پوستی نامریی کننده بر پایهی فرامواد
موبنا- آنچه آنها انجام دادهاند ساخت پوستی است که میتواند با قرار گرفتن بر روی یک شیء آن را از دید رادارها مخفی کند؛ همچنین آنها امیدوارند بتوانند با توسعهی بیشتر این پوست، توان مخفی ماندن آن در ناحیهی مرئی و فروسرخ طیف نور را نیز فراهم آورند. دستاورد جدید مهندسان دانشگاه ایالتی آیووا فراپوست …
موبنا- آنچه آنها انجام دادهاند ساخت پوستی است که میتواند با قرار گرفتن بر روی یک شیء آن را از دید رادارها مخفی کند؛ همچنین آنها امیدوارند بتوانند با توسعهی بیشتر این پوست، توان مخفی ماندن آن در ناحیهی مرئی و فروسرخ طیف نور را نیز فراهم آورند.
دستاورد جدید مهندسان دانشگاه ایالتی آیووا فراپوست نام گرفته است. اما چرا اسم این پوست فراپوست گذاشته شده است؟ علت اصلی این نامگذاری در فناوری است که در ساخت آن به کار گرفته شده است. برای ساخت این پوست این مهندسان از فرامواد بهره گرفته اند؛ موادی که میتوانند خواصی فراتر از آنچه که پیشتر توسط مواد معمول مورد استفاده ما ارائه میشدند از خود نشان دهند. موادی ترکیبی که نمونههای آن در طبیعت یافت نمیشوند و در این مورد خاص قادرند امواج الکترومغناطیس را به شیوهای خاص دستکاری کنند. پوستی که آنها ساختند تشکیل شده است از لایهای از سیلیکون که تعداد زیادی از تشدید کنندههای الکتریکی، حلقهای مجزا از یکدیگر درون آن قرار گرفتهاند.
این تشدید کنندهها حلقههایی به شعاع ۲.۵ میلیمتر هستند که ۰.۵ میلیمتر نیز ضخامت دارند. درون آنها از نوعی آلیاژ فلزی تجاری به نام پالینستان که در دمای اتاق به شکل مایع است پر شده است و به دلیل چگالی پایین آن در بسیاری از کاربردها به عنوان جایگزینی برای جیوه به کار میرود. با پر شدن این حلقهها از فلز مایع گالینستان، این حلقهها میتوانند امواج رادار را در طول موجهای خاصی به دام اندازند. با کشیدن این پوست نیز اندازهی حلقهها و در نتیجه فرکانس جذب آنها دچار تغییر میشود که نشان از تغییر پذیر بودن پوست دارد. آزمونهایی که تاکنون بر روی این پوست انجام شده نشان میدهد که این پوست قادر است تا ۷۵ درصد امواج در گسترهی امواج ۸ تا ۱۰ گیگاهرتز را جذب کند.
پژوهشگران درگیر این پروژه معتقدند که بزرگترین تفاوت این فناوری با دیگر فناوریهای مخفیسازی از دید رادار در این است که این فناوری پتانسیل آن را دارد تا تمامی امواج رادار ورودی را به طور کامل جذب کند که این ویژگی آن را به یک اسفنج راداری واقعی تبدیل میکند. البته این گروه از کمبودها و ایرادات موجود در فناوری کنونی خود مطلع است و میداند که مخفی کردن به وسیلهی فراپوست آنها به ویژه در ناحیهی مریی نور، نیاز به پیشرفتهای بسیار دیگری در حوزهی نانومواد دارد؛ ولی آنها نشان دادهاند که با بهرهگیری از چنین فناوری از دید نظری چنین امکانی وجود دارد.
نتیجهی مطالعهی این پژوهشگران در دانشگاه ایالتی آیووا اخیرا در نشریهی علمی Science Reports به چاپ رسیده است. در صورتی که مطالعاتی مشابه آنچه که اینجا خواندید در کشور ما نیز صورت میگیرد، میتوانید در بخش نظرات آن را با دیگر دوستان در میان بگذارید. به نظر شما آیندهی فناوریهای نامرییسازی تا چه حد پیشرفت خواهد داشت؟
منبع:زومیت|نویسنده:کاوه جهان آرای