میکروتراشه بدن شما را الکترونیکی میکند
«میکروتراشه» قطعه سختافزاری کوچکی است که به اندازه یک دانه برنج ساخته میشود و معمولاً زیر پوست بدن بین انگشت شست و انگشت اشاره کار گذاشته میشود و بدون آنکه نیاز به منبع انرژی بیرونی داشته باشد، تا مدتهای طولانی فعالیت فناورانه خود را در بدن انسان اجرا میکند.
موبنا – تئوری ورود فناوری به بدن انسان از سالها قبل مطرح شده بود و این بار «انجمن سلامت ملبورن» به روش جدیدی دست یافته است که بر اساس آن همه مردم جهان حتی شما براحتی میتوانید به کمک سوزنهای ساده این تراشههای هوشمند را با اهداف مختلف زیر پوست خود کار بگذارید.
این مرکز هفته گذشته در «کنفرانس سالانه بهداشت و سلامت استرالیا» که با نام Pause Fest شناخته میشود، برای نخستین بار در جهان فناوری خود را به نمایش گذاشت و نشان داد چگونه با هزینه کم، ایمنی بالا و حداقل مشکلات احتمالی بدن انسان میتواند به یک ابزار ارتباطی تبدیل شود.
نیم نگاه
تئوری ورود میکروتراشه به بدن انسان از سالها قبل مطرح شده بود و این بار «انجمن سلامت ملبورن» به روش جدیدی دست یافته است که بر اساس آن همه مردم جهان به راحتی میتوانند به کمک سوزنهای ساده این تراشههای هوشمند را با اهداف مختلف زیر پوست خود کار بگذارند
«میکروتراشه» قطعه سختافزاری کوچکی است که به اندازه یک دانه برنج ساخته میشود و معمولاً زیر پوست بدن بین انگشت شست و انگشت اشاره کار گذاشته میشود و بدون آنکه نیاز به منبع انرژی بیرونی داشته باشد، تا مدتهای طولانی فعالیت فناورانه خود را در بدن انسان اجرا میکند
میکروتراشه هوشمندی که انجمن سلامت ملبورن ساخته است برای باز کردن قفل گوشیهای هوشمند و رایانههای همراه هم مورد استفاده قرار میگیرد اما برخی افراد از آن برای باز کردن در اتومبیل یا موتورسیکلت استفاده میکنند و بعضی دیگر این ابزار را وسیله ذخیره اطلاعات سلامتی بعد از فعالیتهای ورزشی میدانند در مجموع تمام ابزارهای الکترونیکی و دیجیتالی که در طول روز مورد استفاده قرار میدهیم میتوانند به میکروتراشهها دسترسی داشته باشند و کار ما را در زندگی آسانتر کنند.
یک بدن فناورانه
«انجمن سلامت ملبورن» برای آنکه به صورت عملی فناوری خود را به نمایش بگذارد در جریان برگزاری کنفرانس سه روزه یک کارگاه آموزشی برگزار کرد و طی آن میکروتراشههای خود را بهصورت رایگان زیر پوست بدن داوطلبان کار گذاشت. عمر این میکروتراشههای آزمایشی برای علاقهمندان حاضر در کنفرانس یک سال در نظر گرفته شد و برای آن قابلیت باز کردن در خانه، قفسه باشگاه ورزشی، اتاق کار یا استفاده از آن به جای کارت پرواز هواپیما در نظر گرفته شد.
«کایلا هِفرنان» مدیر انجمن سلامت ملبورن اعلام کرد، به منظور رفع هرگونه نگرانی برای ورود قطعه سختافزاری به بدن انسان، برای افرادی که این میکروتراشه را به صورت آزمایشی زیر پوست خود قرار میدهند می توان شرایط ارتباطی نزدیک برقرار کرد تا به صورت لحظه به لحظه با آنها در ارتباط باشند و در صورت مشاهده هرگونه مشکل احتمالی بتوانند همان لحظه تراشه را از بدن خود خارج کنند. خانم هافرنان یکی از میکروتراشهها را بین انگشت شست و اشاره زیر پوست خود کار گذاشته است و میگوید که این تراشه طی ۱۸ ماه گذشته با بدن او همراه بوده است و در تمام این مدت کلید همه درهای محل زندگی و محل کار او از طریق همین تراشه باز شده است. او نوامبر سال گذشته یعنی یک سال قبل تراشه دیگر در دست مخالف خود را به کار گرفت تا از این طریق بتواند اطلاعات مربوط به فعالیتهای بدنی، هویت شخصی، کارت پرواز، اطلاعات حساب بانکی و… را بهصورت الکترونیکی با خود حمل کند. او هماکنون یکی از استادان دانشگاه ملبورن است و تنها فرد استرالیایی محسوب میشود که دو میکروتراشه زیر پوست بدنش کار گذاشته شده است و با سرمایهگذاری در این زمینه معتقد است در آینده نه چندان دور روزهایی فرا میرسد که مردم هیچ گونه کلید فلزی با خود حمل نمیکنند و میکروتراشهها کار باز کردن همه قفلها را برای ما انجام میدهند. هافرنان میگوید: «اگر بخواهم همین الان هم میتوانم بدون برداشتن کلید، قفلها را باز کنم. کلید من زیر پوست بدنم کار گذاشته شده است و هرگز فراموش نمیکنم آن را بردارم. این کار امنیت زندگی را بالا میبرد، زیرا بدون آنکه بخواهیم به محض خروج از منزل همه درها خود به خود قفل میشود.»
