چگونه دو برادر ایرلندی با یک برنامه‌ی ۷ خطی میلیاردر شدند
دو برادر ایرلندی با یک برنامه‌ی هفت خطی توانستند تحول قابل توجهی در تراکنش‌های مالی اینترنت به وجود آورند.
موبنا – آمریکایی‌ها به صورت روزانه یک میلیارد دلار را به صورت آنلاین خرج می‌کنند. به گفته وزارت بازرگانی این کشور، این رقم در پنج سال گذشته تقریبا دوبرابر شده است و در پنج سال آینده احتمالا دوباره دو برابر خواهد شد؛ زیرا خرده‌فروشی سنتی همچنان در اینترنت پابرجا است. با این وجود، شاید عجیب باشد که زیرساخت‌های مالی فضای وب همچنان کند و قدیمی هستند. چندین سال است که رشد انفجاری تجارت‌های الکترونیک از تکنولوژی سبقت گرفته است. شرکت‌هایی که می‌خواهند فروشگاه آنلاین، پردازشگر پرداخت یا دروازه‌ی پرداخت بانکی خود را راه‌اندازی کنند، مجبور به مراجعه به بانک هستند. فرآیندی که وقت عده‌ی زیادی را هفته‌ها درگیر می‌کند و هزینه‌هایی برای آن‌ها به همراه دارد. در این میان، بیشتر نرم‌افزارهای مربوط به تراکنش‌های مالی مربوط به دهه‌های گذشته هستند و تعداد معدودی که جدیدتر محسوب می‌شوند توسط بانک‌ها، شرکت‌های کارت‌های اعتباری و واسطه‌های مالی نوشته شده‌اند که هیچ‌کدام آن‌ها کدنویسی قابل قبولی از خود ارایه نداده‌اند.
در سال ۲۰۱۰، پاتریک و جان کالیسون که دو برادر ساکن روستایی ایرلندی بودند، برای رفع این مشکل دست به کار شدند. شرکت آن‌ها استرایپ (Stripe Inc) نام دارد و کار آن‌ها ارتباط دادن وب‌سایت‌ها و اپلیکیشن‌ها به کارت‌های اعتباری و سیستم‌های بانکی بود. خدماتی که توانست در سیلیکون ولی غوغا به پا کند. بنگاه‌هایی مانند لیفت Lyft، فیسبوک، دردش DoorDash و هزاران نمونه‌ی دیگر از خدمات مالی این شرکت برای اپراتورهای خود استفاده کردند.
در حال حاضر شرکت استرایپ سالانه ده‌ها میلیارد دلار تراکنش مالی اینترنتی را اداره کرده و درآمد خود را از طریق کارمزد اندک این تراکنش‌ها تامین می‌کند. می‌توان گفت که نیمی از آمریکایی‌هایی که در سال گذشته خرید آنلاین داشته‌اند، ناخودآگاه از خدمات استرایپ استفاده کرده‌اند. این شرکت ارزشی معادل ۹.۲ میلیارد دلار دارد که این مقدار چندین برابر بیشتر از شرکت‌های رقیب برآورد شده است. ضمن این که پاتریک ۲۸ ساله و برادر ۲۶ ساله‌اش جان به عنوان جوان‌ترین میلیاردهای دنیا معرفی شده‌اند.
هر چند که دنیای عملیات مالی، یک میدان جنگ بی‌رحم است. استارتاپ‌های بی‌شمار، بانک‌های بزرگ و شرکت‌های مطرحی مانند گوگل و اپل در تلاش هستند تا هزینه‌ی این کارمزدها را به سمت سیستم‌های خود سرازیر کنند. در این رقابت، تحلیل‌گران کاردان علاوه بر حاشیه سود این صنعت به ارزیابی عملکرد شرکت استرایپ پرداخته‌اند. برندن میلر، تحلیل‌گر موسسه‌ی تحقیقاتی فارستر می‌گوید:
استرایپ با وجود هزاران کارمند و مشتریان زیادش در سر تا سر جهان، نسبت به سایر رقیبانش ارزش بیشتری را از آن خود کرده است.
از طرفی، در طول چند هفته‌ی گذشته، استرایپ بخش بزرگی از تراکنش‌های مالی آمازون را هم بر عهده گرفته است. وجود لوگوی آمازون در وب‌سایت این شرکت این همکاری را علنی کرده است. استرایپ فراتر از ارایه‌ی خدمات پرداختی وارد میدان شد. این شرکت برنامه‌ای نوشت که به شرکت‌ها کمک کند تا در برنامه‌های مالی خود حقوق کارمندان خود را بپردازند و موارد تقلبی را تشخیص دهند. برنامه‌ای که می‌تواند بخشی از یک چشم‌انداز بلندپروازانه برای فعالیت‌های ۲۰ سال آینده ی تجارت الکرونیک باشد و ایده‌های زیادی را به خود جذب کند. پاتریک می‌گوید:
فکر می‌کنیم تلاش دو نفره‌ی ما در یک گاراژ توانست همان تاثیر فعالیت ۱۰۰,۰۰۰ نفر در یک شرکت بزرگ را داشته باشد.
