حالا نوبت مظلومی است

موبنا – علیرضا منصوریان یکی از بردهای مهم فصلش را برابر برانکو بدست آورد . او روند موفیقت 21 هفته ای پرسپولیس را قطع کرد و حالا شانس بالایی دارد که بتواند بار دیگر برای تیم بحران زده و بی پولش سهمیه آسیایی بگیرد. او در گفت و گو با خبرآنلاین از بازی بزرگ عصر پنجشنبه و بازی های پیش روی لیگ گفته است.

حالا نوبت مظلومی و عبدالله است!

لیگ مان شرایط جالب و پیچیده ای دارد. این برد برای ما اهمیت ویژه ای داشت. واقعا نتایج پنجشنبه هم به نظرم در هیجان بیشتر لیگ ، اهمیت زیادی داشت. الان ما با این برد ، در مسیر کسب سهمیه شرایط ایده آلی داریم . حالا اگر بخواهیم سهمیه بگیریم باید بازی های خودمان را ببریم اما در سوی دیگر ، استقلال برای قهرمانی برابر تراکتورسازی نیاز مبرم به برد دارد. حریف مستقی ما در مسیر کسب سهمیه تراکتورسازی است. در هفته آخر لیگ هم شرایط مشابهی را استقلال اهواز دارد و آنها باید برابر ذوب آهن نتیجه بگیرند و پیروز باشند. این یک شانس بزرگ برای ماست که 6 امتیاز در پایان فصلی سخت با سهمیه لیگ مان را تمام کنیم.به هر حال برد ما برابر پرسپولیس اگر غیر از اهمیت برای خودمان ، اهمیت ویژه ای برای استقلال تهران و خوزستان داشت ، دو بازی این تیم در ادامه مسیر با رقبای ما هم کمک می کند تا ما شانس کسب سهمیه مان بالا برود.

آن 70یا 80 استقلالی

کل طرفداران نفت در ورزشگاه آزادی برابر پرسپولیس 70یا 80 تا بودند. گروهی از آتشی های استقلال و مشوقان این تیم که به جای رفتن به ورزشگاه تختی به کمک تیم نفت آمده بودند. شرایط شان هم در ورزشگاهی که این همه هوادار اپرسپولیس را در خود جا داده بود ، دشوار بود اما همان 80 نفر باعث شدند بچه های من بتوانند بجنگند. اینکه در آن هیاهوی محو ، وقتی سرت را می گردانی و می بینی چند نفری هستند که با تمام وجود به انتظار بردت هستند ، انگیزه ویژه ای به آدم می دهد. من که واقعا ممنون این حس خوبی هستم که همان معدود طرفداران توی ورزشگاه با فریادهای شان به ما دادند.

خدا قوت به آن 90 هزار پرسپولیسی

بعد از بازی در رختکن به بچه ها گفتم چه حالی می دهد آدم برای چنین جمعیتی بازی کند.راستش فارغ از رنگ ها می گویم. وقتی این همه هوادار به ورزشگاه می آید ، فوتبال هم زیباتر می شود.عصر پنجشنبه زمان بازی عالی بود ،چمن هم عالی بود و هواداران پرسپولیس برای تیم شان سنگ تمام گذاشتند. این ها کمک کرد به بهتر شدن بازی .اگرچه نتیجه مسابقه خوشایندشان هم نبود اما با سوت پایان بازی ،سنگ تمام گذاشتند. برانکم را تشویق کردند و نشان دادند هوادار این دو تیم ، یک نکته ای را در نظر می گیرند . از زحمات چشم پوشی نمی کنند. این درس بزرگ برای ما فوتبالی هاست. باز هم به هواداران پرسپولیس برای حمایت از تیم شان تبریک می گویم.

نقطه مشترک من و برانکو!

