نفس تهران بند آمد!
فرشيد اسحاقي: قرار گرفتن هوای تهران در وضعیت اضطرار، اتفاقی است که در سالهای اخیر، به دفعات رخ داده و خسارات بسیاری را به شهر تحمیل کرده است. خساراتی که مستقیما جان و سلامت شهروندان را نشانه گرفته و در این میان همچنان وعدههای کاغذی برای بحران آلودگی هوا داده میشود. شهر تهران سالهاست که …
فرشيد اسحاقي: قرار گرفتن هوای تهران در وضعیت اضطرار، اتفاقی است که در سالهای اخیر، به دفعات رخ داده و خسارات بسیاری را به شهر تحمیل کرده است. خساراتی که مستقیما جان و سلامت شهروندان را نشانه گرفته و در این میان همچنان وعدههای کاغذی برای بحران آلودگی هوا داده میشود. شهر تهران سالهاست که مهمترین نشانهاش، آلودگی هواست و این آلودگی، جز چشم مسئولان، چشم میلیونها ساکن پایتخت را میسوزاند. روز گذشته و به دنبال پایداری مجدد هوای شهر، آلودگی از آسمان تهران به کف خیابان رسید و شهروندان به وضوح، آلایندههای هوای شهر را در فاصله چند صد متری مشاهده کردند. این چنین شد که کمیته اضطرار آلودگی هوای تهران تشکیل جلسه داد و برای دو روز مدارس تهران را تعطیل کرد تا بازهم تعطیلی تنها نسخه آلودگی هوای تهران باشد. بازهم مسئولان در گردهمایی دور میز خود، به مرور آمار شاخصهای آلودگی هوا پرداخته و بازهم از ضرورت اقدام فوری گفتند و بازهم دهها وعده داده شد. اما این بازهمها، سالهاست که تکرار میشود و قصه پر غصه آلودگی هوای شهر را تکراری و تکراری میکند.
غصه ۲۰ ساله!
داستان آلودگی هوای پایتخت و حواشی آن ۲۰ سالی است که مرتب تکرار میشود، سال ۷۴ بود که نخستین زنگ خطر جدی درباره آلودگی هوای تهران به صدا درآمد. در آن هنگام نزدیک به صد نفر از کارشناسان و مدرسان محیط زیست، جغرافیا و شهرسازی در پی نشستی در سالن اجتماعات پارک شهر تهران، متنی موسوم به بیانیه «هوای تهران ۷۴» را منتشر کردند که در آن برای نخستین بار از آلودگی هوای پایتخت به عنوان یک «بحران ملی» که راه مقابله با آن «عزم ملی» است، نام برده شد. طبق گزارش بانک جهانی در ایران سالانه ۴۵۰۰۰ نفر بر اثر آلودگی هوا میمیرند. در سال ۱۳۸۲، ۸۱۵۲ تهرانی به دلیل آلودگی هوا جان خود را از دست دادهاند به طوری که در فاصله سالهای ۸۲ تا ۸۵، نه تنها از میزان مرگ بر اثر آلودگی هوا در تهران کاسته نشده، بلکه تنها در آبان ماه سال ۸۵، آلودگی هوای تهران به اندازه نیمی از تمام سال ۸۲ قربانی داشته است. در اثر آلودگی هوا در کشور در سال ۱۳۸۹ حداقل ۴۰۰۰ نفر در اثر این آلودگی جان خود را از دست دادهاند که بیشترین عامل آلاینده هوای شهر تهران از سوی محققان و کارشناسان خودروها اعلام شدهاند و بیش از ۷۵درصد آلودگی هوا ناشی از تردد خودروهای پایتخت است. در تهران بیش از ۳میلیون خودرو و موتور سیکلت در حرکت است، از سویی و براساس مطالعات طرح جامع حملونقل و ترافیک شهر تهران، هر خودرو به ازای هر کیلومتر ۶۴گرم آلودگی تولید میکند. هر سفر شهری در این طرح در حدود ۹کیلومتر تعیین شده است. در واقع هر خودرو به ازای هر سفر شهری بیش از نیم کیلوگرم و هر موتورسیکلت نیز در شهر تهران به اندازه خودروهای شخصی آلودگی تولید میکند. با تکیه بر این مطالعات در تهران بیش از ۱۶میلیون سفر شهری انجام میشود و این بهمعنای آن است که در هر روز ۹هزار و ۲۱۶تن آلودگی وارد هوای پایتخت میشود. حال تصور کنید که روزانه این حجم از آلودگی وارد ریه شهروندان تهرانی میشود، اگر چه شاید در نظر اول که در محیط بیرون قرار میگیرید متوجه این حجم نشده و گاهی هم به لطف بارش باران از این مقدار کم شود اما روزهایی که هوا سنگین است و سایه مرگ و انواع بیماریها را بر فراز پایتخت حس میکنید تصور وحشتناکی است اما این واقعیت هروز در تهران اتفاق میافتد.
