تحريم ها رفتند فسادها هم بروند
مریم قربانی فر در حالی که سیاست ایران هراسی در یک دهه گذشته پیشتاز بود و سعی می شد از ایران چهرهای خشن و غیرقابل گفتوگو ساخته شود،ورقها برگشت و این بار شورای امنیت سازمان ملل با 15 رای موافق و بدون هیچ رای مخالفی با قطعنامه 2231،قطعنامههای ضد ایرانی خود را ملغی کرد. دیروز …
مریم قربانی فر
در حالی که سیاست ایران هراسی در یک دهه گذشته پیشتاز بود و سعی می شد از ایران چهرهای خشن و غیرقابل گفتوگو ساخته شود،ورقها برگشت و این بار شورای امنیت سازمان ملل با 15 رای موافق و بدون هیچ رای مخالفی با قطعنامه 2231،قطعنامههای ضد ایرانی خود را ملغی کرد. دیروز اما شاید روز مهم دیگری برای ملت ایران بود.
ظریف دیروز در مجلس حاضر شد و متن توافق را به مجلس ایران تحویل داد و به سوالات نمایندگان پاسخ گفت .گزارش ها از وضعیت مجلس نشان از رویکرد مثبت نمایندگان به گزارش های ظریف و در کنار وی، علی اکبر صالحی داشته است.نمایندگان با آرامش سخنان نمایندگان ایران در وین راشنیدند و سوالات را مطرح کردند و هر چند نتیجه گیری به زمانی دیگر موکول شد اما نمایندگان دیروز منافع ملی را ارجح بر قضاوت های فردی و منافع گروهی قرار دادند.شادمانی نماینده آمریکا در شورای امنیت سازمان ملل در کنار شعف سایر کشورها و رای مثبت هر 15 عضو به قطعنامه به نفع ایران نشان می دهد که موضوع ایران برای جهان دارای چه اهمیتی است و اکنون ایران به یکی از مهم ترین بازیگران در منطقه تبدیل شده است. اما این بزرگی به اسبابی مهیا خواهد شد. قدرتهای تاثیرگذار در عرصه جهانی با توافق وین گام مهمی را در جهت تعامل با ایران برداشتند.ایران و 6 کشور دیگر در وین نشان دادند که می توان به جای تقابل به تعامل دست یافت و به جای مسیرجنگ از راه کم هزینه تر صلح عبور کرد اما برای ایران موضوع همچنان ادامه دارد. ایران اکنون می تواند بازیگر نقش اصلی و حتی کارگردان صحنه خاورمیانه باشد اگر شناخت منافع خود را در دستور کارقرار دهد.مشکلات عدیده اقتصادی در کشور موضوعی نیست که بتوان آن را از نظر پنهان كرد.اکنون ایران در شرایط فعلی و اتفاقات دو روز گذشته نه تنها به جهان نشان داده است که کشوری اهل تعامل و گفتوگو است و خط بطلانی بر تبلیغات غرب کشیده است،بلکه حال می توان این توافق را برای ایران نقطه عزیمتی تازه دانست تا راه توسعه را با سرعت بیش از قبل پی بگیرد.
در اين 12 سال گذشته بیشترین آسیبی که به کشور وارد شد را می توان در چهارچوب تحریم هایی دید که ذره ذره اقتصاد ایران را به گرداب می کشید.گردابی که از پس آن روش های عجیب و غریب برای دور زدن تحریم ها را وارد پیکر نحیف اقتصاد ایران کرد و در دو سال اخیر با رقم های فسادی که هر روز بزرگ تر و درشت تر می شوند اعتماد عمومی را دچار خدشه کرد.
ایران در جهان و با جهان به تعامل دست یافت و اما حالا نوبت آن شده است که با خود نیز به تعامل دست یابد. آشتی میان گروه های سیاسی یکی از راههای رسیدن به تعامل و گفتوگو در داخل کشور است. اما بخش دیگر و مهم تر بازگرداندن اعتماد عمومی درکشور است.اعتمادی که در سال های اخیر دستخوش طوفانهای بسیار شده است. سیستم اقتصادی که در طی چند سال گذشته از دل آن بابک زنجانی ها و اتفاقات غریب مربوط به فروش نفت توسط نیروی انتظامی رقم خورده است نیاز به بازبینی دوباره دارد.کاسبان تحریم حال به خوبی می دانند که دیگر فضای فعالیت آنان تنگ شده است،اما جامعه همچنان نیازمند توضیح مشخص و مقتضی است.توضیح آنچه در این سال ها بر سر اقتصاد کشور رفته است. افشای آنان که در سالهای سخت این سرزمین ازخون و جان مردمش ارتزاق کرده اند کمترین فایده اش از بین بردن پستوهای امن برایشان خواهد بود.یکی از گزینهها برای رسیدن به تعامل در داخل کشور ،این است که سایه ها از تاریکی خارج شوند.
پیگیری و افشای آنچه در اقتصاد اتفاق افتاده است کمترین فایده اش می تواند این باشد که همه بدانند برای آنان که قصد استفاده از منابع کشور را دارند هیچ پناهگاهی وجود نخواهد داشت و از سویی با بازگشت پولهاي بلوکه شده به کشور جامعه نیز میداند که این بار در هزینه کردن پول ها نظارت کافی وجود دارد.اکنون که سخن از بازگشت پولهای بلوکه شده به کشور است دولت باید وظیفه روی دوش خود را سنگین تر بداند. دولت یازدهم با دیواری از بیاعتمادی عمومی رو به رو است که می تواند برایش خطرناک باشد و رئیس جمهور نیز می داند که رای دهندگانش از وی انتظار شفافیت دارند. شفافیت در مورد پولهایی که به کشور می آید و چه در مورد آنان که هنوز در سایه هستند و حضور ناپیدایشان در کشور دیده می شود.
حال و پس از تحریم ها نوبت به فسادها رسیده است.فسادهایی که به نظر می رسد قوه قضاییه هم در کنار قوه مجریه خواهان برخورد و ریشه کنی آن است.امروز وقت آن است که سه قوه مجریه و قضاییه و مقننه،دست به دست هم بدهند و از ایران کشوری بسازند که لایق مردمانش است.