فرزند کیارستمی: در تعطیلات تاریخی هستیم
موبنا- چراکه قطعا خانواده و اطرافیان آقای کیارستمی روزهای سختی را پشتسر گذاشتند و آنها بهتر از ما معنای انتظارکشیدن برای بهبودی عضو خانوادهشان را درک میکنند. سراغ بهمن، فرزند کوچک عباس کیارستمی، رفتیم و حالواحوالی از اوضاع پدر پرسیدیم. اما فقط یک سؤال ما باعث شد که حرفهای دلش را بیرون بریزد. هرچند که …
موبنا- چراکه قطعا خانواده و اطرافیان آقای کیارستمی روزهای سختی را پشتسر گذاشتند و آنها بهتر از ما معنای انتظارکشیدن برای بهبودی عضو خانوادهشان را درک میکنند. سراغ بهمن، فرزند کوچک عباس کیارستمی، رفتیم و حالواحوالی از اوضاع پدر پرسیدیم. اما فقط یک سؤال ما باعث شد که حرفهای دلش را بیرون بریزد. هرچند که میدانیم این واژگان فقط بخشی از دغدغههای اوست. از بهمن کیارستمی پرسیدم که خوشبختانه متوجه شدیم وضعیت جسمی آقای کیارستمی از سوی پزشکان، رضایتبخش اعلام شده و دیروز هم در عکس نخست روزنامه به آن پرداختیم.
حال مایلیم از وضعیت پدر بیشتر بدانیم که او در پاسخ سؤال، این یادداشت را نوشت: «صبح یکی از روزهای شلوغ آخر اسفند، در راه بیمارستان که بودم، رادیوی ماشین روشن بود. آقای لاریجانی، رئیس قوه قضائیه، داشت به عاملان قانون میگفت امسال در تعطیلات نوروز حواسشان خوب جمع باشد و در این ایام با ساختوسازهای غیرقانونی و زمینخواری مبارزه کنند. اما چرا زمینخواران و کوهخواران در ایام نوروز تعطیل نمیکنند بروند شمال؟ چون این تعطیلات آنقدر طولانی و آنقدر تعطیل است که تا تمام شود میتوان دور هکتارها زمین دیوار کشید، یا شروع به ساختن خانهای کرد و تا روز ١٣ سقفش را هم زد.
تعطیلات که تمام شد و خانهات مسقف شد، دیگر بعید است قوه قضائیه بهراحتی بتواند حکم تخریب بدهد. بههمیندلیل مأموران شهرداری و منابع طبیعی، امسال برای محکمکاری و پیشگیری از زمینخواری و کوهخواری به تعطیلات نوروزی نرفتند و سر پستشان بودند. قدردان آنهاییم. حالا این تعطیلات تمام شده، ابوی ما در بستر بیماری چشمانش را گشوده و از لرزش دل و دستم آنقدر کم شده که بتوانم چند خطی، نه درباره حال ابوی که خدا را صدهزار مرتبه شکر امروز خوب است، که از دلایل بیزاریام از تعطیلات طولانی نوروز بنویسم. البته کیست که از هوای بهاری و نغمههاي نوروزی بدش بیاید. اما این تعطیلات اجباری واقعا هیچوقت برایم مفرح ذات نبوده است و همیشه فکرکردن به تعطیلاتی بیشتر از ۴۸ ساعت باعث دلشورهام شده، امسال فهمیدم حق داشتهام و تابهحال «دِژا ووی» نوروز سال ۱۳۹۵ را میدیدهام.
امروز همه میگویند: مگه نمیدونستید که نیمه دوم اسفند نباید میرفتید بیمارستان، آخه اونموقع که وقت عمل جراحی نیست… انگار همانطور که موسم گل و وقت شکوفه داریم، موسم عمل جراحی هم داریم و یکی، دوماهی باید منتظر نشست که داروهای بیهوشی رنگ بیندازند و جراحان سر شوق بیایند. حالا جراحان ما هم مسئول و حاذق و کاردان. عفونت پس از عمل که در حوزه کاری جراح نیست. هست؟ نمیدانم.
در این چند هفته آنقدر اطلاعات ضدونقیض شنیدهام که پزشک هم بودم چیزی سر درنمیآوردم، اما آنقدر فهمیدهام که عفونت، در حوزه کار پزشک عفونی است و بیماری که به هر دلیل، دو عمل جراحی را از سر گذرانده (تا پیش از آغاز تعطیلات) و بیش از یک هفته در بخش آیسییو بستری شده، بیش از هر چیز در معرض عفونت است. اگر هنوز دست و دلمان میلرزد و میدانیم تا درمان کامل راه درازی در پیش داریم، نه به دلیل نگرانی از سرطان، بلکه به دلیل نگرانی از طبعات عفونت است. حالا در این شرایط، پزشکی را که لااقل بنده در این مدت بهعنوان پزشک عفونی بالای سر بیمار دیدم، پس از بازگشت از تعطیلات دوهفتهای در مصاحبهای گفته که ایشان پزشک معالج نبوده و پزشک مشاور بوده و نیز گفته: «چون آقای کیارستمی بهعنوان بیمار عفونی در بیمارستان بستری نشدند بنابراین پیشبینی عفونت بعد از عمل وجود نداشته وگرنه هرگز بیمارستان را ترک نمیکردهاند».
تقصیر را گردن کسی نمیاندازیم. تعطیلات برای همه لازم است، بهخصوص برای پزشکان که در محیط خوشایندی فعالیت نمیکنند و لازم است آب و هوا عوض کنند. همینطور برای بقیه شاغلان؛ از معلم و خبرنگار و قاضی و مهندس گرفته تا کارمندان شهرداری و منابع طبیعی همه به تعطیلات نیاز دارند، اما حاضرم تعهد کتبی و محضری دهم که این کشور آنقدر جای خوش آبوهوا و دیدنی دارد که بشود تمام سال را در آن سفر کرد. میگویید پزشکان معمولا عیدها میروند خارج، میگویم من زیاد خارج نرفتهام. اما عقل سلیم میگوید اگر یک کشور برای تمام سال جای گشتنی دارد، حتما کرهزمین هم همینطور است. هر موقعی میشود برای دو هفته کرکره را پایین کشید و رفت گشتوگذار. در اغلب جاهای دنیا اگر بیشتر مسئولان در یک زمان پستشان را ترک کنند و بروند، به آن میگویند: «اعتصاب».
عواقب «اعتصاب» را هم دیدهایم و شنیدهایم. ولی برای ما که به قول داریوش شایگان « در تعطیلات تاریخی بهسر میبریم»، چند هفته که قابلی ندارد.
ديروز ۱۸ فروردین بود، صبح که به بیمارستان میآمدم هنوز شهر خلوت بود و در خیابان شهید بهشتی هنوز جای پارک پیدا میشد. امروز ابوی ما چشمانش را گشوده و من و عموی عزیزم در حیاط کوچک بیمارستان ایستادهایم، نفس راحتی کشیدهایم و به تعطیلات نوروز امسال فکر میکنیم. جمعی از پزشکان و کارکنان این بیمارستان، همچنین مأموران شهرداری و منابع طبیعی هم امسال به تعطیلات نوروزی نرفتند. قدردان آنهاییم».
منبع:مهر