مشکل آب خوردن مردم چگونه حل میشود؟
محمدرضا کیاشمشکی – رئیس جمهور هفدهم خرداد در مراسم دهمین دوره جایزه محیط زیست که در تالار همایشهای محیط‌زیست برگزار شد، گفت: «تحریم‌های ظالمانه باید از بین برود تا سرمایه بیاید و مشکل محیط زیست، اشتغال، صنعت و آب خوردن مردم حل شود، منابع آبی زیاد شده و بانک‌ها احیا شوند.» رئیس قوه مجریه کشور …
محمدرضا کیاشمشکی – رئیس جمهور هفدهم خرداد در مراسم دهمین دوره جایزه محیط زیست که در تالار همایشهای محیط‌زیست برگزار شد، گفت: «تحریم‌های ظالمانه باید از بین برود تا سرمایه بیاید و مشکل محیط زیست، اشتغال، صنعت و آب خوردن مردم حل شود، منابع آبی زیاد شده و بانک‌ها احیا شوند.»
رئیس قوه مجریه کشور بیست و سوم خرداد در نشستی خبری در توضیح بیشتر این جمله خود اظهار داشت: «برخی تعجب کردند، ولی تعجب نکنند که تحریم برای سدی بود که خوردن آب آشامیدنی را تأمین میکند. حتی ضد دارو و تجهیزات پزشکی بیمارستان‌ها بود. هیچکس در غیراخلاقی و غیرانسانی بودن تحریم، تردید نکند؛ مخفی کردن ظلمِ ظالمان، کار شایسته‌ای نیست. اگر ظلمش را بیان کردیم، کار بدی کردیم؟ باید ظلم ظالمان مخفی بماند؟»
در حالی رئیس جمهور از تأثیر تحریم ها بر سدسازی کشور که تأمین کننده آب شرب است سخن می گوید که یکی از صنایعی که در طول سالهای تحریم توانست به عنوان صنعت پیشرو در خودکفایی لقب بگیرد، همین صنعت سدسازی است.
فعالان صنعت سدسازی ایران با بهره برداری از سد بزرگ کارون 4 که تماما با توان مهندسان داخلی احداث شده، جشن خودکفایی در این صنعت را در شرایطی برگزار کردند که ایران سالها با تحریم های ناعادلانه غرب مواجه بود.
مروری بر سخنان مقام معظم رهبری در جمع کارگران در نهم اردیبهشت ماه سال جاری مبین این حرف است.
مقام معظم رهبری در بخشی از سخنان خود فرمودند: «امروز ما در زمینه‌ی شرکتهای دانش‌بنیان [نسبت] به ده‌سال پیش و پانزده‌سال پیش خیلی پیشرفت کرده‌ایم؛ اینها همه در حال تحریم اتّفاق افتاده است. بله، اگر تحریم ظالمانه‌ی دشمنان وجود نداشت، ممکن بود ما در همین زمینه‌ها بیشتر پیش برویم – این را انکار نمیکنیم – البتّه ممکن هم بود که بی‌توجّهی کنیم، نگاه نکنیم به نیازهای کشور و از پول نفت و واردات و امثال این چیزها به اموری بپردازیم که پیشرفتِ تولید را برای کشور به وجود نیاورد؛ این هم ممکن بود. یک‌مقدار واقعاً باید به این توجّه کنیم که یک مقدار از پیشرفتهای ما بر اثر منع از بیرون بوده است؛ این را باید قدر بدانیم؛ ندادند، مجبور شدیم خودمان اقدام کنیم. وقتی راه واردات بی‌رویّه باز بشود و هرچه خواستید بیاورید، سهل‌گراییِ انسان، انسان را میکشاند به سمت تنبلی، بیکارگی. این هم یک طرف قضیّه است. بنابراین بنده تکیه‌ای که روی مسئله‌ی تولید میکنم، نبایستی پاسخ داده بشود که تولید در شرایط تحریمِ سفت و سخت ممکن نیست؛ نه، ممکن است. هرکاری که شما تصمیم بگیرید انجام بدهید، همّت کنید، نیروهایتان را بیاورید در صحنه، از خدای متعال هم کمک بخواهید، هدایت بخواهید، شدنی است؛ این را ما امتحان کردیم.
