کمپینی برای یک درد مشترک

موبنا – برخی می‌گویند بهبود وضعیت ترافیکی این شهر راهی ندارد جز سخت‌گیری؛ رانندگان بد را با جریمه می‌توان کنترل کرد و برخی هم معتقدند که فرهنگ‌سازی راه حل است و باید قوانین ترافیکی را به شهروندان آموزش داد.
راه حل هرچه هست، تا به حال عملی نشده است؛ گاهی پلیس سفت و سخت قوانین را اجرا می‌کند و برگه جریمه به دست به دنبال رانندگان متخلف است و گاهی کاری به کار خودروهایی که جلوی خود پلیس خلاف می‌روند، ندارد. درباره موتورسیکلت‌ها هم که مصیبت ظاهرا غیرقابل علاج است. انگار همه تسلیم شده‌اند که کاری نمی‌شود کرد. فرهنگ‌سازی‌ هم که سخت است و راه درازی برای رفتن دارد.
هرچه هست، حالا «رانندگی بد» در کشور علیرغم تلاش‌های نهادها و سازمان‌‌های دولتی بیمار بدحالی است که دکترها جوابش کرده‌اند. موضوعی که دیگر از دامنه بررسی‌های مدیریت شهری به موضوعی جامعه‌شناسانه بدل شده؛ موضوعی که دارد عمق قانون‌گریزی و نقض حقوق شهروندی را در کشور نشان می‌دهد.
114 سال از ورود اولین خودرو به ایران می‌گذرد و از آن زمان تا کنون همین وسیله در سال جان هزاران نفر را گرفته است. ترافیک، تنها دردسرهای ماشین سواری در ایران نیست. براساس آخرین آمارها از پزشکی قانونی «رانندگی بد» در ایران در 11 ماه گذشته جان 15 هزار و 294 نفر را گرفته است. البته این آمار در مقایسه با سال های گذشته حاکی از کاهش 2/3 درصدی میزان تلفات این نحوه رانندگی در ایران است که حاصل تبلیغات و تنبیهات پلیس، رسانه ها و سایر نهادها است اما باز این رانندگی بد است که دست از سر ایرانیان بر نمی دارد.
بیاید بین خطوط برانیم
اگر بستن کمربند ایمنی کم و بیش در بین رانندگان و سرنشینان خودرو رعایت می شود حاصل تلاش‌های چند ساله دولت ها از قبیل تنبیه و تشویق مردم است. با این حال همچنان نبستن کمربند ایمنی سهم بسیاری در تلفات جاده ای و تخلفات راهنمایی و رانندگی دارد. حالا اما رانندگی بین خطوط به یک دغدغه برای بخشی از کاربران اینترنتی بدل شده تا از طریق یک کمپین مردمی به فرهنگی برای رانندگان تبدیل شود. کمپین «من بین خطوط می رانم »چند وقتی بیش نیست که بین کاربران شبکه های مجازی دست به دست می چرخد، هنرمندان را با خود همراه می کند و پشت شیشه های خودروها نمایان می شود.
کمپین «من# بین خطوط می رانم» پیش از آغاز تعطیلات سال نو کار خود را آغاز کرد. اما به سرعت هواداران بسیاری یافت و هنرمندان بسیاری چون سیامک انصاری، رضا کیانیان، بیژن بنفشه خواه و … را با خود همراه کرد و تا آنجا پیش رفت که بسیاری را وادار کرد تا دست به ساخت خودجوش استیکرهای خودرو بزنند و این هشتک را با ظاهر و قیافه های متنوع به شیشه های ماشین خود نصب کنند.
سیامک انصاری: من بین خطوط می‌رانم
سیامک انصاری، بازیگر سریال های طنز تلویزیون در گفت و گو با روزنامه «ابتکار» در پاسخ به این سوال که چرا به کمپین «من بین خطوط می‌رانم» پیوسته است؟ گفت: چون دوست دارم بین خطوط برانم. بین خطوط راندن خوب است و به همه پیشنهاد می کنم که به این کمپین بپیوندند و بین خطوط برانند. او در رابطه با اینکه چرا این کمپین به سرعت در بین مردم محبوب شد؟ بیان کرد: به هر حال نبود فرهنگ ترافیک و فرهنگ صحیح رانندگی در ایران مردم را نیز کلافه کرده است. مردم هر روز و هر لحظه درگیر این مشکل هستند. رانندگی بین خطوط می‌تواند چند درصد از بار ترافیک در کشور بکاهد و بخشی از مشکل را درمان کند.
