جاسوسی هوشمند

موبنا – موضوعی که هر از چند گاهی از زبان یکی از مسئولان درباره آن اخباری با این مضمون منتشر می‌شود که استفاده از گوشی‌های هوشمند توسط مدیران و مسئولان دولتی ممنوع است. علت این‌همه تأکید و حساسیت به دلیل نشت اطلاعاتی از طریق ابزارهای هوشمند یا به بیان بهتر جاسوسی دیجیتالی است. امروز که صحبت از نسل چهارم و پنجم شبکه‌های ارتباطی است؛ دیگر نیاز به جاسوس‌های سنتی و قدیمی نظیر آنچه در فیلم‌های جیمز باند احتمالاً دیده‌اید، نیست! جاسوسان جدید بوسیله گوشی‌های هوشمند هر کجا برویم همراه ما هستند و اطلاعات ریزودرشت را جمع‌آوری و دسته‌بندی می‌کنند. مکالمات، جلسات، تصاویر و ویدیوهای گرفته شده، پیام‌های خصوصی و خلاصه هر چیزی را که بتوان تصور کرد، به‌عنوان اطلاعات جمع‌آوری می‌کنند. این اطلاعات وقتی درباره عادات، علایق، نیازها و… یک ملت باشد، باید در مقیاس بزرگ و از طریق میلیون‌ها کاربر جمع‌آوری شوند تا داده‌ها معنا و مفهوم پیدا کنند، اما زمانی که سخن از مسئولان یک کشور است، کوچک‌ترین اطلاعات حتی در مقیاس یک نفر و حتی یک پیام کوتاه نیز حیاتی و حائز اهمیت است. قطعاً تاکنون متوجه اهمیت این موضوع شده‌اید، اما جهت روشن شدن بهتر ابعاد پدیده جاسوسی دیجیتال، مثال‌هایی از سایر کشورهای جهان می‌آوریم. همان‌طور که می‌دانید پس‌ازآنکه ادوارد اسنودن، کارمند سابق سی‌.‌آی‌.‌ای در امریکا، اقدام به افشاگری درباره گوشه‌ای از ابعاد جاسوسی امریکایی‌ها از سایر ملل کرد، یکی از اولین تیرهای آن به سمت ژرمن‌ها شلیک شد. قضیه ازاین‌قرار بود که اسناد محرمانه حاکی از آن بود که دولت ایالات‌متحده سال‌ها از گوشی‌ هوشمند مقامات آلمانی جاسوسی می‌کرده است. زمانی که این موضوع فاش شد روابط دو کشور نیز دچار تنش‌های فراوانی گردید. چندی بعد صدراعظم آلمان، آنگلا مرکل دستور‌العملی صادر کرد تا کارمندان ارشد دولت تنها مجاز به استفاده از نوعی گوشی هوشمند ایمن ‌شده هستند. این اقدام بدان جهت صورت گرفت که جلوی جاسوسی‌های بعدی کشورهای بیگانه گرفته شود. بد نیست به این نکته توجه کنیم که آلمان خودش یکی از غول‌های بزرگ صنعت و فناوری جهان است، اما به‌هرحال ریسک استفاده از تجهیزات ناایمن و خارجی را قبول نکرد و نوعی گوشی‌ هوشمند را برای پیشگیری از نشت اطلاعات بعدی مورد تأکید قرار داد. مورد بعدی کشور روسیه است که قوانین و مقررات بسیار سخت‌گیرانه‌ای در استفاده از گوشی‌های هوشمند وضع کرده‌ تا به هر شکل ممکن مانع درز دیجیتالی اطلاعات حیاتی کشورش شود. حال بازگردیم به کشورمان، متأسفانه تعداد قابل‌توجهی از مسئولان کشورمان از گوشی‌های هوشمند استفاده می‌کنند و از اینکه عضو فلان شبکه اجتماعی یا کانال تلگرامی باشند یا هر روز پیام جدیدی در توییتر منتشر کنند، ابداً دچار نگرانی نمی‌شوند! حال‌آنکه باید هر مقام مسئولی که به اطلاعات طبقه‌بندی شده حتی در رده‌های پایین دسترسی دارد،‌ کاملاً در خصوص استفاده از فناوری‌های نوین توجیه شده باشد. اما وضعیت کنونی درباره برخی از آقایان مسئول به‌گونه‌ای است که هر بار دست در جیب کتشان می‌کنند، محصول هوشمند یک برند آمریکایی یا کره‌ای یا…. را بیرون می‌آورند! اینجا است که نمایندگان مجلس شورای اسلامی باید وارد عمل شوند؛ برای نمونه تصویب یک قانون دقیق و محکم در ارتباط با ساماندهی استفاده مسئولان از گوشی‌های هوشمند، می‌تواند از بروز مشکلات امنیتی در آینده پیشگیری کند. البته نباید فراموش کنیم که پروژه بیگانگان فقط به جاسوسی از مسئولان رده بالای کشور ختم نمی‌شود، بلکه آن‌ها برای قشر جوانی ایرانی هم خواب‌های بسیاری دیده‌اند. بد نیست بدانید وزیر امور خارجه آمریکا تقریباً یک سال قبل(مرداد ماه پارسال) در جلسه شورای روابط خارجی مجلس نمایندگان این کشور و در پاسخ به پرسش‌های مکرر مطرح‌شده اعضای شرکت‌کننده در این شورا که اصرار داشتند بدانند چرا مدت‌زمان توافق در برجام ۱۰ ساله است و پس از گذشت این زمان آمریکا چگونه می‌خواهد ایرانی‌ها را که زیرساخت‌های هسته‌ای‌شان را که طی این مدت حفظ کرده‌، مهار کند؛ مجبور شد گوشه‌ای از اهداف و برنامه‌های آمریکایی‌ها برای سال‌های آینده را افشا کند. جان کری در این نشست که به‌صورت مستقیم و زنده به‌وسیله رسانه‌های بین‌المللی پخش می‌شد، گفت: «ملت ایران جوان هستند و با توجه به نفوذ و گسترش گوشی‌های هوشمند چندان نگران پس‌ازاین دوره ۱۰ ساله نیستیم.» همین سخنان کوتاه اما کلیدی کافی است تا با کمی دقت به عمق برنامه‌ کشورهای بیگانه برای نفوذ و تاثیرگذاری در کشورمان مطلع شویم. خلاصه کلام اینکه درست است بیش از ۲۰ سال از ورود موبایل به کشورمان می‌گذرد و زمان زیادی را از دست داده‌ایم، اما اگر همین حالا نیز دست به‌کار شویم، شاید بتوانیم قدری جلوی آسیب‌های بیشتر را بگیریم.