قراردادهای نجومی، اولاند و فوتبال ایران!

موبنا – دستمزدهای نجومی فوتبالیست‌ها نه فقط در ایران بلکه در سایر کشورها نیز به یک چالش تبدیل شده، چالشی که در اروپا صدای مسئولان را درآورده اما در فوتبال ما مقامات مسئول علاقه‌ای به صحبت در این خصوص ندارند. سال‌هاست که در کشورمان همه از پول‌های بادآورده‌ای که نصیب اغلب بازیکنان فوتبال می‌شود، گلایه دارند و با نگاهی کلی به وضعیت جامعه می‌توان ادعا کرد که این گلایه‌ها به حق و درست هستند. منتها معلوم نیست که چرا تا به امروز قدمی در راستای جلوگیری از هدر رفت پول بیت‌المال برداشته نشده است. به نظر می‌رسد با انتشار این خبر که رئیس‌جمهور فرانسه نیز به مسئله حقوق‌های نجومی فوتبالیست‌های شاغل در این کشور ورود کرده و مسئولیت مسئولان فوتبال کشورمان دو چندان شده است. حتی برای فرانسوا اولاندی که کشورش با مشکلات مهمی چون داعشی‌های دست‌پرورده خود و اروپا دست و پنجه نرم می‌کند، نیز جای تعجب دارد یک فوتبالیست چندین برابر یک متفکر تحصیل کرده دستمزد بگیرد. انتقاد اولاند پرحاشیه ناخودآگاه ما را یاد فوتبال ایران و بی‌قانونی‌هایش انداخت و اینکه چه کسی در قبال حیف و میل شدن میلیاردها تومان بودجه دولتی مسئول است!

از زمانی که لقب حرفه‌ای به لیگ باشگاهی فوتبال ایران داده شد فرصت‌طلبان مستطیل سبز، که متأسفانه تعدادشان کم هم نیست، از سهل‌انگاری، بی‌توجهی و بی‌تدبیری مدیران و دست‌اندرکاران فوتبال سوء‌استفاده کرده و دستمزد بازیکنان را به سرعت برق و باد بالا بردند. به گونه‌ای که در حال حاضر اغلب بازیکنان به عقد قرارداد کمتر از یک میلیارد رضایت نمی‌دهند. حتی بازیکنان گمنام درجه سه نیز مدعی گرفتن دستمزد بالاتر از نیم میلیارد هستند. این وسط یک نفر مقام مسئول پیدا نمی‌شود که به این سؤال ما و میلیون‌ها ایرانی پاسخ دهد؛ طبق کدام قانون باشگاه‌هایی که کاملاً دولتی هستند و از بودجه بیت‌المال ارتزاق می‌کنند اجازه ریخت و پاش‌های میلیاردی در لیگ برتر را دارند؟ ریخت و پاش‌هایی که از بازیکنان بی‌کیفیت و دلالان فرصت‌طلب میلیاردهای پرمدعا ساخته است. در شرایطی که کشور دچار رکود اقتصادی شده و طبق تأکیدات مقام معظم رهبری اقتصاد مقاومتی باید در دستور کار تمامی نهادهای دولتی و مجموعه‌های وابسته آنها قرار گیرد، چطور می‌توان در قبال هزینه‌های میلیاردی اما بی‌فایده و بدون بازده تیم‌های فوتبال کشور سکوت کرد؟ نام امانوئل پتی، فوتبالیست سابق فرانسه برای فوتبال دوستان وطنی کاملاً آشناست.

پتی در واکنش به اعتراض رئیس‌جمهور کشورش به درآمدزایی فوتبالیست‌های فرانسه و همچنین مطرح جهان برای تیم‌های باشگاهی‌شان اشاره کرده و از این مسئله به عنوان توجیهی کاملاً اقتصادی در مقابل اولاند استفاده کرده است. متأسفانه در فوتبال ما حتی یک ریال هم از طریق فوتبالیست‌ها نصیب باشگاه‌های دولتی نمی‌شود که اگر می‌شد مدافعان حقوق‌های نجومی بارها از آن به عنوان بهانه‌ای برای به جیب زدن پول‌های مردم استفاده کرده بودند. ادعای امانوئل پتی کاملاً قابل قبول است چراکه بهترین باشگاه‌های جهان با خرید بازیکنان گرانقیمت درآمدهای هنگفتی را کسب می‌کنند. علاوه بر این بازی‌های درجه یک چهره‌های نجومی فوتبال جهان را نیز نباید فراموش کرد. ستاره‌های گرانقیمتی چون مسی و رونالدو در قبال درآمدهای آنچنانی‌شان بهترین سطح فوتبال دنیا را برای بارسلونا و رئال مادرید به نمایش می‌گذارند.

با دیدن لحظه‌های نابی که آنها برای علاقه‌مندان به فوتبال رقم می‌زنند، می‌توان گرفتن دستمزدهای نجومی از باشگاه‌های کاملاً خصوصی را حق آنها نامید. ولی اینجا نه خبری از فوتبال ناب است، نه درآمدزایی و نه خصوصی‌سازی! در ایران و در حالی که قشر زیادی از مردم با مشکلات اقتصادی دست به گریبان هستند عده‌ای به اسم فوتبالیست شاغل در لیگ برتر قراردادهای میلیاردی امضا می‌کنند، مدیران تیم‌ها نیز در نبود نظارت مسئولان، بدون واهمه از بازخواست شدن و بدون اینکه تلاشی برای تأمین هزینه‌های باشگاه خود کرده باشند تنها برای جانماندن از کورس فصل نقل و انتقالات و مطرح کردن نام خود به بازارگرمی بازیکنان روی خوش نشان می‌دهند. این وسط واسطه‌ها نیز از آب گل‌آلود ماهی می‌گیرند و حساب‌های بانکی‌شان را پر می‌کنند. فوتبالیست‌ها هم با تکیه بر قرارداد نجومی خود متوقع‌تر از همیشه به بازی بی‌کیفیت‌شان می‌نازند و تندترین واکنش‌ها را به انتقادها نشان می‌دهند. این حال و روز فوتبالی است که به اقتصاد مقاومتی پشت کرده و هر از چندگاهی برای ساکت کردن انتقادها دم از کم کردن رقم قراردادها می‌زند! باز هم می‌گوییم تا وقتی نظارت کافی بر نحوه خرج شدن تیم‌های دولتی وجود نداشته باشد، چالش دستمزدهای نجومی پابرجا خواهد ماند.

 منبع: روزنامه «جوان»