بگذاريد كودكان استقلال را از امروز بياموزند
علي روستايي اغلب بچهها هنگام جدایی از پدر و مادر این احساس اضطراب را در خویش دارند. این حس تا سنین سه سالگی چیز عجیب و غیر عادیای نیست و اتفاقا درست و بجاست اما اگر در سنین بالاتر نیز همچنان در کودک باقی بماند نوعی اختلال است که باید برای بر طرف کردن آن …
علي روستايي
اغلب بچهها هنگام جدایی از پدر و مادر این احساس اضطراب را در خویش دارند. این حس تا سنین سه سالگی چیز عجیب و غیر عادیای نیست و اتفاقا درست و بجاست اما اگر در سنین بالاتر نیز همچنان در کودک باقی بماند نوعی اختلال است که باید برای بر طرف کردن آن چارهای اندیشید. عامل ایجاد این حس میتواند متعدد باشد یکی از این علتها میتواند ژنتیکی باشد که مربوط به دستگاه عصبی است اما دلایل دیگر را میتوان در نوع برخورد والدین نسبت به بچهها جست وجو کرد. این که تا چه حد در کارها به کودک کمک میکنند، چقدر به او اجازه میدهند تا کارهای شخصیاش را خودش انجام دهد و چقدر در طول شبانه روز از او دور میمانند. البته اشاره به این موضوع نیز لازم است که کودکان خجالتی و درونگرا بسیار مستعد این اختلال هستند. اهمیت این اختلال معمولا تا قبل از رفتن کودک به مهد کودک و مدرسه مشخص نمیشود اما وقتی که زمان رفتن او به این مکانها رسید تازه متوجه بحران میشویم. کودک به هیچ عنوان حاضر نیست از والدین خود جدا و وارد مهد یا دبستان شود. تصور او این است که هنگام جدایی از والدین هیچ گونه
پناهگاه امنی ندارد و او دچار نا امنی شدیدی میشود. گمان میکند تنها پدر و مادرش هستند که از او در مقابل خطرات محافظت میکنند. او در این هنگام هیچ اطمینانی به دیگران ندارد و از تمامی ابزار و امکانات خود برای جلوگیری از این اتفاق استفاده میکند. مطمئنا این رفتار او دل شما را به درد میآورد و دلتان میخواهد سخت او را در آغوش بگیرید اما صبوری کنید و رفتاری مناسب از خودتان نشان دهید و به این مهم بیندیشید که او فردا باید به طور مستقل زنگی کند و همیشه شما را در کنار خود ندارد. این اختلال در کودک گاهی با علائمی نظیر
سر درد، دل درد و تهوع نیز همراه است اما باید با تصمیمات درست این مشکلات را پشت سر بگذارید. به خاطر داشته باشید باشد مقصر شما هستید که او را این گونه عادت داد هاید و نگذاشتهاید از دوران خردسالی کودک با این مسئله درگیر شده و به آن عادت کند.
راهكارهاي ايجاد استقلال در كودك
یادتان باشد تحت هیچ شرایطی برای آرام کردنش هنگام جدایی به او باج ندهید. این بدترین نوع برخورد با او است چرا که این توقع بیجا را در او ایجاد کند که هربار برای تنها ماندنش از شما پاداش بخواهد. شما میتوانید با بازیهای سادهای مانند قایم موشک فرزندتان را به رفت و آمدهای تان عادت دهید. با قایم شدن پشت در یا پنهان کردن خود در کمد و انجام این قبیل بازیها به کودک اطمینان امکان دیدار دوباره را بدهید و بگذارید این اطمینان را تجربه کند.
به وجود آمدن این اعتماد و اطمینان شاید روند کند و کسل کنندهای برای شما داشته باشد اما سعی کنید آرام باشید و درک کنید که او در کنار شما بودن را بر همه چیز در جهان ترجیح میدهد. پس با حفظ آرامش و کنترل احساساتتان ادامه آموزش را پیگیرید.
اما در روند این آموزش باعث دور کردن کودک از خود نشوید اجازه بدهید او هر وقت که تمایل داشت شما را در آغوش بگیرد تا این تفکر که قرار است شما همیشه از او جدا بمانید در ذهن او شکل نگیرد بلکه بیاموزد در هر زمانی شما در دسترس او نیستید اما فرصتهای بسیاری نیز هست که او میتواند در کنار شما باشد.
یکی دیگر از راههایی که میتوانید به واسطه آن او را در استقلالش کمک کنید این است که او را با یکی از نزدیکان نظیر پدر بزرگ و مادر بزرگ یا عمه و خاله برای ساعاتی تنها بگذارید یا هنگام بازی او در پارک چند قدمی از او فاصله بگیرید . اگر ترسید، سه قدم باز گردید واین کار را با فاصله زمانی مناسب تکرار کنید.
وقتی جداییِ چند قدمی را پذیرفت، در پارک، روی نیمکتی بنشینید و مطالعه کنیدولی گاهی برایش دست تکان دهید و با او صحبت کنید. توجه داشته باشید که وقتی از او جدا میشوید، از جملههای آرامش دهنده مثل: نگران نباش، من این جا هستم، اگر مشکلی پیش آمد، مرا صدا کن و… استفاده نکنید اما صبحها هنگام خروج از منزل، به او بگویید کجا میروید، چه میکنید وچه زمانی بر میگردید. در این صورت، او راحتتر از شما جدا میشود.
مطمئن باشید پس از صرف زمانی نتایج بسیار خوب و راضی کنندهای خواهید گرفت.
179/