رضا کیانیان: مشکل رانندگی در کشور قانون‌مدار نبودن ماست
رضا کیانیان، بازیگر معروف سینمای ایران و یکی از کسانی که به جمع این کمپین پیوسته است چندی پیش در گفت و گو با ایسنا بیان کرده است: «مشکل رانندگی در کشور ما قانون‌مدار نبودن همشهری‌ها و هم‌وطنانمان است. انگار کسی دوست ندارد قانون را رعایت کند، قوانین رانندگی برای این است که ما زودتر به کارمان برسیم. این کمی پارادوکسیکال است. ما باید پشت چراغ قرمز بایستیم که زودتر به مقصد برسیم. چون اگر پشت چراغ قرمز توقف نکنیم، یک گره ترافیکی ایجاد می‌شود که یا خیلی دیر می‌رسیم یا اصلا به مقصد نمی‌رسیم.متاسفانه این موضوع را مردم‌ ما نمی‌خواهند متوجه شوند، البته وقتی هشت سال رئیس‌جمهوری می‌گوید: «قانون منی چند؟» نمی‌شود به مردم خرده گرفت. کوچکترین تخلفات رانندگی و رعایت نکردن قانون در ترافیک و حمل و نقل شهر اختلال ایجاد می‌کند و موجب تصادف می‌شود و همه چیز به هم می‌پیچد. اما اگر همه قوانین را رعایت کنند و در خط خود بمانند و سعی نکنند حقوق بقیه را ضایع کنند، همه به مقصد خود می‌رسند، اما شاید با کمی تاخیر. اگر همه وقتی که می‌خواهیم از فرعی به اصلی بپیچیم، کمی درنگ کنیم با امنیت بیشتری رانندگی خواهیم کرد. وقتی کسی دوبله پارک می‌کند به فکر این است که کارش زودتر انجام شود و خودش زودتر به مقصد برسد اما یک لاین را اشغال می کند، ترافیک ایجاد می‌کند و باعث می‌شود دیگران دیرتر به مقصد برسند.»
کمپینی برای دردی مشترک
سیاوش کشمیری، صاحب ایده این کمپین در گفت و گو با «ابتکار» از ماجرای آغاز این طرح می گوید: فکر ساختن کمپین «من# بین خطوط می رانم» به صورت کاملا اتفاقی در شبکه های مجازی شکل گرفت. ایده راه اندازی این کمپین زمانی مطرح شد که من مانند همیشه از فرهنگ بد رانندگی در گپ و گفت با دوستان قدیمی ام در شبکه مجازی گلایه می کردم و همین عاملی شد تا ما تشویق به راه اندازی هشتکی برای ایجاد فرهنگ صحیح رانندگی شویم. من پیگیر شدم و گروه را به همراه دوستانم راه اندازی کردم.
او در ادامه گفت: همه مردم از وجود این مشکل در جامعه با خبرند. ترافیک و نبود فرهنگ صحیح رانندگی در کشور یک معضل همگانی است. تمام کسانی که در این کمپین عضو هستند درد مشترک دارند. مردم به دنبال تلنگری برای پیدا کردن یک راه حل برای این درد مشترکند و حالا با وجود این کمپین یکدیگر را پیدا کرده اند. این کمپین به من ثابت کرد که من تنها نیستم و هزاران نفر دیگر هم مانند من درد مشترک دارند.
کشمیری در رابطه با اینکه چرا به این مشکل از صدها معضل ترافیکی در کشور پرداخته است؟ گفت: اگر هر کسی بخشی از مشکلات فرهنگ رانندگی در ایران را در خود برطرف کند بخش عظیمی از گره کور ترافیک در ایران حل خواهد شد. ما از این مشکل شروع کردیم چرا که رفع همین یک گره می تواند 50 تا 60 درصد از بار ترافیک و معضلات آن را حل کند.
او در پاسخ به این سوال که آیا خود از هنرمندان درخواست کرده تا از این کمپین حمایت کنند؟ گفت: این کشمیری در رابطه با تلاش هایش برای حمایت هنرمندان از این کمپین گفت: تنها ما از طریق شبکه اجتماعی با سیامک انصاری این موضوع را مطرح کردیم و سایر هنرمندان خود به این کمپین پیوستند و از ما حمایت کردند.
مردم خودجوش به کمپین پیوستند
کشمیری در رابطه با طراحی متعدد نشانه این کمپین گفت: هدف ما تنها طراحی یک آرم یا نشانه برای کمپین بود تا با چسباندن آن پشت شیشه خودروها سبب تشویق دیگران شود اما بعد دیدیم که افراد به صورت خودجوش خود شروع به طراحی و نصب این هشتک پشت شیشه خودروهایشان کردند. او خبر داد: طراحی نهایی نشانه این کمپین به پایان رسیده است و ما بدون دریافت هزینه آنها را به متقاضیان خواهیم رساند. امیدواریم که سرمایه گذاران از این طرح استقبال کنند و ما را در چاپ آن یاری رسانند.
به افق بزرگتری بیاندیشیم
کشمیری در ادامه بیان کرد: کافی است که ما به افقی بزرگ تر از خواسته های خود بیاندیشیم. اندیشیدن به نفع شخصی را کنار بگذاریم و منافع جمعی را در پیش بگیریم. هشتک بین خطوط می‌رانم نیز همین پیام را به دنبال دارد.
او در پاسخ به اینکه چرا این کمپین علیرغم ساده بودنش در مقابل تبلیغات گسترده صدا و سیما یا بیلبوردهای پلیس در میان مردم محبوبیت بیشتری پیدا کرده است؟ گفت: مردمی بودن این کمپین شاید رمز موفقیتش باشد. گسترده بودن و متعدد بودن تبلیغات صرفا نمی تواند در دیده شدن آن نقش داشته باشد. پیامی که از دل مردم بیرون می‌آید بیشتر بر دل می نشیند. شاید چسباندن همین پیام پشت یک خودرو دولتی چنین تاثیری را نداشته باشد که نوشتن یک جمله کوتاه پشت یک ماشین شخصی دارد.

 منبع: ابتکار | نویسنده: زهرا داستانی