کاهش شدید فعالیت های بخش خصوصی فناوری اطلاعات

فرزاد فروردین در گفتگو با خبرنگار سازمان خبری موبنا  در ارزیابی خود از وضعیت فناوری اطلاعات در سال 88 با بیان اینکه مشکلات در حوزه نرم افزار از سال های قبل وجود داشته و در سال 88 شدت یافته و در بخش سخت افزار نیز اوضاع به دلیل مسائل گوناگون وخیم تر شده است ، اظهار داشت: وضعیت بحران و رکود جهانی از جمله دلایل مشکلات حوزه فناوری اطلاعات و بخصوص نرم افزار است و وقتی در سطح جهان مشکلات اقتصادی اوضاع را نابسامان می کند تاثیرات آن در ایران هم مشهود است.
این کارشناس فناوری اطلاعات با تاکید براینکه 70 تا 80 درصد اقتصاد کشور به صورت مستقیم و غیرمستقیم به بخش دولتی وابسته است ، گفت: وقتی بخش دولتی پروژه ای برای عرضه ندارد بخش خصوصی وضعیت نابسامانی پیدا خواهد کرد. حوزه فناوری اطلاعات نیز از این قاعده مستثنی نیست.
فروردین با اشاره به افت بودجه کشور ناشی از افت قیمت نفت ، اضافه کرد: بودجه های دولتی در پروژه های دولتی محدود شد. به همین دلیل کمتر شاهد تعریف پروژه های جدید در این حوزه بودیم. در بخش فناوری اطلاعات پروژه جدی که بتواند این صنعت را از رکود بیرون بکشد وجود نداشت. این امر اوضاع را وخیم کرد.
عضو کمیسیون سخت افزار سازمان نظام صنفی رایانه ای با اشاره به کاهش درآمد نفتی دولت و منابع بودجه تصریح کرد: عنایت لازم دولت به بخش فناوری اطلاعات در سال های اخیر به عنوان بخش محوری و نه فقط سرویس دهنده، وجود نداشت. این مساله باعث از بین رفتن ارزش افزوده زیادی در کشور شد.
وی معتقد است اکثر مدیران دولتی به فناوری اطلاعات به عنوان بخش لوکس توجه می کنند. تا زمانی که مدیران دولتی دیدگاه منفی و غلط خود را از مفهوم این بخش دارند و تنها جنبه جانبی و سرویس دهنده فناوری اطلاعات را مدنظر قرار می دهند، به راحتی می توان بودجه این بخش را حذف کرد.
 فروردین با بیان اینکه اکثر قریب به اتفاق شرکت های خصوصی حوزه فناوری اطلاعات شاهد کاهش بسیار شدید فعالیت های خود در سال 88 بودند گفت: اگر هم پروژه ای تعریف شد، از نگاه بی اعتمادی به بخش خصوصی به سمت شرکت های دولتی و نیمه دولتی جهت پیدا کرد.
 وی وضعیت فعلی فناوری اطلاعات را پاسخگوی نیازهای جامعه ندانست و عنوان کرد: به فناوری اطلاعات باید به عنوان یک صنعت محوری مانند دیگر صنایع محوری همچون پتروشیمی و فولاد توجه شود. مدیران شرکت های بخش خصوصی باید از طریق مجامع صنفی با یکسان و همسو کردن توان های صنف خود موقعیت و جایگاه بهتری در این بخش پیدا کنند و تا حدی از فشار و رکود فعلی بکاهند و این بحران ملی و بین المللی را از سر بگذرانند.
128/15