ما یک نکته مشترک با برانکو داریم. زمانی که پرسپولیس در جدول تیم 15 بود ما 14 بودیم.وقتی 13 شدند ، ما 12 بودیم. آئها هشتم بودند ، ما نهم بودیم و حالا هم داریم در کنارآنها می جنگیم و پیش می آییم.البته آنها از نظر مالی شرایط مساعدی داشتند و این فصل شکر خدا خیلی فشار مالی را حس نکردند ، فقط ما پول نداریم. اما خیلی خوب آمدیم بالا.

تشکر از طرفداران پرسپولیس و این چند نفر!

باید از هواداران پرسپولیس یک تشکر ویژه کنم. قبل از بازی خیلی دوست داشتم رفتار شان با سید جلال را ببینم که چطور است. راستش شگفت زده شدم. با اینکه بازی را باختند ، حتی تشویق هایش ان و استقبال شان از جلال بهتر از آن 100 بازی ملی اش بود.افتخار می کنم که جلال و ایمان را در تیمم دارم . وحید حمدی نژاد وعلی عزت را دارم. بوحمدان و وحید داداش های که با جان و دل برای نفت بازی کردند را دارم.این دو نفر را ما با گویش لری«برار» صدای شان می کنیم چون مدام با هم هستند. وحید که می رود اردوی تیم ملی حمید دپرس می شود. از بچه های جوانتر تیمم هم خیلی ممنونم و از دستیارانم اما یک نفر دیگر هم هست که برایش خیلی خوشحالم و به او خسته نباشیدی ویژه می گویم.علی بیرانوند با 10 سال سابقه بیشتر از همه در نفت بازی کرده . علی دیروز پیچ حرف و حدیث را گذراند.این بزرگترین افتخار برای اوست. واقعا باید به او خسته نباشید بگویم.

این فوتبال دوقطبی

وقتی آمدم خانه دیدم چه خبر است. چقدر تماس دارم. خودمان را گول نزنیم. فوتبال ایران دو قطبی است. همین دو قطبی بودن است که به آن کمک می کند. درست مثل لیگ اسپانیا ، برای پیشرفت نیاز به دو قطبی بودن دارد. دیروز دوباره اهمیت این دو تیم را دیدم. اینکه این دو تیم برای مردم ما 100 ها کیلومتر نسبت به تیم های دیگر فاصله دارند. وقتی اس ام اس هایم بعد از بازی را می دیدم ، دیدم چه حسی به وجود آمده و استقلالی ها این بار چقدر خوشحالند و چه حال خوبی دارند.از دوستان سرشناس هنرمند تا خیلی از مقامات دولتی و کلی از هواداران عادی .

داداش پرسپولیسی ام چه گفت

مهمترین تماس بعد از بازی ام که خیلی خوشحالم کرد تماس ههای پدر و مادر و همسرم بود. امیررضا پسرم هم خیلی خوشحال بود. با حرف های آنها خستگی یک بازی سخت از تنم در رفت اما برادرم محمدرضا مهمترین تماس را با من گرفت. تقریبا هم می دانند که او پرسپولیسی است . بعد از بازی باید حالش گرفته می شد و البته خیلی هم سر حال نبود اما به برادرش گفت تنها بازی ای که پرسپلیوس می بازد ، با خودش کنار می آید بازی با تیم من یعنی نفت است.

تماس تلفنی مظلومی

راستش یک خسته نباشید هم پرویز مظلومی به من گفت. در رختکن بودم که آقای مظلومی ه تلفن همراه یکی از دوستان مترک خوب مان تماس گرفت و خواست با من حرف بزند.او برای برد مان تبریک و خسته نباشید گفت ،من هم گفتم ما برای سهمیه مان می جنگیدیم، روزی شما هم اینبود که بابت سهمیه ما دوباره جایگاه استقلال در صدر جدول را پس بگیرید . امیدوارم استقلال بتواند تا پایان فصل این جایگاهش را حفظ کند و دل هوادارانش را شاد کند.

