تحمیل بسته‌های گران ایرانسل به میلیون‌ها کاربر

به گزارش خبرنگار فناوری اطلاعات و ارتباطات خبرگزاری تسنیم، نسل سوم تلفن همراه بالاخره با گذشت قریب به شش سال از انحصار تک اپراتور این نسل به شکل گسترده و فراگیر در اختیار تمامی اپراتورهای موبایل کشور قرار گرفت تا در ورطه رقابت با شرکت‌های ارتباطات سیار دنیا از تکنولوژی‌های بروز استفاده کنند.
هرچند که 3G برخلاف GSM نسلی برای انتقال صدا، اطلاعات و مالتی‌مدیا با سرعت و کیفیت بالاست اما اولین کشوری که از آن به شکل تجاری استفاده کرد، ژاپن در سال 2001 بود. لذا این استاندارد ارتباطی هر چند برای کشور ما نو است اما با توجه به افزایش ضریب نفوذ آن از سال 2005 به بعد، تکنولوژی کهنه‌ای به حساب می‌آید.
به عبارت دیگر شاید بهتر است بگوییم به دلیل اعطاء انحصار برای ارائه خدمات این نسل در ایران، با عقب ماندگی 10 ساله‌ای مواجه شدیم که هر تلاشی برای جبران آن انجام دهیم به دلیل مهاجرت شبکه‌های ارتباطی دنیا به سمت 4G باز هم عقب خواهیم بود.
گذشته از این موضوع، نیمه‌های سال گذشته بود که اپراتور اول و دوم ارتباطی علاوه بر مجوز نسل سوم، جواز ورود به نسل‌های بالاتر ارتباطی را هم دریافت کردند تا حداقل در زمینه استانداردهای دیگر بتوانیم هم‌پای دنیا پیش رویم.
از همان زمان تبلیغات گسترده و مانور پر رنگ و لعاب بر سر راه‌اندازی گسترده 3G که نهایتا سرعت 42 مگابیت بر ثانیه را در اختیار مشترکان موبایل قرار می‌دهد، توسط اپراتورهای بلند قامت ایران شروع شد و با توجه به اینکه ایرانسل پیش از همراه اول توانسته بود مجوز راه‌اندازی تجاری را دریافت کند، رنگ تبلیغاتش هم به گونه‌ای دیگر بود.
پیش از 3G شدن شبکه این دو اپراتور، نسل 2.75 بر شبکه آنها حاکم بود که سرعتی نهایتا معادل 100 کیلوبیت بر ثانیه را به ارمغان می‌آورد اما با روی کار آمدن استانداردهای جدید ارتباطی، عبارتی نظیر سرعت نوری و دانلود مگابیتی روی تیزر و بنرهای تبلیغاتی نقش بست.
با این حال اپراتور دوم ارتباطی که پرچم‌دار ورود به استانداردهای بالاتر ارتباطی (3G و بالاتر) بود، روز به روز به توسعه و بروزرسانی شبکه سابق خود پرداخت و براساس آمار اعلام شده توسط ایرانسل، امروز 270 شهر از فناوری 3G و بیش از 60 شهر از تکنولوژی 4G (LTE) این اپراتور بهره‌مند هستند.
نکته قابل تأمل اینکه اپراتور دوم ارتباطی به محض کاهش نرخ دیتای آزاد موبایل از سوی کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات، اقدام به گران کردن بسته‌های افزایشی اینترنت موبایل کرد که این کار دقیقا مصادف با توسعه شبکه 3G آن شد اما اپراتورهای دیگر ترجیح دادند برای رفاه حال مشترکان خود، دست به تعرفه‌ها نزنند.
قیمت برخی بسته‌های رایج ایرانسل دو برابر و همین عاملی برای شکل‌گیری موجی از اعتراضات توسط مشترکان این اپراتور شد؛ البته توجیه اپراتور نیز این بود که مشترکان برای کیفیت مطلوب باید پول بپردازند و اگر اپراتورهای دیگر بسته‌هایشان را گران نکرده‌اند دلیل بر این نمی‌شود که بهتر از ایرانسل باشند.
با این حال ممکن است عده‌ای گمان کنند که استاندارد 3G با توجه به سرعتی که در اختیار مشترکان قرار می‌دهد گران‌تر است و حق این اپراتور بوده که بسته‌هایش را گران کند، اما اینطور نیست.
تجربه اپراتورهای دنیا سود از محل فروش پهنای باند نیست بلکه سرویس‌محور شده‌اند و با خدمات ارزش افزوده ای که در اختیار مشترکان قرار می‌دهند از آنها درآمد کسب می‌کنند.
اما در صورتیکه چنین استدلال غیر منطقی را هم منطقی فرض کنیم، بد نیست بدانیم مرکز آمار در سال 1390 تعداد شهرهای ایران را 1331 مورد برشمرد.
این آمار نشان می‌دهد که شبکه 3G ایرانسل تنها یک پنجم یا 20 درصد شهرهای ایران را شامل می‌شود زیرا به گفته خود این اپراتور تجهیزات 3G آن تنها در 270 شهر راه‌اندازی شده است؛ البته سوای اینکه در برخی شهرها تنها نسل سوم راه‌اندازی شده و پوشش آن گسترده نیست یا به عبارتی تنها یک یا دو سایت راه افتاده که قادر به خدمات‌دهی به تمام مردم شهر نیست.
بنابراین در حالت خوشبینانه 80 درصد این آب و خاک که 3G ندارند باید برای خرید بسته‌های اینترنت همراه اپراتور دوم، همان اندازه‌ای پول بپردازند که دیگر نقاط 3Gنشین می‌پردازند.
ایرانسل در بخش بسته‌های اینترنت همراه به صراحت اعلام کرده که تمامی بسته‌هایش را برای فناوری 2G، 3G و 4G به فروش می‌رساند در حالیکه تکنولوژی 2G با 3G قابل قیاس نیست.
البته این را هم باید گفت که اپراتورها تنها در فروش دیتای آزاد مکلف به رعایت قانون هستند اما فروش بسته‌های اینترنتی با توجه به اینکه پیشنهاد آنها به مشترکان برای کاهش هزینه‌ها به شمار می‌رود هیچ دستورالعمل نظارتی روی آن نیست؛ لذا یک اپراتور می‌تواند بسته‌هایی فوق‌العاده ارزان کند و دیگری به دور از موضوعات رقابتی بسته‌هایی فوق‌العاده گران بفروشد و در نهایت هم بگوید هر کس کیفیت می‌خواهد باید پول بیشتری بپردازد.
دریافت هزینه یکسان از تمامی مشترکان موبایل اعم از کم سرعت و پرسرعت زمانی بیشتر به چشم می‌آید که دیگر اپراتورها همچین رویه‌ای ندارند؛ به عنوان مثال اپراتور اول ارتباطی در قالب نوترینو، بسته‌هایی را عرضه کرده که اختیار عمل به مشترکان می‌دهد تا اگر در منطقه‌ای هستند که 3G پوشش ندارد مجبور به پرداخت هزینه بیشتر نباشند.
رایتل هم که تکلیفش مشخص است؛ اپراتور ارغوانی تنها مکلف به ارائه خدمات 3G است و از این حیث تنها یک تعرفه برای بسته‌های خود در کل شبکه ارتباطی‌اش خواهد داشت.

منبع: تسنیم