به گفته خانم هافرنان، میکروتراشه هوشمندی که آنها ساختهاند برای باز کردن قفل گوشیهای هوشمند و رایانههای همراه هم مورد استفاده قرار میگیرد، برخی افراد از آن برای باز کردن در اتومبیل یا موتورسیکلت استفاده میکنند و بعضی دیگر این ابزار را وسیله ذخیره اطلاعات سلامتی بعد از فعالیتهای ورزشی میدانند. تمام ابزارهای الکترونیکی و دیجیتالی که در طول روز مورد استفاده قرار میدهیم میتوانند به میکروتراشهها دسترسی داشته باشند و کار ما را در زندگی آسانتر کنند.
قابلیتهای کاربردی
بجز باز کردن درها که بهعنوان قابلیت اصلی و پایهای میکروتراشه استرالیایی در نظر گرفته شده است، نوع ویژه آن که زیر پوست دست راست خانم هافرنان کار گذاشته شده است یک لینک ویژه را شامل میشود که با سایت اینترنتی او در ارتباط است. با این اتفاق زمانی که هر کاربر با گوشی هوشمند خود دست هافرنان را اسکن کند به صورت مستقیم وارد سایت او میشود و با فناوری کوتاهبرد ارتباطی (NFC) میتواند بین اینترنت و بدن هافرنان ارتباط برقرار کند. البته «انجمن سلامت ملبورن» در کنفرانس هفته گذشته اعلام کرد میکروتراشه آنها قیمت بسیار ارزانی دارد و خرید آن برای همه مردم جهان به گونهای طراحی شده که براحتی میتواند برنامهریزیهای مختلف را در اختیار بگیرد و از ثبت ساعت ورود و خروج کارمندان گرفته تا کیف پول جیبی، وظایف مختلفی را در اختیار داشته باشد. این برنامهریزی حتی میتواند به صورت بیسیم از راه دور به تراشه انتقال پیدا کند و بدون آنکه نیاز باشد تراشه مذکور از بدن فرد خارج شود، قابلیتهای جدید به آن افزوده گردد.
خانم هافرنان بر اساس تلاشهای هشت سال گذشته «انجمن سلامت ملبورن» در جهت ساخت این تراشه میگوید که احتمال بروز خطرات امنیتی برای آن بسیار اندک است. او در این خصوص توضیح داد: «فاصله فیزیکی برای خواندن سیگنالهای میکروتراشه بسیار اندک است و بنابراین هکرها اگر بخواهند وارد سیستم داخلی آن شوند باید نزدیک دست من بنشینند. با وجود این، ما همه احتمالات ممکن را بررسی کردیم تا متوجه شویم در صورت هک شدن میکروتراشه چه اتفاقی میافتد. بر این اساس اگر بهعنوان مثال یک نفر من را سرقت کند و قصد داشته باشد از این طریق به اهداف خود برسد، در مرحله کنونی فقط میتواند وارد سایت اینترنتی من شود. این میکروتراشه فعلاً هیچ گونه اطلاعات مهمتری در اختیار نگرفته است تا کسی بتواند از آن سوءاستفاده کند.» لازم به ذکر است اوایل سالجاری میلادی یک شرکت سوئدی واقع در شهر استکهلم به نام Epicentre برای نخستین بار در جهان میکروتراشهها را زیر پوست دست کارمندان خود جاسازی کرد تا ساعت ورود و خروج آنها از این طریق ثبت شود. شرکت Square Market که میکروتراشههای مذکور را ساخته بود هماکنون پس از گذشت تقریباً یک سال این پروژه را موفقیتآمیز میبیند و پیشبینی کرده است که در آینده آن را به صورت گستردهتر مورد استفاده قرار دهد.
آنچه که کارشناسان پیشبینی میکنند ورود میکروتراشهها زیر پوست بدن انسان در دهه سوم از هزاره سوم میلادی است و باید دید تا چند سال آینده این فناوری کوچک چگونه میتواند جایگزین ابزارهای الکترونیکی امروزی شود.
منبع: روزنامه ایران | نویسنده: میثم لطفی