گام جدید دانشمندان در درمان نابینایی

وقتی که دکتر ژو هوآ پان، از دانشگاه ایالتی وین در سال 2006، پروتئین حساس به نور جلبک سبز را در یک موش کور قرار داد، از ترمیم تقریبا بلافاصله قدرت بینایی این موش شگفت زده شد. این پروتئین اکنون موضوع مجموعه‌ای از آزمایشات انسانی قریب‌الوقوع با هدف آشکارسازی درمانی بالقوه برای نابینایی انسان شده است.

انتظار می‌رود شرکت RetroSense Therapeutics که تحقیقات دکتر ژو هوآ پان را گرفته و به تازگی موفق به کسب تائیدیه سازمان غذا و داروی آمریکا برای اجرای کارآزمایی‌های انسانی شده، آزمایش این پروتئین را تا پایان سال بر روی 15 بیمار آغاز کند.

پروتئین channelrhodopsin-2 نظیر همان پروتئین سوئیچ جادویی است که در حال حاضر برای توانایی‌اش در تبدیل یک موش آرام به یک موش تهاجمی، خاتمه دادن به رفتار وسواسی و القای خاطرات نادرست به موش‌های از همه جا بی‌خبر، به این نام مشهور است.

این پروتئین با استفاده از ژن درمانی به طور مستقیم در شبکیه چشم قرار داده می‌شود و سیستم میله و مخروط چشم را به طور کامل کنار زده و به سلول‌های گانگلیونی چشم توانایی احساس نور را به تنهایی می‌دهد. اگرچه برخی از سطوح کور رنگی حتی ممکن است با اجرای موفقیت‌آمیز این کارآزمایی‌های انسانی آینده نیز باقی بمانند، برخی از محققان بر این باورند که مغز انسان توانایی تنظیمات را به منظور مقابله با از دست دادن رنگ دارد.