یادداشت مدیرعامل سابق سایپا برای مهدوی کیا

مهدی مهدوی کیا بشکلی خود آموخته و تجربی و با برداشتی که طی سالها حضور در میادین مطرح فوتبال جهانی داشته، بلوغ و باروری یک فوتبالیست موفق را، به تجربه پرشمار او در میادین جهانی نسبت می دهد. او ساده و شفاف می گوید که فوتبالیست برای رسیدن به مرز شکوفایی (آن شکوفایی ای که مورد انتظار فوتبال روز و مدرن است) باید از نونهالی تا پیش از رسیدن به سن ورود به تیم بزرگسالان، حداقل یکصد بازی بین الملل در کارنامه ورزشی خود داشته باشد. درهر یک از این یکصد بازی، بازیکن و هم تیمی های او به فراخور، درسی از مهارت و ورزیدگی، اعتماد و خودباوری و تکاپوی جمعی برای رسیدن به هدفی والا و مشترک فرا می گیرند.

او به گذشته خود فلش بک می زند و از هیجان توأم با واهمه اش سخن می گوید، در شبی که در ایام نونهالی خواب به چشمانش نیامده ، چرا که در فردای آن روز قرار بوده وی، نخستین حضور برون مرزی اش را در سفر به چین و برای بازی در مقابل تیم دانش آموزی آن کشور تجربه کند.

آن سفر اگرچه هیچگاه انجام نمی پذیرد اما در ذهن مهدوی کیای جوان به مرور باوری شکل می گیرد که طی آن بازیکن نورس و مستعد ایرانی، می بایست با حضور متکثر در آوردگاههای جهانی، ترس و هیجان و تابوی مسابقه با دیگران را از دل و جان خود بشوید و این بازیها برای او عادی انگار شود.

او که بعلاوه با تعصب و غیرت، برای فوتبال و فوتبالیست ایرانی شأن و مزلتی فراتر از فوتبال آسیا قائل است ، تعداد مسابقات اندک تیم های پایه ملی آن هم با کشورهای کم بنیه به لحاظ فنیٍ آسیایی را فاقد بار و بهره می داند و مصرانه تاکید دارد که بازیکن و تیم های ایرانی برای آب دیدگی و مهارت افزایی می بایست در همان نونهالی پنجه در پنجه بازیکنان و تیمهای صاحب نام فوتبالی افکنند. تنها در این حالت است که به ارتقاء کیفی و بهبود دانش فنی تیم و بازیکن ایرانی منجر می شود.

کیا معتقد است که در همین آوردگاهها است که شناسنامه بین الملل بازیکن شکل می گیرد، شناسنامه ای که بر اساس آن به او برای حضور در میادین سطح یک فوتبال دنیا و لیگهای معتبر جهانی، اعتبار و فرصت داده می شود.

برکنار از هیاهو برای هیچ این روزها، مهدی اما، با اقتباس و الگو گیری از اقدامات دهه گذشته کره ای ها و ژاپنی ها، جاگذاری و استقرار فوتبالیست مستعد خودی در لیگ معتبر اروپایی را زمینه ای برای تولد ستاره ها و خلق پدیده های فوتبالی می داند. او می خواهد و لازم می داند که بخشی از بار آموزشی و تربیت حرفه ای بازیکن مستعد ایرانی بر عهده فوتبال معتبر جهانی گذارده شود. این موضع می تواند به نوعی اصلاحیه ای باشد بر روش کی روش در جذب بازیکن ایرانی تبار از ایران دورمانده!

کاپیتان اسبق تیم ملی برای نیل به هدفش با تاسیس باشگاهی فوتبالی، از مربی دوران نونهالی اش علی دوستی مهر کمک گرفته است. دوستی مهر مربی ـ معلمی است که با مهارتی شبه غریزی، استعداد را شناسایی می کند و تق و توق چرخ دنده رشد و شکوفایی بچه را می شنود و با دغدغه، رشد اخلاقی و فنی بازیکن را پایش می کند.

من که خود سالها بدلیل علاقه شخصی ، پی گیر موضوع گلوبالیسم و جهانی شدن هستم، به طرز غریبی برداشت مهدوی کیا در حوزه فوتبال را با مفهوم جهانی سازی در ارتباط و پیوند می بینم .

در آخر اگر شعار مهدوی کیا یعنی لااقل یکصد بازی بین المللی برای هرنوباوه فوتبالی را مبنای توجه قرار دهیم با شرکت تیم آکادمی کیا در دو تورنمنت سال جاری و انجام قریب به 50 بازی در این دو دوره رقابتها باید بگوییم که کیا و دوستی مهر به فضل خدا نیمی از مسیر را برای عملی ساختن آرزوهایشان طی کرده اند!