نخستین شبیه‌سازی سه‌بعدی از نحوه شکل‌گیری یک ستاره (+فیلم)
با مدل‌سازی چنین حالت‌هایی در اشکال مختلف ابرها، دانشمندان برای نخستین بار موفق شدند شکل واقعی سه‌بعدی «موسکا» را شبیه‌سازی کنند و متوجه شوند که این توده یک لایه بزرگ است که لبه‌های آن به درستی مشاهده می‌شود.
موبنا – غبار ناشی از گازهای مولکولی چگونه به توپ‌های سوزان هیدروژنی تبدیل می‌شوند تا در نهایت ما آنها را ستاره بنامیم؟ اخترشناسان تصمیم دارند راز این مسئله را کشف کنند تا مشخص شود چگونه نیروی مغناطیس، گرانش و تلاطم‌های جوی با یکدیگر تعامل برقرار می‌کنند و تا ابرهای ملکولی در نهایت تبدیل به ستاره شوند. مشکل این اتفاق کجاست؟ پس از دهه‌های متمادی مطالعه و تحقیق هنوز هیچ گروه تحقیقاتی به طور دقیق موفق نشده است اندازه و شکل ابرهای مولکولی را تخمین بزند و انسان فقط توانسته است از یک نقطه آن را نظاره کند.
هم اکنون یک گروه تحقیقاتی متشکل از دانشمندان مختلف روش جدیدی ارایه کرده‌اند تا به کمک آن بتوانند ساختار سه‌بعدی یک ابر مولکولی را شبیه‌سازی کنند که این اتفاق از طریق تحلیل‌های دقیق ستاره‌شناسی صورت می‌گیرد تا مشخص شود چگونه نوسانات گازی مانند صوت در فضایی شبیه به یک لوله مشتعل می‌شوند تا ستاره را تشکیل دهند.
این گروه تحقیقاتی برای انجام مطالعات دقیق خود «موسکا» را انتخاب کردند. «موسکا» یک ابر مولکولی است که در فاصله ۵۷۰ سال نوری از کره زمین قرار گرفته است و دانشمندان آن را به عنوان یک رشته بلند معرفی می‌کنند. این مطالعه در «رصدخانه فضایی هِرشِل» وابسته به «آژانس فضایی اروپا» انجام می‌شود.
دانشمندان با بررسی‌های خود به این نتیجه رسیدند که در اطراف رشته بلند آتشین چگالی بیشتری وجود دارد و این اتفاق می‌تواند ناشی از موج‌هایی باشد که از طریق ابر مولکولی منتشر می‌شود. با تحلیل‌های دقیق فاصله دقیق میان مدارهای پیرامون، این گروه تحقیقاتی نشان داد که به علت نوسانات ابری در فرکانس‌های رزونانسی، ابرهای مولکولی می‌توانند تبدیل به یک ستاره شوند.
با مدل‌سازی چنین حالت‌هایی در اشکال مختلف ابرها، دانشمندان برای نخستین بار موفق شدند شکل واقعی سه‌بعدی «موسکا» را شبیه‌سازی کنند و متوجه شوند که این توده یک لایه بزرگ است که لبه‌های آن به درستی مشاهده می‌شود. آنها همچنین به طور دقیق اندازه این توده را هم محابه کردند و در پایان گفته شد ابر مولکولی مذکور حدود ۲۶ سال نوری طول و ۲۰ سال نوری عرض دارد. گروه تحقیقاتی امیدوار است این تکنیک را برای مطالعات دقیق‌تر در مورد دیگر ابرهای مولکولی نیز مورد استفاده قرار دهد و اتفاق جدید باعث شده است درهای جدید به روی دانشمندان باز شود تا بتوانند مطالعات دقیق خود را روی ستاره‌های جوان و احتمال سکونت روی آنها پیش ببرند.
