پول درآوردن با 2 ماه دراز کشیدن! +عکس

به گزارش بی‌بی‌سی انگلیسی، “انوی‌هَب” به ساختمانهای آینده شبیه است. این ساختمان نوساز، شبیه به یک قطعه لگوی سفید و درخشان است. جالب اینجاست که بخش اعظم آن زیر زمین است.

پِترا، دانشمند علوم تغذیه، راهنمای من در اینجاست، و من را از تونل ورودی بی‌پنجره عبور می‌دهد. دیوارها با نور سبز درخشان روشن شده‌اند.

داخل مجموعه، دیوارها، سقف و کف همگی صاف و سفید هستند و خبری از پنجره، گیاه یا عکس و تصویر نیست. و جالب اینکه درها نیز دستگیره ندارند.

داخل این ساختمان گویا جهان دیگری است. اما در شکل‌گیری این حسی که از بودن در داخل این ساختمان به انسان دست می‌دهد، یعنی این حس که گویی در یک ایستگاه فضایی یا سکونتگاهی در سیاره‌ای دورست هستید، عمد و برنامه در کار بوده است. انوی‌هب طراحی شده تا پزشکان، دانشمندان و مهندسان بتوانند تاثیرات سفر فضایی از قبیل انزوا و تاثیرات فیزیکی و روانی دوری از زمین را بررسی کنند.

پترا یک کارت را جلوی که صفحۀ پنهان می‌گیرد تا یک مجموعه در پنهان باز شوند. درها با کمترین صدا باز می‌شوند و به جایی وارد می‌شویم که مشابه بخش بیمارستان است. در اینجا محل استقرار پرستاران، تجهیزات پزشکی و راهروی طویلی وجود دارد که در دو سوی آن اتاقهای خواب ردیف هستند.

این اتاقها برای بیماران نیست. در عوض تختهای آن را دوازده داوطلب کاملاً سلامت اشغال کرده‌اند که پول می‌گیرند تا دو ماه را در راه علم روی تخت بخوابند. هدف از این آزمایش که به عنوان “استراحت تختخوابی” شناخته می‌شود، شبیه‌سازی تاثیر درازمدت بی‌وزنی است.

زندگی برای بیش از چند روز در فضا، به طور جدی برای سلامت شما بد است. ماهیچه‌ها و استخوان‌ها مضمحل می‌شوند و مایعات بدن در سر جمع می‌شوند که باعث می‌شود سر فضانوردان باد کند و به صورت مداوم احساس سرماخوردگی داشته باشند. حضور طولانی‌مدت در فضا حتی روی دستگاه ایمنی بدن و بینایی نیز اثر می‌گذراد.

در حال حاضر، اسکات کلی آمریکایی و میخاییل کورنینکوی روس در فضا هستند تا چالش‌های پیش روی فضانوردان را در ماموریتهای طولانی‌مدت بررسی کنند. ماموریت آنها 1 ساله است و تا الان 9 ماه است که در فضا هستند. سفر به مریخ و بازگشت از آن حداقل 18 ماه طول می‌کشد.

هدف آزمایش استراحت تختخوابی در انوی‌هب، انجام آزمایشی مشابه با آن چیزی است که در حال حاضر کلی و کونینکو در مدار زمین انجام می‌دهند. اما دراز کشیدن در تختخواب برای 24 ساعت، هر روز برای 60 روز، آنقدرها هم که شاید فکر کنید کار آسان و لذتبخشی نیست.

اولاً، خبری از رو تختی پر قو و بالشها کُپُل و راحت نیست. داوطلبان روی تختهای یک نفرۀ بیمارستانی دراز می‌کشند، و سرشان باید رو به سقف باشد. دوربینهای مداربسته انها را زیر نظر دارند که یک وقت هوس نشستن به سرشان نزند.

وقتی با کریستین ملاقات کردم، او چهلمین روز آزمایش را می‌گذراند. وسایل و تصاویر شخصی معدودی در اتاقش دیده می‌شود. او اجازه دارد تلویزیون تماشا کند و تلفن، لپتاپ و اینترنت دارد.

او در جهان خارج، یک مشاور فناوری اطلاعات است و این آزمایش را “تعطیلاتی در میان زندگی روزمره” توصیف می‌کند.

کریستین می‌گوید به این خاطر به این مطالعه پیوسته که به علم علاقه دارد و چشم‌انداز سفرهای فضایی طولانی انسان، او را هیجان‌زده می‌کند.

همۀ کارها به صورت درازکشیده انجام می‌شود. حتی دستشویی رفتن هم، با استفاده از لگنها و فلاسکهای مخصوص انجام می‌شود. داوطلبان حتی دوش را هم به صورت افقی روی تختهای ضدآب انجام می‌دهند. کریستین می‌گوید که غذایی که به آنها داده می‌شود “خیلی سالم” است. جوری این را می‌گوید که می‌شود زیاد خوشمزه نیست.

تخت ضدآب

در ایستگاه فضایی بین‌المللی، فضانوردان باید حداقل یک ساعت و نیم در روز به نرمش بپردازند تا استخوان‌ها و ماهیچه‌هایشان تحلیل نرود. کریستین نیز روی زمین اجازۀ نرمش را دارد، اما این کار را هم به صورت درازکشیده روی تختهایی که به همین منظور طراحی شده انجام می‌دهد.

نتایج مطالعۀ استراحت تختخوابی تنها به کار فضانوردان آینده نمی‌آید، بلکه بیمارانی که لازم است برای مدت طولانی در بیمارستان بستری شوند نیز از این نتایج این مطالعه بهره‌مند خواهند شد. فواید پژوهشهای فضایی در ارتباط با تحلیل استخوان و ماهیچه همین حالا هم شامل حال بیمارانی نظیر مبتلایان به پوکی استخوان شده است.

از کریستین می‌پرسم که اولین کاری که بعد از مرخص شدن دوست دارد انجام دهد چیست؟ می‌گوید: “چند نفس خیلی عمیق می‌کشم.” این دقیقاً همان کاری است که بعد از خروج از این مرکز و رسیدن به هوای تازۀ بیرون انجام دادم.

مطمئنم که فضا به درد من نمی‌خورد.