سال بی رمق تلویزیون

حسین فردرو درباره‌ی ویژه‌ برنامه‌های تحویل سال تلویزیون ، اظها‌ر کرد: برنامه‌های شبکه های تلویزیون در ایام نوروز از اهمیت لازمی برخوردار هستند. به ویژه‌ در برنامه‌های تحویل سال ایام نوروز همه برنامه سازان باید با یک ویژگی خاص مخاطب را شگفت زده کنند وامسال این برنامه‌ها فاقد این ویژگی‌ بود.

وی در این زمینه یادآور شد: به عنوان مثال برنامه‌های نورروزی سال٧٢را هنوز مردم به یاد دارند و نوآوری سوژه ها و موضوعات منجر به معرفی مهران مدیری ودوستانش شد. سال 73 در برنامه سال تحویل سورپرایز ما دعوت از استاد شجریان بود که در برنامه نوروزی حاضر شد و مورد تشویق مخاطبان قرار گرفت. اما امسال اتفاقی سالم و به یاد ماندنی که حس خوبی را به مخاطب بدهد، در برنامه‌های تحویل سال امسال وجود نداشت و این کانال های ماهواره ای بودند که برنامه‌هایشان را موفق تر از گذشته به مخاطب ارائه دادند. اما ما برنامه سازان علی‌رغم تلاش‌های زیاد در آخر به این نتیجه‌ می رسیم که آثارمان را مخاطبان نمی‌بینند وتا پایان سال خستگی ناشی از عدم رضایت را به دوش می‌کشیم؛ به غیر از برنامه سازانی که از اول انتظاری نداشته و کار در تلویزیون برای آنها به مثابه داشتن یک دکان است و رضایت مردم برایشان اهمیت ندارد و فقط چشمشان به دستور مدیران در یک سلسله مراتب تعریف شده است فقط بخشنامه ها و دستورالعمل ها اهمیت دارد نه اینکه مخاطبان چندنفر بوده اند.

این تهیه کننده و کارگردان تلویزیون همچنین بیا‌ن‌ کرد: بسیاری از شبکه های خارجی با استفاده از آماری که از سوی مخاطب دریافت می کنند تصمیم به ساخت آن برنامه می‌گیرند و در تمامی شبکه های خارجی ارزیابی با آمار بیننده اتفاق می‌افتد ، ویک جامعه آماری هر لحظه اطلاعات را به شبکه ها ارسال می‌کنند. ولی در ایران از این نوع آمار استفاده لازم نمی‌شود. حتی شفاف قیمت آگهی‌های تلویزیونی را هم بر اساس این نوع آمارگیری مشخص می‌کنند، اما ما به دلیل ارتباط نداشتن آمار با برنامه‌ها، نمی توانیم برنامه‌های مورد علاقه مردم را به آنها ارائه دهیم، حتی در نوروز که از صمیم قلب دلمان می‌خواهد چیزی را ارائه دهیم که مخاطب دوست دارد.

فردرو سپس با اشاره به اهمیت موسیقی در برنامه‌های تلویزیون به ویژه‌ برنامه‌های تحویل سال، اظها‌ر کرد: کم و بیش مطمئن هستیم که مردم موسیقی را دوست دارند و این اتفاق در برنامه‌های زنده معمولا با حضور هنرمندان صاحب نام و ارکسترهای قوی که بهترین آثار خودشان را شب عید به مردم عرضه می‌کنند اتفاق می افتد ، ولی در تلویزیون اگر تلاشی هم هست از طریق نماهنگ ارائه می‌شود و چون ساختار زنده ندارد و موسیقی ارائه شده معمولاتکراری است، مخاطب را راضی نگه نمی دارد.

او سپس در بخش دیگری از گفت‌و‌گوی خود درباره نوآوری در دکورهای برنامه‌های تلویزیونی، گفت: تلویزیون تلاش می‌کند به رسم شب عید دکور متنوعی را به مخاطب ارائه دهد، اما بعضا در این مسیر دکورهایی ساخته می‌شود که بعدها قابل استفاده نیست. به طور مثال دکوربرنامه تحویل سال شبکه دوم سیما که خودم هم با آنها همکاری داشتم ، برای بینندگان که مدام از این شبکه به شبکه دیگر می‌روند، طراحی نشده بود و به مثابه فیلی بود که هر کسی بخشی از آن را مشاهده می‌کرد.

این تهیه کننده در بخش پایانی گفت‌و‌گوی خود ا‌ضافه‌ کرد‌: متاسفانه آینده صدا و سیما را اسپانسرها تامین می‌کنند و برنامه سازان چشم‌شان باید به رضایت اسپانسرها هم باشد. سال به سال‌ مطالبات مردم از صدا و سیما کمتر می‌شود، عده ای هم خوشحال هستند که پاسخگو نباشند. به خاطر این که می دانند نمی‌توانند رضایت مردم را جلب کنند و این چالش ممکن است همین طور ا‌د‌ا‌مه‌ دار باشد. باید دید در آینده اگر مخاطبان تحلیل رفتند می‌خواهیم علت این نفوذ و تغییر فرهنگ را به گردن کم کاری مدیران و برنامه سازان بیاندازند یا در شیوه بله قربانگویی به کسانی که راه را نشان می‌دهند ولی چاه ها یی که در این راه ها هستند را خود نمی‌بینند.

فردرو همچنین تصریح کرد: ما نه اشکال مدیریتی داریم ونه کمبود متخصص و هنرمند، اشکال از منشور و دستورالعمل هایی است که توسط افرادی از خارج سازمان به نام مردم و یا به اسم صلاح و مصلحت برای مردم صادر می‌شود. فعلا مسیر تعریف شده ای وجود دارد که هرکس بخواهد مستقل کار کند باید به خارج برود و اجبارا در قالب مخالف نظام، تا بتواند برنامه تلویزیونی ارائه دهد.