رسایی: آیت‌ الله طالقانی به ما شکلات می‌داد

سالروز ارتحال مرد بزرگی به نام سید محمود طالقانی است کسی که امام امت(ره) لقب ابوذر زمان را به او داد.

در کودکی منزل ما در خیابان ایران (همان کوچه منزل امروزی) فقط چند خانه تا منزل این روحانی زاهد اهل سیاست فاصله داشت، خانه ای که امروز تبدیل به مدرسه شده است.

شیرین ترین خاطره من از این مرد بزرگ، مربوط می‌شود به زمانهایی که ایشان از منزلشان بیرون می آمدند و تعدادی از بچه ها دورشان جمع میشدیم و سید دست در جیبش میکرد و اسم ه یک از ما را میپرسید و به هر کدام ما شکلاتی میداد. گاهی که تعداد بچه ها زیاد میشد، با تقلید از بزرگترها شعار درود بر طالقانی سر میدادیم. این کار شاید هر هفته تکرار میشد.

بعدها که من به حوزه علمیه رفتم و طلبه شدم و اهل تبلیغ، همین یادگاری را که خودش یک روش تبلیغی بود، ادامه دادم و همیشه در جیبم شکلات بود و در دلم یاد آن روحانی سید خوش سیما مرحوم آیت الله سید محمود طالقانی.

علاوه بر این تصویر کودکی، هیچ‌وقت دو تصویر دیگر از آن مرد بزرگ را از یاد نمیبرم. یکی نشستن بر روی زمین درجلسات مجلس خبرگان قانون اساسی و دیگری خطابه آتشین ابوذر زمان در نمازجمعه آن روزها که موجب کینه منافقین از آیت الله طالقانی شد.

منافقین که آن روزها در پیمان با احزاب چپ فکری بودند، برای کم تأثیر کردن حرکت امام، مرحوم آقای طالقانی را به عنوان پدر و رهبر معنوی خود مطرح می کردند، روزی به امام نامه نوشته و برای تعیین تکلیف فعالیتهای خود، اجازة ملاقات خواستند! و پاسخ امام به آنان درسخنرانی عمومی این بود: نمیخواهد شما خدمت من بیایید، شما سلاحها را تحویل دهید و ارزشهای اسلام را بپذیرید، من خدمت شما میرسم!

جماعت منافق با فشار به آیت الله طالقانی در تلاش بودند تا از طریق ایشان، به اهدافشان برسند.

مرحوم طالقانی که دل پاکی داشت، در جوار همنشینی با امام از نیت شوم این جماعت پرده برداشت و در نماز جمعه پاسخ منافقان را این‌چنین داد: این جوجه کمونیست‌ها از من میخواهند به امام، درس بدهم و مطالبات آقایان را از انقلاب بگیرم غافل از این که من آنجا می‌روم تا به نور امام منور شوم. (شادی روحش صلوات)

پ ن: منافقین امروز هم به دنبال پروژه طالقانی سازی در برابر رهبری امام خامنه ای و پنهان شدن زیر عبای او رهبر خودساخته شان هستند و ظاهرا تاحدودی موفق شده اند با این تفاوت که مرحوم طالقانی تا آخر عمر استکبار ستیز، مردمی و زاهد باقی ماند و برای همین هرگز در برابر امامش قرار نگرفت بر خلاف چهره ای که امروز تکیه گاه جریان استکبار در داخل کشور شده است.