خودروسازان، بلای جان مردم
همانطور که پیش از این نیز بارها اشاره شده است بیش از ۷۰ درصد منبع آلودگی هوای تهران خودروها هستند، در حالی که این خودروها اغلب استانداردهای واقعی جهانی را ندارند، چرا کسی «یقه» معدود شرکتهای سازنده خودرو در کشور را نمیگیرد و آنها را موظف به تولید اتومبیلهای استاندارد نمیکند؟ شاید عدهای بگویند که تبعات هزینهای موظف سازی شرکتهای خودروسازی برای رعایت استانداردهای تولید بسیار بالاست، اما باید در جواب گفت که آیا تبعات هزینهای آن از زیان روزانه ۳۵۰ میلیارد تومانی تعطیلی یک روزه شهری چون تهران یا جان باختن بیش از ۴ هزار نفر شهروند فقط درتهران (و احتمالا بیش از این رقم در دیگر کلانشهرهای کشور) است؟ آیا آلودگی هوای تهران و شهرهایی مانند اراک، اصفهان، اهواز، تبریز و… و احساس این آلودگی با پوست و گوشت و استخوان همه شهروندان ساکن در این شهرها بهانهای مناسب را برای آغاز یک طرح حساب شده، مطالعه شده و با برنامه ریزی زمان بندی شده برای استانداردسازی خودروهای تولید داخل به وجود نمیآورد؟ و آیا مسئولان محترم و سازندگان و تولید کنندگان خودرو، خود و خانوادههایشان در همین هوای آلوده نفس نمیکشند؟ انتظار حداقلی این است که اگر به مردم تهران و شهروندان ساکن دردیگر کلانشهرهای کشورمان رحم نمیکنند لااقل به وضعیت خود و خانواده خود بیندیشند و برای یک بار هم که شده قدمی جدی برای رفع ریشهای معضل آلودگی هوای تهران بردارند.
قانونهایی که اجرا نمیشود
شاید خیلیها فکر کنند که در کشور، برنامه یا قانونی برای آلودگی هوا وجود ندارد و چاره اندیشی برای آلودگی هوای شهر نشده است. این درحالی است که نگاهی به قوانین مصوب در کشور، گویای آن است که به کرات، قوانین مرتبط با آلودگی هوای شهر مصوب شده که مهمترین آن، قانون جامع کاهش آلودگی هوای تهران است. اما نکته حائز اهمیت، به اجرا نرسیدن قوانین و طرحهایی است که به دفعات عنوان شده و مسئولان، جدیتی در اجرای آن ندارند. اکنون، این انتظار حداقلی وجود دارد که با توجه به آلودگی در حد انفجار شهر تهران و برخی دیگر از کلانشهرهای کشور، عزمی جدی و برنامهریزی گسترده و حسابشده از سوی دستگاههای دولتی و غیر دولتی مشاهده شود، که متاسفانه نگاه اولیه به پرونده قطور مبارزه با آلودگی هوای تهران نشان میدهد که راهکارهای ریشهای (همچون اجرای ماده ۶۲ برنامه چهارم توسعه) مغفول مانده یا کمتر مورد توجه قرار گرفته و در عوض در شرایط بحرانی تلاش شده تا راهکارهای گذرا مورد توجه قرار گیرد. در این میان تمسک جستن به راهکارهای تخیلی همچون آب پاشی شهر تهران – که در دولت قبل مطرح شد – و یا طرحهای زمین مانده زیست محیطی همچون «نمکی بر زخم» است. واقعا درد دارد که مسئولان دولتی و شهری و سازمان محیط زیست و پتروشیمی و خودروسازها و متولیان حمل و نقل عمومی و… در طول ۱۰ سالی که از تصویب طرح جامع کاهش آلودگی هوا ميگذرد کار مفیدی در این خصوص انجام ندادهاند و حالا بعد از این همه سال رخوت و بیتوجهی، باز هم به جای آنکه سراغ راهکارهای اساسی بروند، همچنان تعطیلی چاره آلودگی هوای شهر است.
دولت مخالف تعطیلی
مدارس شهر تهران اکنون در حالی با تعطیلی دو روزه مواجه شده و احتمالا بیشتر نیز میشود که مسئولان دولتی و از جمله رئیس سازمان حفاظت محیط زیست با تعطیلی برای آلودگی مخالفند اما بازهم راهی جز آن نمییابند. «معصومه ابتکار» رئیسسازمان حفاظت محیط زیست در این باره در گفتوگو با «قانون» میگوید: دولت مخالف تعطیلی است. سال گذشته هم تهران اصلا تعطیلی نداشت؛ امسال هم امیدواریم با همکاری سازمانها و شهروندان شرایط بسيار بد نداشته باشیم. در این زمینه وزارت نیرو اقدامات مناسبی را انجام داده است، در این وزارتخانه عمدتا در نیروگاهها از گاز استفاده میکنند و سازمان سعی کرده است که تدابیری در زمینه مازوت داشته باشد. وی ادامه میدهد: با کاهش مازوت که میتواند در کاهش آلودگی هوا موثر باشد شهر به شهر استفاده از بنزین یورو ۴ به امری عادی تبديل میشود و حتی اهواز هم حدود ۲ ماه است که از بنزین یورو ۴ استفاده میکند. وی به پیشنهاد اجرای طرح کاهنده آلودگی هوا در تهران اشاره کرده و میافزاید: آنچیزی که در شورای عالی ترافیک مطرح شد، یکسری ملاحضات برای اجرای بهینه طرح دارد که این ملاحظات مربوط به شهرداری، راهور و ناجاست. از نظر سازمان محیط زیست این طرح هر چه سریعتر اجرا شود چرا که به نفع شهر تهران است. همچنین سازمان محیط زیست بايد تاکید دارد که الگوی ترافیکی شهر تهران باید به سمت الگوی حمل و نقل عمومی تغییر کند، حمل و نقل عمومیاي که سریع، مطمئن و پاک باشد. معاون رئیس جمهور تصریح میکند: «شهرداری در این راستا گامهای مناسبی برداشته است. یکی دیگر از تاکیدات سازمان محیط زيست، جمعیت شهر تهران است چرا که شهرداری در سیاستهای شهرسازی میتواند در بحث کنترل ترافیک و آلودگی هوای شهر تهران موثر باشد.» با این حال و با وجود برنامههایی که رئیس سازمان حفاظت محیط زیست از آن سخن میگوید اما بازهم تعطیلی تنها راه مقابله با آلودگی هوای تهران است.
179/