اتاق عشق؛ پایانی برای بسیاری از سوء تفاهم های همسران و افزایش روابط عاشقانه

بارها دیده اید که زن خواستار توجه و رفتار عاشقانه همسرش هست ولی مرد، این مطالبه را جدی نمی گیرد. مثل موقعیت های زیر:
مثال اول – مرد در حال تماشای مسابقه فوتبال است و تنها واکنش  اش به حرف های همسرش، کلماتی مانند هان؟ و آهان! است.

مثال دوم – زن به همسرش که سرکار هست، زنگ می زند و با علاقه مندی تمام حالش را می پرسد و مرد می گوید ممنون، بعداً بهت زنگ می زنم (و بعداً هم زنگ نمی نزد).

مثال سوم – مرد کامپیوترش را روشن کرده و با وسواس در حال چک کردن حساب های بانکی اش هست و در پاسخ به همسرش که عاشقانه با او سخن می گوید و مثلاً از او می خواهد لباس جدیدش را ببیند، با بی حوصلگی و در حالی که چشم از مانیتور برنمی دارد می گوید: الان اصلاً نمی فهمم چی می گی! بذار برای بعد.

به احتمال زیاد، زندگی شخصی شما نیز آکنده از این مثال هاست اما امیدواریم شما جزو اکثریتی نباشید که این موقعیت ها برایشان سوء تفاهم زاست.

اجازه بدهید مسأله را با الهام از تمثیل خانم دی آنجلیس باز کنیم:

مغز زن، مانند خانه ای است که چند اتاق دارد: اتاق «کار و عشق» ، اتاق «خانواده و عشق»، اتاق «دوستان و عشق»، اتاق «تفریح و عشق»، اتاق «مالی و عشق»، اتاق «علم و عشق»، اتاق … .

مغز مرد نیز اتاق های متعددی دارد: اتاق «کار»، اتاق «خانواده»، اتاق «دوستان»، اتاق «تفریح»، اتاق «مالی»، اتاق «علم» و یک اتاق جدا به نام اتاق «عشق».

فرق شان را متوجه شدید: در همه اتاق های مغز زن، عشق همراه مقولات دیگر حضور دارد ولی در مغز مرد، عشق اتاق مجزایی برای خود دارد. در واقع، زن، “خانه عشق” دارد ولی مرد، “اتاق عشق”.

با این اوصاف، یک زن می تواند در محل کارش در حالی که مغز، درگیر اتاق کار هست، درگیر عشق اش باشد ولی مرد وقتی از نظر مغزی در اتاق کار هست، نمی تواند همانند زن برای عشق وقت و انرژی بگذارد.

حالا متوجه شدید که چرا مردها کمتر از زن ها، از محل کار به همسرشان تلفن می کنند.

با این توضیحات بر می گردیم به مثال های بالا:
در مثال اول مرد در اتاق تفریح است، در دومی در اتاق کار است و در سومی در اتاق مالی. در هر سه مثال، زن در اتاق عشق هم هست چون عشق در همه اتاق ها حضور دارد (خانه عشق).

پس مرد، نسبت به همسرش بی اعتنا نیست. او در اتاق دیگر است. از کسی که در اتاق دیگری است مگر می توان انتطار ارتباط داشت؟

به خانم ها توصیه می شود که اتاق های مردان خود را به رسمیت بشناسند (از جمله اتاق تنهایی  را که مردها بسیار به آن نیازمندند)  و بدانند وقتی مرد درگیر کاری است یا حتی استراحت یا تفکر می کند، در اتاقی دیگر به جز اتاق عشق حضور دارد.

در چنین وضعیتی، یا باید منتظر شد او از اتاقی که در آن است بیرون بیاید یا باید آرام آرام او را به اتاق عشق دعوت کرد. شکستن دیوار بین اتاق ها نیز میسر نیست.

به آقایان توصیه می شود که این بحث را با همسران شان در میان بگذارند و هر دو، با موضوع اتاق ها آشنا شوند و آن را به  عنوان یک واقعیت علمی بپذیرند.

با این آگاهی، هر گاه در اتاقی به غیر از اتاق عشق بودند، با ملاطفت به همسرشان بگویند که در اتاق دیگری هستند و در زمان معین دیگری به اتاق عشق خواهند آمد.

آقایان باید بدانند که زنان به لحاظ ساختارهای مغزی، درگیری های عاطفی و عشقی قوی تری دارند و نیازشان به عشق ورزی و توجه همسرشان بسیار زیاد است. معنای عشق ورزی الزاماً روابط خاص زناشویی نیست بلکه هم کلامی، همدلی، شنیدن حرف های آنان، توجه به آنان از جمله لباس،آرایش،دستپخت شان و … همه و همه برای زن، معنای عشق ورزی دارد.

خانم ها هم باید بدانند که اگر همسرشان زیاد به آنها توجه نمی کند، معنایش این نیست که دوست شان ندارد بلکه درگیر اتاق های دیگر است و این هنر زن است که جاذبه اتاق عشق را چنان قوی کند که مرد برای آمدن به اتاق عشق علاقه مند و حریص باشد. (البته که متوجه هستید درباره یک اتاق به عنوان یک جای فیزیکی صحبت نمی کنیم بلکه از موقعیتی که ذهن درگیر عشق است حرف می زنیم.)

روان شناسان معتقدند ممکن است یکی از علل این که برخی مردها خود را بیش از حد نیاز درگیر کار یا دوستان و … می کنند این باشد که همسران  آنها، نتوانسته اند اتاق عشق جذابی برای آنها تدارک ببینند. مردها هر چند بروز ندهند ولی عمیقاً و شدیداً نیازمند توجه و محبت هستند و این، همسران آنها هستند که می توانند این نیاز را به بهترین شکل ممکن برآورده سازند: هم با احترام به اتاق های مغزی مردشان و هم با زیباتر و خواستنی تر کردن اتاق عشق.