مذاکرات در «ساعت صفر»ادامه دارد

روزها پس از بیانیه لوزان برای نگارش متن توافق جامع به سرعت سپری شد تا جائیکه کمتر از ۴ ساعت تا «ساعت صفر» مذاکرات باقی مانده است.

همانگونه که پیش بینی می شد دبه کردن های مختلف ۱+۵ و در راس آن ایالات متحده تا اینجا نیتجه ای جز عدم توافق نداشته است. اگرچه این مسئله، اتفاق تازه ای نیست. هیئت مذاکره کننده کشورمان در ۹۰ روز گذشته در نوبت های متعددی در ژنو، وین، لوکزامبورگ و …غیورانه برای توافق مذاکره کردند و کار را به پیش بردند. اما هر دور با بد عهدی تازه ای از سوی طرف مقابل مواجه شدند.

در هفته اخیر و در هشتمین دور مذاکرات به منظور نگارش متن توافق جامع، وزرای خارجه هم به جمع مذاکره کنندگان پیوستند تا گفتگوها رنگ و بوی جدی تری به خود بگیرد. اما گویا حضور فابیوس، اشتان مایر، هاموند و در راس آنها جان کری هم افاقه نکرد و هنوز هم غربی ها انتظار تصمیم سخت اوباما را می کشند.

در همین ایام وزیرخارجه کشورمان در وین باز هم از اراده جدی ایران برای توافق سخن گفت و البته تاکید کرد که طرف مقابل هم باید اراده سیاسی برای توافق کردن را پیدا کند. در واقع معنای دیگر سخن ظریف این بود که غرب و در راس آن آمریکا هنوز هم از زیاده خواهی ها دست نکشیده است.

حال در شرایطی که شواهد و قرائن اینجا، در میان خبرنگاران متعدد رسانه های شرق و غرب عالم  و در همسایگی هتل پله کوبورگ، حکایت از باقی مانده موارد اختلافی دارد، آمریکا و اتحادیه اروپا از تمدید آن تا ۷ جولای(۱۶ تیرماه) خبر دادند. موضوعی که البته هنوز از سوی هیئت ایرانی تائید نشده است.

اما آنچه بطور قطعی می شود بیان کرد و رئیس جمهور هم ساعتی پیش در تهران مطرح کرد این است که قطعا در تاریخ عنوان شده در بینانیه لوزان یعنی ۳۰ ژوئن توافقی به دست نخواهد آمد. روحانی  با تاکید بر اینکه مذاکرات نمی تواند تا ۱۰ تیر به نتیجه برسد، گفت: «تا چند روز دیگر ممکن است به توافق برسیم بخش بزرگی از مسائل حل شد اما بخش کوچکی باقی مانده است که این مسائل مهم است.»

از سوی دیگر نوبخت هم صبح امروز در نشست خبری تاکید کرد که «سیاست ایران تمدید بلند مدت مذاکرات نیست». منابع آگاه نزدیک به تیم مذاکره کننده هم در چند روز اخیر بر همین موضوع اصرار داشته اند که برنامه ای برای تمدید طولانی و چند ماه مذاکرات نداریم.

در واقع آنچه اتفاق می افتاد بیش از آنکه تمدید مذاکرات باشد توقف زمان مذاکرات روی ساعت صفر است. وقتی که عقربه های ساعت ۱۲ امشب به وقت وین را نشان دهد، زمان «فریز» خواهد شد و گفتگوها در ساعت صفر ادامه خواهد یافت.

اتفاقی که بی سابقه هم نیست و حداقل یک بار در گفتگوهای فروردین ۹۴ در لوزان، مهلت آخر مارس، ۲-۳ روزی ادامه یافت بودن اینکه تعبیر به تمدید شود.

قطعا برای ایران و ایرانیان، یک توافق خوب و عزتمندانه، تنها مولفه مهم و اثرگذار برای حصول توافق است و در این مسیر خود را مقید به زمان های خودخوانده غربی ها که بعضا ناشی از مشکلات و مسائل داخلی کشورهایشان است، نمی داند، اگرچه باید اراده سیاسی غرب برای رسیدن به اصل توافق را هم مشاهده کند.