خطرناک ‌ترین پیست‌های فرمول یک + عکس

ژیل  وینو

یکی از سخت‌ترین‌ پیچ‌ها در پیست‌ ژیل وینو کانادا قرار داد. پیچ سیزدهم این پیست معروف به «دیوار قهرمانان» است. این پیچ تاکنون قربانیان زیادی داشته است. اتفاق سال  ۱۹۹۹ از مهم‌ترین آن‌هاست. اتومبیل‌های سه قهرمان جهان، دامون هیل (۱۹۹۶)، میشائیل شوماخر (۲۰۰۴، ۲۰۰۳، ۲۰۰۲، ۲۰۰۱، ۲۰۰۰، ۹۵، ۱۹۹۴) و ژاک وینو (۱۹۹۷) به شدت با هم برخورد کردند. پس از این اتفاق این پیچ به دیوار قهرمانان معروف شد، پس از این تاریخ، دیوار، قهرمانان جهان را با مشکل رو به رو کرد. سباستین فتل یکی از آن ها بود که در سال ۲۰۱۱ در این پیست با حادثه رو به رو شد.

سن مارینو

یکی از اتفاقات تلخ پیست سن ماریو در سال ۱۹۹۴ رخ داد. آیرتون سنا داسیلوا برزیلی جان خود در این پیست از دست داد. پس از مرگ سنا، گرهارد برگر در سال ۱۹۸۹ با فراری‌اش در این محل تصادف کرد و اتومبیلش دچار حریق شد. نلسون پیکت در سال ۱۹۸۷ و ریکاردو پاترسه در سال ۱۹۹۲ تصادف سختی در این پیست داشتند. اتومبیل‌هایی که با سرعت بالا  در این پیست حرکت کنند، با حادثه روبرو خواهند شد. سن مارینو یکی از تندترین پیچ‌های پیست‌های جهان را دارد.

سیلور استون

این یکی از سخت‌ترین پیست‌های فرمول یک است. مسابقات جایزه بزرگ انگلیس از سال ۱۹۵۰ در این پیست برگزار شد. یکی از ترسناک‌ترین پیچ‌ها «بکتس» نام دارد. با وجود آسان به نظر رسیدن این پیچ، اتومبیلرانان در بیشتر مواقع دچار اشتباه می‌شوند.

سوزوکا

پیست ژاپن هم یکی از خطرناک‌ترین پیچ ها را دارد. در «پیچ ۱۳۰» رقابت‌های اتومبیلرانی در بخش های دیگر برگزار نیز می‌شود ولی آنها نمی‌توانند از سرعت فرمول یکی‌ها فراتر بروند. در واقعیت  این پیست آن چنان خطرناک و سخت به نظر نمی رسد و فقط طراحی‌اش فریب دهنده است. همچنین پیچ ۱۳۰، سریع‌ترین پیچ در ژاپن به حساب می‌آید. نام این پیست از «رادیو ۱۳۰» گرفته شده است.

ایندنیاپولیس موتور اسپیدوی

پیست ایندینا پولیس در سال ۱۹۰۹ ساخته شد. سراسر این پیست با دیواره‌هایی پوشانده شده بود. با این شرایط، مسابقات فرمول یک در سال ۲۰۰۱ در این محل برگزار شد. با وجود اینکه در طول این سال ها در  این پیست تغییراتی به وجود آمد اما یکی از خطرناک ترین‌ها در جهان محسوب می‌شود. در قسمتی از این پیست، اتومبیل سرعتی بالاتر از ۳۲ کیلومتر پیدا می‌کند اما مسیر طوری طراحی شده است که راننده نمی‌تواند از چیزی کمک بگیرد و سرعت را پایین بیاورد. به همین دلیل کنترل اتومبیلش را از دست می‌دهد. رالف  شوماخر در سال ۲۰۰۷ دچار در این محل دچار حادثه شد.

زولدر

پیست زولدره بلژیک در دهه‌های هفتاد و هشتاد،  ۱۰ بار میزبان مسابقات جایزه بزرگ بود. یکی از دلخراش‌ترین اتفاقات اتومبیلرانی در این پیست رخ داد. ژیل ونیو در سال ۱۹۸۲ در تعیین خط، جانش را از دست داد. پس از این اتفاق، تغییرات زیادی در این پیست انجام شد. آخرین مسابقات جایزه بزرگی که در زولدر برگزار شد، با قهرمانی میشل آلبرتو به پایان رسید.

موناکو

پیست موناکو در ابتدا با حصارهایی پوشانده شده بود اما بعد از مدتی این حصارها به طور کامل برداشته شدند. با گذشت زمان پیست موناکو امن‌تر شد. پایان تونل و نخستین پیچ، از خطرناک‌ترین بخش‌های این مسیر بودند.

اسپا

پس از تغییرات زیاد در طول پیست اسپای بلژیک، در نهایت این پیست ۱۴٫۱ کیلومتر شد. با وجود طولانی بودن آن، هیچ امنیتی در این پیست وجود ندارد چون در یک دهه، ۱۰ اتومبیلران در این پیست کشته شدند. یکی از تلخ‌ترین آنها در سال ۱۹۶۰ رخ داد. در این حادثه در عرض ۱۵ ‌دقیقه دو راننده جان خود را از دست دادند.

نوردشلیف نورنبرگ

جک استیوارت (اتومبیل‌ران انگلیسی)  پیست نورد شلیف را «جهنم سبز» نامیده است. بدون شک پیست نورنبرگ یکی از خطرناک‌ترین‌ها در طول تاریخ بوده است. این پیست، ۱۶۰ پیچ دارد و ۲۲٫۸ کیلومتر است. ده‌ها راننده در نوردشلیف جان خود را از دست دادند. این پیست  شاهد شدیدترین تصادف‌های تاریخ فرمول یک بوده است. یکی از بدترین آن ها در سال ۱۹۷۶ اتفاق افتاد. نیکی لائودا در این پیست جان خود را از دست داد که باعث شد قهرمانی‌اش در آن فصل از دست برود.

پسکارا

پسکارا ایتالیا خطرناک‌ترین و طولانی‌ترین پیست فرمول یک است. به خاطر طولانی بودنش (۲۵٫۸) تنها یک بار میزبان مسابقات گرند پری در سال ۱۹۵۷ بوده است. سطح این پیست پر از پستی و بلندی و دست انداز است و این باعث ناامنی این پیست شده است. این پیست با وجود اینکه تنها یک بار میزبان مسابقات رسمی بوده است، خیلی از تیم‌ها از حضور در این رقابت انصراف دادند.