الیاسون حامل پیام عربستان برای ایران نیست

یان الیاسون در نشستی خبری در پاسخ به سوال خبرنگار ایسنا که از وی پرسید شما بعد از سفر به امارات متحده عربی و عربستان سعودی به ایران سفر کرده‌اید آیا در رابطه با مسائل منطقه به ویژه سوریه و یمن حامل پیامی برای ایران هستید، ‌گفت: نمی‌توانم بگویم که حامل پیامی هستم. من در سفری که به عربستان و امارات متحده داشتم در رابطه با تحولات منطقه به طور کلی و نه فقط سوریه و یمن تبادل نظر داشتم و متوجه شدم نظرات متفاوتی درباره این تحولات وجود دارد.

وی افزود: علاوه بر این به طور جدی معتقدم یک بی‌اعتمادی از سوی ایران و نیز از سوی امارات متحده و عربستان برای حل مسائل منطقه وجود دارد که لازم است ابتدا این بی‌اعتمادی حل شود.

الیاسون گفت: من با دقت به مواضع و سخنان مقامات این کشورها گوش دادم و نظراتم را در رابطه با دیدگاه‌های این کشورها به مقامات ایرانی اعلام خواهم کرد.

وی گفت: امیدوارم تمام کشورها متوجه دلایل اصلی ایجاد بحران‌های سوریه و یمن و افراط‌گرایی در منطقه باشند و برای حل این بحران‌ها ابتدا باید راه‌هایی برای ایجاد اعتماد متقابل فراهم شود.

معاون دبیرکل سازمان ملل گفت: امیدوارم در مقابل خطرات،‌ جنگ و تروریسم در منطقه گزینه گفتمان را انتخاب کنیم.

وی یک بار دیگر تأکید کرد: من به طور رسمی حامل پیامی از سوی این کشورها (عربستان و امارات متحده) نیستم اما نظراتم را به مقامات ایرانی اعلام خواهم کرد.

الیاسون در پاسخ به سوال دیگر ایسنا که از وی پرسید سازمان ملل در رابطه با حمله جنگنده‌های روسی به مواضع داعش در سوریه چه دیدگاهی دارد، گفت: ما معتقدیم ممکن است این حملات باعث تنش نظامی شود. در عین حال امیدواریم جهتی که اقدام نظامی روسیه دارد و از ابتدا اعلام شده است که آن مبارزه با تروریسم و داعش است در روند کار دنبال شود.

وی گفت: همچنین ما تأکید داریم به صورت موازی اقدامات سیاسی تشدید شود و همچنین امیدواریم اقدام نظامی در سوریه در اسرع وقت پایان یابد و اهداف مدنظر محقق شود.

الیاسون با تأکید بر سند ژنو برای حل بحران سوریه، اظهار کرد: این سند می‌گوید هیأت حاکمه انتقالی با قدرت اجرایی می‌تواند شکل گیرد و باید بگویم شورای امنیت هر کاری می‌تواند باید انجام دهد تا این درگیری وحشتناک را پایان دهد. در رابطه با دخالت آمریکا و روسیه باید بگویم این کشورها مسئولیت‌های خاص خود را دارند و باید به پایان دادن این وضعیت کمک کنند.

این مقام ارشد سازمان ملل در ادامه پاسخ خود با اشاره به نقش پنج کشور روسیه،‌ آمریکا، عربستان‌، ایران و ترکیه در بحران سوریه،‌ گفت: این کشورها می‌توانند با اقدام مشترک به حل این بحران کمک کنند. در حال حاضر ترکیبی از اقدامات شورای امنیت و کشورهای عضو سازمان ملل موثر در بحران سوریه داریم و ما عمیقاً معتقدیم که باید هرچه سریع‌تر صلح در سوریه برقرار شود.

این دیپلمات سوئدی باسابقه که در کارنامه خود تجربه میانجیگری در بحران‌های بین‌المللی را داشته است، خاطرنشان کرد: در طی دوران کاری‌ام هیچ وقت بحرانی به اندازه بحران سوریه که در آن بشریت مورد آسیب قرارگیرد ندیدم. متأسفانه با وارد شدن به فصل زمستان شرایط بسیار سختی را در سوریه و یا آورگان سوری در کشورهای محل عبور آنها شاهد خواهیم بود و پیامدهای منفی آن قابل تصور نیست. چهار سال است که این بحران ادامه دارد و از کشورهای موثر در بحران سوریه می‌خواهیم تا انرژی خود را برای حل این بحران بسیج کنند.

الیاسون در پاسخ به سوال دیگر خبرنگار ایسنا مبنی بر اینکه شما در سخنرانی‌تان که امروز در هفتادمین سالگرد بزرگداشت روز سازمان ملل داشتید به جنگ ایران و عراق اشاره کردید و گفتید پیشنهادی که در سال 82 مطرح کردید همان پیشنهادی بوده است که در سال 1988 مطرح شد و دو کشور در نهایت آن را پذیرفته و به جنگ پایان دادند با این تفاوت که 700 هزار کشته بیشتر به همراه داشت اما از نظر ایران این دو سند تفاوت زیادی داشته است چرا که مقصر آغاز جنگ در قطعنامه‌ای که در سال 1988 مطرح شد مشخص شد که وی پاسخ داد: در آن زمان ما برای حل بحران ایران و عراق دو دیدگاه داشتیم که آیا باید به طور کلی به آن نگاه شود یا گام‌ به گام راه‌حلی را پیدا کنیم. شاید در سال 1982 زمان برای پذیرش صلح و پایان جنگ مناسب نبود و این از سوی دو طرف و بیشتر از سوی طرف عراقی وجود داشت، به هر حال آن فرصت از بین رفت.

وی ادامه داد: در سال 1988 در پیش‌نویس قطعنامه‌ای که ارائه شد عناصر زیادی از قطعنامه 1982 وجود داشت و تقریباً همان محتوای قطعنامه قبلی را داشت با این تفاوت که طی شش سال خیلی‌ها کشته شدند. من از بیان این حرف این قصد را داشتم که بگویم پایان دادن سریع به جنگ‌ها چقدر مهم است و این رویکرد را نه فقط در رابطه با ایران و عراق بلکه نسبت به موضوع یمن و سوریه هم دارم. معتقدم همین که دود بلند شد باید شروع به خاموش کردن آن کنیم نه آنکه اجازه دهیم شعله بگیرد.

176/