آقای مصباحی مقدم! میزبان، کرباسچی نبود

مهرداد خدیر در عصر ایران نوشت: چهارشنبه شب، رییس جمهور روحانی به افتخار سران احزاب و شماری از فعالان سیاسی، ضیافت افطار ترتیب داده بود و این بار به جای تفکیک شخصیت ها به اصلاح طلب یا اصول گرا یا هر عنوان دیگر و دعوت جداگانه از آنان، میزبانِ همه بود و به اقتضای چنین مراسمی چند نفر سخن می گویند و علاوه بر تشکر و تعارفات معمول، نکات مورد نظر خود را مطرح می کنند.

طبیعی هم هست که دیدگاه ها متفاوت باشد که اگر نبود با هم رقابت نمی کردند و به جای این که عضو حزب و تشکل خودشان باشند به عضویت مجموعه دیگری بر می آمدند.

اخبار دریافتی اما حاکی از آن است که حجت الاسلام مصباحی مقدم عضو ارشد و سخنگوی جامعه روحانیت مبارز به همراه برخی دیگر از شخصیت های اصول گرا در اعتراض به سخنان دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی ایران ضیافت را ترک کرده اند؛ با این استدلال که چون از محصورین با صفت «مظلوم» یاد کرده جلسه از مشروعیت ساقط شده است.

جدای این که چنین استنتاج و قضاوتی تا چه اندازه به رفع سوء تفاهم های موجود کمک می کند و این که آقای مصباحی هم می توانست از فرصت استفاده کند و به آقای کرباسچی به عنوان رقیب سیاسی خود پاسخ دهد به نظر می رسد رفتار عضو ارشد و سخنگوی جامعه روحانیت مبارز نه با آداب میهمانی سازگار است نه شان رییس جمهوری را رعایت کرده که اتفاقا هم لباس آنها و هم حزبی (عملا سابق) آنان است زیرا او و دوستان او میهمان رییس جمهوری بوده اند و حتی می توان گفت چون از ماه مبارک رمضان به عنوان میهمانی خدا یاد می شود سفره افطار عملا میزبان و میهمان ندارد و همه بر پای خوان رمضان می نشینند. با این نگاه ترک یک میهمانی افطار، رفتاری دور از پرنسیب مورد انتظار از یک شخصیت سیاسی است خاصه این که روحانی و منتسب به یک جریان ریشه دار سیاسی باشد.

گیرم از سخنان غلامحسین کرباسچی خوش شان نیامده باشد. به میزبان چه ربطی دارد؟ فارغ ازاین که افراد اساسا دعوت شده بودند تا دیدگاه های خود را بگویند و این قاعده و امکان هم شامل دبیر کل حزب کارگزاران بود و هم عضو ارشد روحانیت مبارز نه این که ضیافت «عالی ترین مقام رسمی کشور پس از مقام رهبری» – عین تعریف قانون اساسی از جایگاه رییس جمهوری-  را ترک کنند زیرا ترک یک نشست اعتراض به میزبان تفسیر می شود نه به یک میهمان دیگر و این قاعده تنها یک استثنا دارد و آن سخنرانی های سازمان ملل است.

این یادآوری هم بد نیست که 5 سال پیش و هنگامی که آقای احمدی نژاد در یک برنامه تلویزیونی طعنه سنگینی را متوجه حجت الاسلام مصباحی مقدم ساخت او ترجیح داد سکوت کند و تنها یک ماه بعد واکنش نشان داد و گفت آماده مناظره است.

رییس جمهور سابق در آخرین روز سال 1388 در برنامه تلویزیونی «سفر» و در اشاره ای صریح و البته بدون ذکر نام آقای مصباحی مقدم گفت: «عده ای با ارقام ساختگی مردم را از تبعات هدف مندی یارانه ها می ترسانند و می گویند اگر 40 هزار میلیارد تومان در اختیار دولت قرار گیرد  قیمت کالاها 5 هزار درصد افزایش می یابد  و این 5 هزار درصد را به معنی 500 برابر شدن قیمت ها می دانند در حالی که 5 هزار درصد 50 برابر است نه 500 برابر و تازه این هم واقعیت ندارد… اصلا من نمی دانم اینها در کدام دانشگاه درس خوانده اند و چگونه مدرک گرفته اند!» – [ همشهری ماه- شماره 43- فروردین 89]

واکنش آقای مصباحی مقدم اما چه بود؟ یک ماه سکوت کرد و بعد از یک ماه گفت: «به دو دلیل جواب نمی دهم. اما آماده مناظره ام.»

احتمالا توضیح خواهند داد آنجا بحث شخص بود و از حق شخصی خود گذشتند ولی اینجا بحث نظام مطرح بوده حال آن که انتساب میزبان- رییس جمهوری ایران به نظام – هم به سبب شخصیت حقیقی و هم حقوقی – بیش از ایشان است و دبیر کل کارگزاران هم فرزند و بالیده همین نظام است و درون مجموعه نظام تعریف می شود و تمام لطف چنین نشست هایی «کثرت در عین وحدت» و «وحدت در عین کثرت» است.

با این همه، هم این که سخنگوی جامعه روحانیت مبارز به عنوان یک حزب سیاسی در نشست احزاب با رییس جمهوری شرکت کردند یک دستاورد مثبت به حساب می آید زیرا پیش تر و در زمان مرحوم مهدوی کنی این تشکل برای خود شانیتی فراتر از احزاب سیاسی قایل بود.