک” نامگذاری شده است.

ال ام پی در نمای جلو یک ویژگی جالب دارد و آن گریل(جلوپنجره) یکپارچه و بسته ای است که بیشتر شبیه الگوی طراحی خودروهای الکتریکی این روزها به نظر می رسد و به خاطر قرار گرفتن موتور در قسمت عقب است.

 

 

به بامپر(سپر) جلو یک اسپویلر اسپرت اضافه شده تا نما در این قسمت بهبود قابل توجهی داشته باشد. این اسپویلر را می توان بخشی از کیت بدنه محسوب کرد که از جنس فایبرگلس زیر رکاب و همچنین به عنوان باله به اصطلاح دُم اردکی عقب روی صندوق نصب شده است.

پیشرانه خودرو از نوع 4 سیلندر 875 سی سی بوده که حجم آن به 930 سی سی افزایش یافته و بخش هایی از آن مانند دریچه و سنسور گاز با نمونه مربوط به سوزوکی جی اس اکس آر600 جایگزین شده است. ایی سی یو برند مطرح Canems، رادیاتور فورد فیستا، سیستم اگزوز هورنت، بروزرسانی سیستم سوخت رسانی و بطور خاص نصب پمپ بنزین الکتریکی از دیگر تغییرات بخش فنی محسوب می شوند.

سیستم تعلیق این خودرو نیز بروزرسانی های مهمی داشته است که علاوه بر تقویت، امکان تغییر ارتفاع توسط کاربر نیز بدان افزوده شده است. دیسک های ترمز جلو نیز دیسکی شده اند. همانطور که در تصاویر مشاهده می کنید لاستیک از برند حرفه ای نانکنگ(نانکن) در ابعاد 175/50 و از خانواده AS-1 روی این خودرو نصب شده است.

در فضای داخل کابین هم تغییرات قابل توجهی مشاهده می شود که البته با استفاده از نمای چرم تلاش شده تا شکل کلاسیک خودرو حفظ شود. صندلی ها از سوزوکی سوئیفت امانت گرفته شده اند و در تمام بخش های داخل کابین علاوه بر چرم از بافت آلکانتارا نیز استفاده شده است.

 منبع: عصرایران