خوش بينی ها قيمت نفت را تا کجا بالا می‌برد؟
اين اواخر، قيمت نفت درحالي در بازارها افزايش يافت که بايد شاهد کاهش قيمت‌ها مي‌بوديم. هفته گذشته، حاضران در صد و شصت و هفتمين اجلاس عادي اوپک بر سر عدم کاهش سقف توليد خود به توافق رسيدند و دو آژانس مهم انرژي نيز در گزارش‌هاي خود به وخامت مشکل عرضه بيش از تقاضا در بازارهاي …
اين اواخر، قيمت نفت درحالي در بازارها افزايش يافت که بايد شاهد کاهش قيمت‌ها مي‌بوديم. هفته گذشته، حاضران در صد و شصت و هفتمين اجلاس عادي اوپک بر سر عدم کاهش سقف توليد خود به توافق رسيدند و دو آژانس مهم انرژي نيز در گزارش‌هاي خود به وخامت مشکل عرضه بيش از تقاضا در بازارهاي جهان اشاره کردند اما در کمال تعجب شاهد بوديم که قيمت نفت‌خام برنت درياي شمال از 62 دلار به 65 دلار افزايش يافت. به نظر مي‌رسد براي نفت، اخبار بد مفهومي ندارد چرا که واکنش بازار نفت به اخبار منفي، برعکس خوب و مثبت است.
به گزارش اويل‌پرايس، روز جمعه، پنجم ژوئن اخبار منفي که پس از اجلاس عادي اوپک انتظار اعلام آن مي‌رفت، به شکل هنرمندانه‌اي در پوشش اين بيانيه که ميزان تقاضاي جهاني براي نفت افزايش مي‌يابد، منتشر شد. همين کافي بود تا سه روز بعد يعني در تاريخ هشتم ژوئن، قيمت نفت برنت که با 62 دلار و 29 سنت بازگشايي شده بود، به 65 دلار و 70 سنت افزايش يابد.
آژانس اطلاعات انرژي آمريکا (EIA)، روز سه‌شنبه نهم ژوئن، گزارش ماهانه خود با نام «چشم‌انداز کوتاه‌مدت انرژي (STEO)» را منتشر کرد که در آن نشان مي‌داد حجم مازاد توليد نفت، عامل اصلي کاهش قيمت‌ها است که اين مازاد توليد به‌تنهايي در ماه مي، به‌ميزان حدود سه‌ميليون بشکه در روز افزايش يافته‌است.
اين آژانس همچنين در تاريخ 11 ژوئن، گزارش خود از بازار نفت را منتشر کرد که پيام اين گزارش هم درست مانند گزارش قبلي بود. حجم مازاد توليد در سه‌ماهه نخست سال 2015، طي دهه اخير بي‌سابقه و روزانه يک ميليون و 850 هزار بشکه و به‌طور قطع از آغاز بحران قيمت نفت که از ماه ژوئن سال گذشته شروع شد، بالاترين ميزان محسوب مي‌شود.
نمودارهاي گزارش آژانس اطلاعات انرژي آمريکا نشان مي‌دهد بحران قيمت نفت به‌دليل پيشي‌گرفتن عرضه (توليد) بر تقاضا (مصرف)، در آغاز سه‌ماهه سوم سال 2014 رخ داده و اين وضعيت پايدار مانده‌است. در سه‌ماهه نخست سال 2015، ميزان عرضه تقريبا به اندازه سه‌ماهه آخر سال 2014 بوده اما ميزان تقاضا کاهش يافته که اين مساله چندان خوشايند نيست.
گرچه درباره افزايش تقاضاي جهاني براي نفت خوش‌بيني وجود دارد اما سوال اينجاست که مبناي اين خوش‌بيني کجاست؟ يکي از مهمترين عوامل، افزايش سفرهاي داخلي در آمريکا است. گرچه اين مساله مي‌تواند نشانه خوبي باشد اما کل جهان که به آمريکا محدود نمي‌شود. ازسوي ديگر، خوش‌بيني‌هايي درباره کاهش تعداد سکوهاي نفتي فعال در آمريکا وجود دارد اما توليد نفت آمريکا افزايش يافته است. آژانس اطلاعات انرژي آمريکا برآورد کرد محدوديت توليد نفت در آمريکا در ماه جولاي منجر به کاهش روزانه 91 هزار بشکه خواهد شد. بنابراين، خوش‌بيني‌ها به‌دليل پس‌روي موجودي ذخاير نفتي آمريکا وجود دارد اما اين اتفاق معمولا در اين موعد از سال مي‌افتد و اتفاق جديدي نيست.
گرچه تقريبا همه با اين خوش‌بيني‌ها موافقند اما اين خوش‌بيني اساسا از احساسات ما نشات مي‌گيرد درحالي‌که داده‌هاي آماري و اعداد و ارقام نشان مي‌دهد ما در جهان با مازاد توليد روبرو هستيم که اين وضعيت نه تنها بهبود نمي‌يابد، بلکه رو به وخامت است.
آنچه که مسلم است، بازارها هميشه عقلاني و منطقي عمل نمي‌کنند، بنابراين قيمت‌هاي جهاني نفت نيز از اين قاعده مستثني نيستند و هميشه منعکس‌کننده اصولي نظير عرضه و تقاضا نيستند. بااين‌حال، با گذشت زمان بازارها با اين عوامل اصلي، تعديل مي‌شوند. اما درحال حاضر، قيمت‌ها عميقا با اصولي مانند عرضه و تقاضا همخواني ندارند.