چند کلمه با هواداران استقلال

من دیروزیک بار دیگر متوجه شدم وقتی استادیوم پر می نشیند ،چه فشاری به تیم حریف وارد می کند. پرسپولیسی ها از ما موقعیت نمی گرفتند ، تماشاچی ها از ما می گرفتند ، وقتی بازیکن بداند طرفدارش روی سکو نشسته و با تمام وجود دارد تشویقش می کند ، انرژی مضاعف می گیرد.استقلالی ها باید بدانند اگر بیشتر از 10 درصد از ورزشگاه ازادی را برای تراکتورسازی خالی بگذارند ، شانس قهرمانی شان را کم کرده اند . هوادار وقتی باشد، بازیکن متوجه می شود چه بار مسئولیتی به دوش دارد. از آن مهمتر البته وقتی است که تیم به چالش می افتد. پرسپولیسی ها در بازی با ما با حمایت شان از تیم ، درس خوبی به فوتبال مان دادند. آنها کم از زمان برد ، تیم شان را تشویق نکردند.

گفتم فکر کنید بازی ایران و آرژانتین است!

من به بچه ها هم گفتم می رویم به استادیومی که به ما 90 سخت می گذرد. می رویم جایی که 100 تا هوادار در برابر 100 هزار نفرند. گفتم الگویم در این تک بازی می شود ایران و آرژانتین کی روش.او برای یک بازی 92 دقیقه ای جلوی آرژانتین که فقط نیمکت ذخیره هایش به پول ما 1000 میلیارد ارزش داشت ، برنامه ریزی کرد. به بچه ها گفتم برابر تیمی که خیلی خطرناک است باید با دقت تمام بازی کرد.باید بازیکنی مثل مسی را از جلوی 18 قدم دور کرد. اتلتیکو را ببینید، وقتی می بیند حریفش شانس راحت برای گل زدن می گیرد ، بازی را می بندد. 18 خودش و 18 قدم بالاتر از آن را می بندد. ما در بازی با پرسپولیس همین کار را کردیم و نشستیم تا حریف اشتباه کند. واقعا بازی سختی بود. خیلی استرس داشتیم.برایت یک مثال بزنم، بعد از گل دوم مان هم هنوز نمی توانستم بازی را ول کنم. می ترسیدم. خیلی می ترسیدم که بازی را بدهیم. بعد از گل دوم به دستیارانم گفتم چند دقیقه مانده؟ گفتند 2 دقیقه. فریاد زدم یا خدا . داشتم از استرس پس می افتادم. ترسناک هم بود. فکر کن روی یک اشتباه گل اول را می خوردیم. آن جمعیت 90 هزار نفری تو 10 ثانیه هم اگر می ماند توپ را توی دروازه ما می کردند. در بازی با آرژانتین شاید تیم ما 5 ثانیه از برنامه مربی خارج بازی کرد و ما مساوی را به مسی باختیم.من اعتقاد دارم در آرژانتین اگر آن آخرین لحظه گوچی چپ مسی را می بست ما مساوی را بر می داشتیم.

ری اکشن های کنار زمین

واقعا در طول این نود دقیقه خیلی استرس داشتم.این قدر دهانم خشک شده بود که له له می زدم. بس که دویده بودم و سعی می کردم با بچه هایم حرف بزنم. بعد از بازی 5 تا آب معدنی پشت هم خوردم. شاید یک کیلو هم وزن در طول بازی وزن کم کردم. بچه هایم جوانند ، ناچارم هر لحظه کاری کنم حس کنند من کنارشانم. باید به آنها حرف بزنم. برای همین خیلی استرس رویم می ماند در روزهای بزرگ. در همین بازی ما 4 یار زیر 20 سال و جوان داشتیم. در این بازی مثل سیمئونه ، شده بودم. رو عرض زمین در محدوده فنی می رفتم و بر می گشتم. در یکی از صحنه هاعلی پور از سمت راست در رفت ، منم ناخودآگاه مثل یک دفاع یارگیر با او کورس بستم و می دویدم.

 منبع:خبر آنلاین