این ساعت مچی بدن انسان را به یک شبکه غیرقابل هک تبدیل میکند (+عکس)
در حال حاضر نمونه اولیه دستگاه هوشمند مبتنی بر این شبکه ساخته شده است که این دستگاه اندازه مشابه ساعت مچی هوشمند دارد و با این وجود «شریاس سن» به همراه گروهش در تلاشند تا دریابند که چگونه با کاهش مقیاس دستگاه جدید میتوانند از یک مدار یکپارچه در قطع ذرات گرد و غبار استفاده کنند.
موبنا – کاربران همواره نگران خطرات امنیتی ناشی از هک شدن دستگاههای الکترونیکی خود هستند و این نگرانیها برای هک شدن رایانههای شخصی، رایانههای لوحی و گوشیهای هوشمند به یک شکل و در یک اندازه احساس میشود. با این وجود دستگاههای الکترونیکی دیگر نظیر سیستمهای ضربانساز قلب یا دیگر تجهیزات پزشکی الکترونیکی نصب شده اخل بدن انسان چقدر میتوانند خطر هک شدن را به همراه داشته باشند؟ مهندسان دانشگاه «پوردو» به منظور پیشگیری از احتمال مرگ و میر افراد به واسطه فعالیت هکرها دستگاهی ساختهاند که شکل ظاهری آن شبیه به ساعت مچی هوشمند است و در اصل میتواند بدن انسان را به یک شبکه اختصاصی پیچیده تبدیل کند تا از این طریق بتواند تمام وسایل شخصی او را به صورت ایمن تحت این شبکه مورد استفاده قرار دهد.
فناوریهای بیسیم از جمله شبکه وای-فای یا سیستم بلوتوث از حدود 15 سال قبل بین کاربران جهانی رواجی یافتند و تجربیات متفاوتی را برای رد و بدل کردن اطلاعات به صورت بیسیم ارایه کردند. این اتفاق باعث شد اینترنت پس از گذشت مدتی به صورت بیسیم استفاده شود و کاربران کابلهای ارتباطی و اتصالی را به طور کامل کنار بگذارند و همچنین، دستگاههای ارتباطی از جمله گوشیها، هدفونها و تجهیزات خانگی هوشمند هم بیسیم شدند. در این میان برخی ابزارهای دیجیتالی شخصی مانند سیستمهای ردیاب تناسب اندام، ساعتهای مچی هوشمند، دستگاههای پیشرفته ضربانساز، پمپهای انسلین، پروتزهای روباتیک، و دیگر تجهیزات پزشکی بیسیم و الکترونیکی هم روی کار آمدند تا زندگی مردم را آسانتر کنند.
به گفته گروه تحقیقاتی دانشگاه پوردو، این میزان وابستگی به دستگاههای بیسیم مشکلاتی را هم برای مردم به همراه آورد. در حال حاضر آنچه که به عنوان شبکههای بدن-محور نامیده میشوند مبتنی بر فناوری ارتباطی بلوتوث کار میکنند تا سیگنالها را بین دستگاههای مختلف افراد رد و بدل کنند. متاسفانه این دستگاهها میتوانند تنها تا شعاع 10 متری سیگنالها را بفرستند و این مسئله به آن معنی است که هر فردی که در این فاصله قرار داشته باشد به راحتی میتواند این سیگنالها را دریافت کند و شبکه مربوطه را هک کند. اگرچه تاکنون هیچ گزارشی مبنی بر هک شدن این شبکهها منتشر نشده است،ولی در حالت تئوری این امکان وجود دارد که یک فرد بتواند چنی کاری را انجام دهد تا به راحتی وارد دستگاه ضربانساز قلب شود و آن را از کار بیاندازد.
محققان دانشگاه پوردو به منظور جلوگیری از این اتفاق با مدیریت دکتر «شریاس سن» از اساتید حوزه مهندسی رایانه و الکترونیک بررسیهایی را انجام دادند تا دریابند که چگونه بدن انسان میتواند به یک شبکه بسته اختصاصی تبدیل شود. این محققان با استفاده از سیستم ارتبطات الکترو-کواسیستاتیک بدن انسان (EQS-HBC) و خواص هدایت کننده بدن برای انتقال سیگنالهای رادیویی با فرکانس پایین در امتداد پوست بدن و محیط پیرامون آن موفق شدند سیگنالهایی ایجاد کنند حتی یک سانتیمتر هم از بدن انسان دورتر نمیرود و قابلیت هک شدن ندارد. این اتفاق نه تنها هیچ راه دسترسی برای هک شدن را فراهم نمیکند، بلکه نسبت به شبکههای معمول بلوتوث 100 برابر کمتر انرژی مصرف میکند.
در حال حاضر نمونه اولیه دستگاه هوشمند مبتنی بر این شبکه ساخته شده است که این دستگاه اندازه مشابه ساعت مچی هوشمند دارد و با این وجود «شریاس سن» به همراه گروهش در تلاشند تا دریابند که چگونه با کاهش مقیاس دستگاه جدید میتوانند از یک مدار یکپارچه در قطع ذرات گرد و غبار استفاده کنند و این دستگاههای میکروسکوپی و کوچک را روی بدن انسان نصب کنند. زمانی که این فناوری به تکامل برسد، نه تنها امنیت هر فرد و مجموعه دستگاههای الکترونیکی شخصی او را به میزان قابل ملاحظه ارتقا میدهد بلکه این امکان را برای پزشکان فراهم میکند تا بتوانند دستگاههای الکترونیکی پزشکی را با برنامهریزی جدید و بدون هرگونه جراحی در بدن انسان مورد استفاده قرار دهند و تجهیزات بیوالکتریکی پزشکی نیز از این طریق میتوانند برای تصویربرداری از مغز انسان با سرعت بالا مورد استفاده قرار گیرند.
دکتر سِن در این خصوص توضیح داد: «ما در حال اتصال دستگاههای بیشتری به بدن شبکه بدن انسان هستیم و از ساعت مچهی هوشمند گرفته تا سیستمهای تناسب اندام و نمایشگرهای واقعیت مجازی را تحت آن مدیریت میکنیم. این چالش نهتنها ارتباطات الکترونیکی را مبتنی بر بدن انسان توسعه میدهد، بلکه پهنای باند بیشتر در اختیار ما میگذارد و میزان مصرف انرژی برای ارتباطات بیسیم را به شدت پایین میآورد».
نتایج حاصل از بررسیهای این گروه تحقیقاتی در آخرین شماره از نشریه بینالمللی «گزارشهای علمی» در قالب یک مقاله علمی به چاپ رسید.