درباره مسووليت پذيری مرد هسته ای
سخنان ديروز علي اكبر صالحي در مجلس، ارزشمند و قابل توجه است؛ نه اينكه در اين جلسه از جزييات تازه و مسائل پشت پرده مذاكرات هسته‌اي و توانايي‌هاي ايران سخن گفته باشد كه الحق حرف‌هاي تازه و مهمي هم گفته است، بلكه از زاويه‌اي ديگر سخن او مهم و درس‌آموز است. دكتر صالحي ديروز هم …
سخنان ديروز علي اكبر صالحي در مجلس، ارزشمند و قابل توجه است؛ نه اينكه در اين جلسه از جزييات تازه و مسائل پشت پرده مذاكرات هسته‌اي و توانايي‌هاي ايران سخن گفته باشد كه الحق حرف‌هاي تازه و مهمي هم گفته است، بلكه از زاويه‌اي ديگر سخن او مهم و درس‌آموز است.
دكتر صالحي ديروز هم مسووليت فني توافق هسته‌اي را بر عهده گرفت و هم آنكه به ياد داشت پيروزي هسته‌اي، نه يك پروژه كه يك پروسه بوده و شركاي ديگري هم داشته است؛ كساني كه پيش از تيم فعلي مذاكرات و در دوره‌هاي قبل دستي بر آتش گفت‌وگو‌هاي هسته‌اي داشتند و حالا كمتر از آنها اسمي به ميان مي‌آيد.
توجه رييس سازمان انرژي اتمي به اين دو نكته، نشان از رفتار ملي و انساني يك مقام مسوول در مديريت اجرايي كشور است. توجه به اين دو مساله، دو يادگاري ارزشمند از او را در ميدان سياست ايران بر جاي مي‌گذارد؛ اول و مهم‌تر اينكه او وقتي در سخنان خود گفت: «بنده اينجا آمده‌ام كه شهادت بدهم مسووليت شرعي، وجداني، عرفي و عقلاني آنچه را كه در بعد فني به دست آورده‌ايم، مي‌پذيرم»، نشان داد كه «اهل مسووليت‌پذيري» است.
طبعا سياستمداران اخلاق‌گرا جملگي بر مسووليت‌پذير بودن كنشگر سياسي در برابر «اجتماع خويش» و حتي «جامعه جهاني» تاكيد دارند و در عمل نسبت به عقايد و باورهاي خود و تيم همراه‌شان رفتارهاي مسووليت‌پذيرانه نشان مي‌دهند.
اين اقدام يك رفتار اخلاقي مناسب است. دكتر صالحي هرچند با مجوز مقامات عاليرتبه نظام به مذاكرات رفته است، هرچند از نظر قانوني در برابر مجلس پاسخگو نيست و هر چند مي‌توانست هيچ‌گونه مسوولي تي در برابر عواقب احتمالي توافق بر عهده نگيرد و تمام مسووليت را به تصميمات عاليه نظام واگذار سازد اما با پذيرش مسووليت توافق در بعد فني، از خود يك رفتار پسنديده و قابل تقدير بر جاي گذاشت و نشان داد كه مي‌شود ماموريت را توامان با مسووليت بر عهده گرفت.
كافي است همين رفتار، با رفتار مسوولان در ماجراي سيل‌هاي اخير در برخي مناطق كشور مقايسه شود؛ اتفاقي تلخ كه هيچ فردي در هيچ نهادي، مسووليت اشكالات و عدم پيش‌بيني و تاخير در رسيدگي به سيل‌زدگان را نمي‌پذيرد و به طور كلي نسبت به غفلت‌ها و تغافل‌هايش پاسخگو نيست.
دوم آنكه سخنان ديروز علي‌اكبر صالحي تشكر وسپاس از گذشتگان و ماموران هسته‌اي ايران در ادوار قبل هم در خود داشت، از براي همين بود كه گفت: «مذاكرات ١+٥ سال‌ها طول كشيـد، عزيزاني كه قبلا مسووليت مــــذاكرات را داشتند همگــي زحمت‌هاي‌فراوان كشيدند، جنــاب آقـــاي دكتـر روحاني، جناب آقاي دكتر لاريجاني، جناب آقاي دكتر جليلي و اكنون جناب آقاي دكتر ظريف زحمت‌هاي زيادي كشيدند.
اگر امروز افق‌هاي بلندتري را مي‌بينيم براي اين است كه بر شانه‌هاي قبلي‌ها ايستاده‌ايم.» صالحي به درستي و اخلاق‌مدارانه از گذشتگان و مسوولان سابق تشكر و قدرداني مي‌كند تا نشان دهد اگر نبايد فقط در اشتباهات و نواقص ديگران را شريك بدانيم در روز پيروزي و توفيق و ظفرمندي نيز به ياد زحمت‌هاي قبلي‌ها افتادن، روشي انساني، ديني و فرهنگي است كه در غوغاي گيج‌كننده كلبي‌مسلكي سياسي مي‌تواند گرد و غبارها را بر زمين بنشاند و الگويي باشد براي كساني كه چراغ به دست در جست‌وجوي سياست‌ورزي اخلاق‌مدارانه‌اند.
رفتار تيم هسته‌اي ايران درس‌هاي فراواني دارد؛ «مقاومت‌شان در خارج» و «همدلي‌شان در داخل» راه توفيق پيش رو است.
