دشت هويجي كه ديگر هويج ندارد

معروف است که در روزگار گذشته بخش وسیعی از زمین‌های این دشت به کاشت هویج اختصاص داشته و این در حالی است که امروزه اثری از هویج در دشت هویج نیست. هم اکنون نیز دهقانان افجه به کشت محصولات مختلف کشاورزی در آن مبادرت می ورزند و وجود باغ‌های گیلاس نیز در آن مشهود است.

از روستای افجه تا دشت هویج جاده ای وجود دارد که فقط ماشین های دو دیفرانسیل قادر به عبور از آن هستند. ورودی دشت هویج را با سنگ های بزرگ بسته اند تا مانع ورود ماشین به دشت شوند. در ضلع شمالی دشت راهی مالرو وجود دارد. این راه، افجه و دشت هویج را به دشت لار لواسانات و دیگر ارتفاعات البرز مرکزی مرتبط می سازد. روایت است که پادشاهان صفوی از این جاده برای شکار و تفرج استفاده می کردند؛ امروز می توان آثار کاروانسراهای صفوی را که در آن سوی دیواره صخره ای کوه و در انتهای دره واقع شده است مشاهده کرد.

ناصرالدین شاه و دیگر شاهان قاجار نیز از این گردنه برای رفت و آمد با کالسکه به دشت لار و سایر ییلاق‌های آن نواحی استفاده می کردند. به این مسیر مالرو که در برخی جاها حالت سنگفرش دارد راه شاه عباسی می گویند. در امتداد این مسیر آبشار پسچویک در فاصله ۵/۱ کیلومتری شمال شرقی روستا و در منطقه یال کوه که مشرف به دشت هویج است، قرار دارد. این آبشار حدود ۱۵ متر ارتفاع داشته و اطراف آن پوشیده از درخت‌های افرا است. آبشار زیبای موآب که در سینه کش قله ساکا و قبل از دشت هویج واقع شده است نیز در حدود ۱۸۰ متر ارتفاع دارد و به‌جز اواخر تابستان که تا حدی آرام و کم‌آب به نظر می‌رسد در سایر فصول پرآب و خروشان است.

179/