پاتریک در سن ۱۶ سالگی توانست در تیتر روزنامه‌ها با عنوان «باهوش‌ترین موقرمز ایرلندی» شناخته شود و برنده‌ی جایزه دانشمند جوان در زمینه‌ی برنامه‌نویسی و هوش مصنوعی شود. در سال ۲۰۰۶، پاتریک وارد دانشگاه MIT شد و جان هم پس از او در هاروارد ادامه‌ی تحصیل داد. دو برادر در اوقات فراغت خود به توسعه ی برنامه‌های آیفون مشغول بودند. اولین اقدام پرهیاهوی آن ها ایجاد نسخه‌ی آفلاین ویکی‌پدیا بود که به قیمت ۸ دلار عرضه می‌شد.
برادران کالیسون در اواخر سال ۲۰۰۹ دانشگاه‌های خود را رها کردند و قدم در راه ایده‌ای گذاشتند که نتیجه‌اش استرایپ شد. آن‌ها دفتری در پالو آلتو تاسیس کردند که روبروی شرکت معروف پی پال قرار داشت.
در سال ۲۰۱۱ شرکت آن‌ها راه‌اندازی شد و جان به عنوان مدیر و پاتریک به عنوان مدیر اجرایی شروع به کار کرد. آن‌ها به مدت ۲ سال درگیر بررسی و محک زدن خدمات خود بودند و سعی داشتند که بین بانک‌ها، شرکت‌های کارت‌های اعتباری و مشتریان ارتباط غیرحضوری برقرار کنند؛ به این ترتیب، استارتاپ نوپا توانست با استفاده از یک برنامه‌ی هفت خطی در سایت خود، مدیریت پرداخت‌ها را بر عهده بگیرد. استرایپ تنها به مدیریت سیستم‌های پرداختی اکتفا نکرد. بلکه برای تایید اهمیت پروژه‌ی خود دست به دامن توسعه‌دهندگان شد. به این ترتیب استرایپ در مدت شش ماه توانست برای رانندگان شرکت تاکسی‌رانی لیفت یک پلتفرم حسابرسی راه‌اندازی کند که در آن پرداخت‌های مالی میلیون‌ها مشتری را مدیریت کند.
اگرچه استارتاپ‌های زیادی استرایپ را تحسین می‌کردند، اما هنوز استرایپ نتوانسته بود نظر سرمایه‌گذاران بالقوه را به خود جلب کند. برای آن‌ها قابل قبول نبود که چطور دو مهندس جوان توانسته‌اند ساختار مالی دنیای اینترنت را تغییر دهند؟ مگر تا به حال اسم پی‌پال را نشنیده بودند؟ آن‌ها متوجه شدند که فناوری آن‌قدر هم که تصور می‌کردند، سریع پیشرفت نکرده است.
امروز، استرایپ موتور مالی بیش از ۱۰۰,۰۰۰ تجارت است. این استارتاپ، اطلاعات کلیدی مالی مانند شماره کارت اعتباری را ذخیره کرده و معاملات جعلی را کنترل می‌کند. ضمن این که از خدمات جدید پرداخت‌های مالی مانند اپل پی Apple Pay پشتیبانی می‌کند. کارمزد خدمات استرایپ معادل ۲.۹ درصد به ازای هر خرید انجام گرفته در کارت‌های اعتباری است که با افزایش حجم خرید این رقم کاهش پیدا می‌کند. استرایپ، رقم تراکنش‌های مالی خود را افشا نکرده است؛ با این حال، تحلیل‌گران این مقدار را ۵۰ میلیارد دلار در سال تخمین زده‌اند که درآمدی ۱.۵ میلیارد دلاری به همراه دارد. سود این شرکت حاصل از باقی مانده‌‌ی هزینه‌ی خدمات بانکی است که از مشتریان دریافت می‌شود. به طور کلی بانک‌ها می‌توانند تا ۲.۵ درصد حق ارایه‌ی خدمات از مشتریان خود بگیرند، اما پاتریک بدون هیچ توضیح شفافی می‌گوید که حاشیه سود استرایپ خیلی بیشتر از رقمی است که مردم حدس می‌زنند. استرایپ همچنان در نظر دارد که استارتاپ‌ها را به سمت خود جذب کند.
در سال ۲۰۱۶، استرایپ به مجاورت ورزشگاه AT&T در سانفرانسیسکو نقل مکان کرد. مستاجر سابق این ساختمان، شرکت دراپ‌باکس بود که خدمات اشتراک‌گذاری فایل را ارایه می‌داد. سه سال پیش، استرایپ فقط ۸۰ کارمند داشت. در حال حاضر این رقم به ۷۵۰ نفر کارمند رسیده است. استرایپ از هوش مصنوعی برای تحلیل پرداخت‌های مالی در شبکه‌‌ی خود استفاده کرده و به دنبال آن فعالیت‌های مشکوک را شناسایی می‌کند.
منبع: زومیت
