خانوار ایرانی با ۱۲ سال پس‌انداز خانه چند متری می‌توانند بخرند؟

با احتساب میزان درآمد خانوار شهری در طول ۱۲ سال اخیر اگر هر خانوار ایرانی هر ماه درآمد خود را پس‌انداز می‌کرد، می‌توانست در پایان سال ۹۲ معادل ۱۱۰میلیون و ۶۸۰ هزار تومان یعنی سالانه بیش از ۹ میلیون تومان پس‌انداز داشته باشد.

با توجه به آمار منتشر شده از سوی مرکز آمار ایران ، متوسط درآمد خانوار شهری ایرانی از سال ۸۱ تا ۹۲ معادل ۱۱۰میلیون و ۶۸۲ هزار و ۸۲۷ تومان خواهد بود که با احتساب متوسط قیمت مسکن در شهرها تا مرز چهار میلیون تومان (طبق اعلام معاون وزیر راه و شهرسازی در امور مسکن)، هر خانوار ایرانی می‌تواند یک واحد مسکونی حدودا ۲۸ متری بخرد.

حال با افزایش روزافزون قیمت مسکن در شهرها اگر منظور معاون وزیر ۱۲ سال آینده باشد، کارگران و حقوق بگیران باید چه اندازه پس انداز کنند تا بتوانند حداقل واحد مسکونی را خریداری کنند و در نهایت صاحبخانه شوند.

حال این پرسش پیش می‌آید که اگر این خانوار خانه‎ای داشتند،‌ پس برای چه برای خرید مسکن تلاش می‎کردند و چگونه است که معاون وزیر مسکن با رشد تورم و افزایش روز افزون قیمت‎ها و قیمت مسکن این توصیه را برای خانه‌دار شدن افراد داده است.

به گفته برخی کارشناسان، درآمد و دستمزدهای فعلی برای برخی کارگران حتی کمتر از این میزان متوسط است، چرا که همین افراد اگر خانه داشتند که می‎توانستند مبلغی به عنوان پس‌انداز داشته باشند، در صورتی که این افراد علاوه بر مخارج روزمره و تامین معاش باید مبلغی به عنوان اجاره‎بهای مسکن بپردازند. اواسط سال گذشته بود که دوره انتظار مسکن حدود ۳۶ سال اعلام شد.طبق اعلام وزارت راه و شهرسازی بیشترین و کمترین دوره انتظار برای صاحب خانه شدن در سال ۹۱ «۳۶ سال» در حالی بوده که این میزان در سال ۷۹ «۱۲ سال»بود.

به گفته وزارت راه وشهرسازی سال‌های ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۱ بیشترین طول دوره انتظار برای مسکن‌دار شدن خانوارهای ایرانی بود، به طوری که هر خانوار ایرانی با ذخیره یک‌سوم درآمد خود برای خانه‌دار شدن باید ۳۵ سال انتظار بکشد و در سال ۹۱ با افزایش قیمت مسکن این میزان به ۳۶ سال هم رسید.

بر اساس آمار عملکردی سال ۱۳۹۲ وزارت راه وشهرسازی، کمترین دوره انتظار برای مسکن دار شدن در ۲۰ سال اخیر از سال ۱۳۷۱ تا ۱۳۹۱ مربوط به سال ۱۳۷۹ بوده که به ۱۲ سال رسیده است.