پيش به سوي ريو

ایران در اطلس کاپ با تیم‌های  ایتالیا، چین و اسلواکی هم گروه است. این مسابقات مي‌تواند آزمون خوبی برای شاگردان درک باوئرمن باشد تا خود را کم کم به شرایط مسابقه برسانند. از طرفی این رقابت‌ها درحضور تیم‌های ژاپن و چین برگزار مي‌شود. تیم‌هایی که خواه يا ناخواه در مسیر قهرمانی کشورمان در جام ملت‌های آسیا حضور خواهند داشت و آشنایی بازيكنان و کادر فنی با نفرات این دو تیم مي‌تواند تاثیر مثبتی در روند کار تیم ملی داشته باشد.
برنامه رقابت‌هاي اطلس كاپ به اين شرح است:
دوشنبه  5/5/94   :
ایران- ‌ چین
ایتالیا- ‌ اسلواکی
لیتوانی- ‌ ژاپن
آمریکا ‌ -استرالیا
سه شنبه 6/5/94   :
چین- ‌ اسلواکی
ایتالیا-  ‌ ایران
استرالیا- ‌  لیتوانی
ژاپن ‌ -آمریکا
چهارشنبه 7/5/94  :
چین – ‌  ایتالیا
ایران- ‌ اسلواکی
استرالیا ‌ -ژاپن
لیتوانی- ‌ آمریکا
قرار است بعد از این مسابقات تیم ملی جهت کسب آمادگی بیشتر راهی آلمان شود تا در لورکوزن، اردویی چند روزه را برپا کند وبعد از آن در صورت مساعد بودن شرایط، راهی اردوی مجارستان شود تا خود را در آستانه جام ویلیام جونز به مرز آمادگی برساند. متاسفانه تیم ملی بسكتبال كشورمان به دلیل مشخص نبودن رئیس فدراسیون و بعد از آن نداشتن سرمربی، چند ماه در بلاتکلیفی تمام به سر برد و از تیم‌های رقیب، از جمله  چین، کره جنوبی، لبنان و فیلیپین عقب افتاد و همین، نگرانی‌ها را در رابطه با موفقیت این تیم افزایش داد. صحبت‌های محمود مشحون با برنا بعد از انتصاب دوباره به عنوان رئیس فدراسیون بسکتبال در این رابطه خواندنی است: متاسفانه شرایط تیم ملی بزرگسالان بحرانی است و این را نمي‌توان کتمان کرد. چند ماه است که نه انتخابی ای برگزار شده و نه شاهد برگزاری اردویی بودیم.  شرایط تیم بزرگسالان خوب نیست و شانس ما برای حضور در المپیک ریو کمتر از 50  است.
این صحبت‌های مشحون موجب جدی تر شدن نگرانی‌ها شد و همه پیگیر این بودند تا سرمربی تیم ملی هر چه زود تر انتخاب شود اما متاسفانه پروسه انتخاب سرمربی هم طولانی شد و به درازا کشید و سرانجام درک باوئرمن، سرمربی نام آشنای آلمانی هدایت آسمانخراش‌های وطنی را بر عهده گرفت.
باوئرمن از زمانی که زمام کار تیم ملی بزرگسالان را برعهده گرفت باوجود فلسفه آلمانی‌ها که معمولا بسیار خشک و جدی هستند و خیلی دیر با افراد مختلف رابطه برقرار مي‌کنند؛ توانسته رابطه خوبی با بازیکنان ایجاد کند و از طرفی با کار کردن روی مهم‌ترین نقطه ضعف بسکتبال ما یعنی کارهای دفاعی و اصول آن، ما را در این زمینه به یک بالانس قابل قبول برساند که البته این مسئله هم نیاز به زمان دارد . بدون شک خستگی حاصل از لیگ فرسایشی دوره قبل در روند آمادگی بچه‌ها موثر بوده و زمان مي‌برد تا بازیکنان به شرایط عادی بازگردند و همچنین به طور کامل با تفکرات سرمربی آلمانی آداپته و هماهنگ شوند.
یکی از مهم ترین نگرانی‌هایی که در این روزها در جامعه بسکتبال وجود داشت؛ اختلاف به وجود آمده بین مهدی کامرانی و صمد نیکخواه بهرامي‌که جزو بزرگان تیم ملی هم به حساب مي‌آمدند، بود که با دیدن جو دوستانه اردوی تیم ملی و همچنین صحبت‌های مهدی کامرانی با خبرنگار برنا این نگرانی‌ها به کل از بین رفت: من و صمد از 12‌سالگی در کنار هم رشد کردیم و از همه بیشتر باهم صمیمي‌هستیم. در رابطه با کدورت به وجود آمده بین من و صمد هم  باید به این نکته اشاره کنم که یک سوء تفاهم باعث ایجاد چنین کدورتی شد که با صحبت‌های من با صمد همه چیز حل و فصل شد و مشکلی هم  در این رابطه وجود ندارد. در نهایت  و با توجه به شرایط به وجود آمده مي‌توان گفت کار ما مطابق انتظار، برای المپیکی شدن سخت و دشوار است اما بدون شک شرایط نسبت به قبل امیدوار کننده تر شده و صحبت‌های بچه‌ها مبنی بر اینکه مطمئن بودند در جام ملت‌ها قهرمان مي‌شوند؛ دلگرمي‌خاصی در دل همه به وجود آورده است. امیدواریم درک باوئرمن بتواند هر چه سریع تر و در این ۶۰ روز باقیمانده تا آغاز جام ملت‌های آسیا در چین ترکیب دلخواه خود را در مسابقات پیش رو شناسایی کند تا مشکلی از این بابت در جام ملت‌ها که حکم مرگ و زندگی برای ما خواهد داشت؛ به وجود نیاید و ایران بتواند  برای سومین بار راهی المپیک شود.
استارت ماموریت بزرگ بسکتبالیست‌ها از چین و اطلس کاپ زده خواهد شد و در کنار تلاش و همت بچه‌ها و کادر فنی و مسئولان فدراسیون، حمایت اصحاب رسانه هم نقشی اساسی را بازی خواهد کرد چرا که ممکن است تغییر تفکر حاکم بر تیم ملی از یک ذهنیت شرقی به غربی با تزلزل‌هایی همراه باشد و همین مورد نیازمند صبر و اهتمام بیشتر از سوی مطبوعات و همچنین مردم خواهد بود.  پس همه با هم پیش به سوی ریو!