ما الان در برخی از صنایع در کشور در دنیا حرف اوّل را میزنیم؛ فرض کنید در سدسازی. چه کسی در دنیا به ما کمک کرد که ما بتوانیم در سدسازی به این نقطه برسیم؟ امروز کشور ایران جزو کشورهای پیشرو در امر سدسازی است. سدهایی که در بعضی از کشورهای دیگر با خرجهای خیلی زیاد بعضی از شرکتهای غربی و امثال اینها می‌آیند درست میکنند، اگر در اختیار جوانهای ایرانی باشد، همان را شاید خیلی بهتر، با قیمتهای ارزان‌تر درمی‌آورند؛ این کاری است که ما پیشرفت کردیم. چه کسی به ما کمک کرد در این سالهای متمادی؟ در همین زمینه‌ی مسائل هسته‌ای همین‌جور است؛ در مسائل گوناگون دیگر همین‌جور است.
بنده معتقدم مشکلات اقتصادی کشور که از جمله‌ی مهم‌ترین آنها مسائل کارگری است، مسئله‌ی معیشت است، مسئله‌ی بیکار شدن کارگران [ است] – که گزارشهایی میرسد و انسان میبیند این گزارشها را – اگر به مسئله‌ی تولید توجّه بشود، حل خواهد شد. اشتغال ایجاد میکند، احساس عزّت ایجاد میکند، احساس بی‌نیازی ایجاد میکند. وقتی یک کشوری متّکی به نیروی داخلی خودش شد، احساس استغنا خواهد کرد. ممکن است انسان ده مسئله را هم با دنیا بخواهد حل کند، امّا فرق میکند حل کردن مسئله، رفتن پشت میز مذاکره، وقتی شما احساس قدرت میکنید یا احساس ضعف میکنید. آدم وقتی احساس قدرت میکند، یک‌جور مذاکره میکند، وقتی احساس ضعف و احتیاج میکند، یک‌جور مذاکره میکند. اگر ساخت داخلیِ قدرت در کشور در همه‌ی زمینه‌ها از جمله و بخصوص در زمینه‌ی اقتصادی، ساخت مستحکمی باشد، همه‌ی مسائل را با طرفهای گوناگون میشود مذاکره کرد؛ انسان منتها از موضع قدرت مذاکره میکند، نه از موضع نیاز، نه از موضع احتیاج که زبان دشمن را دراز کند، دائم شرط و شروط بگذارد، دائم حرف بی‌ربط و مفت بزند؛ بنده علاج را در این میبینم. من میگویم – روز اوّل سال هم این را گفتم – همه بایستی همه‌ی همّتشان را در بخشهای مختلف و گوناگون برای مسئله‌ی تولید صرف کنند.»
سخنان معظم له تأکید بر این دارد که حل مشکلات کشور در گرو توجه به تولید است نه رفع تحریم ها. با نگرشی بر فرمایشات مقام معظم رهبری می توان اینگونه نتیجه گرفت که رفع تحریم ها به رفع موانع تولید و توسعه اقتصادی می انجامد و موجب تسریع در رشد کشور می شود اما حل مشکلات را نباید در رفع تحریم ها دنبال کنیم بلکه باید در توجه به تولید و تکیه بر توان داخلی ببینیم.
همانگونه که در صنعت سدسازی توانستیم در سالهای تحریم به خودکفایی دست یابیم، می توانیم این رویه را در دیگر بخش های کشور نیز دنبال کنیم. به گفته رهبر معظم انقلاب « تصمیم بگیرید، انجام بدهید، همّت کنید، نیروهایتان را بیاورید در صحنه، از خدای متعال هم کمک بخواهید، هدایت بخواهید، شدنی است؛ این را ما امتحان کردیم.»
