دانشکده پزشکی هاروراد: زمین خوردن چگونه به آلزایمر یا زوال عقل منجر می شود؟

طبق یک مطالعه جدید که توسط مجله معتبر جاما نتورک اوپن در اختیار علاقه مندان قرار گرفته است، افراد مسنی که در نتیجه زمین خوردن دچار آسیب تروماتیک شده اند، بیش از 20 درصد با افزایش احتمال ابتلا به بیماری آلزایمر یا زوال عقل رو به رو خواهند شد.

این مطالعه که به وسیله محققان بیمارستان بریگهام و زنان (دومین بیمارستان آموزشی بزرگ دانشکده پزشکی هاروراد) صورت گرفت، داده های بیش از 2 میلیون سالمند را که دچار آسیب تروماتیک شده بودند، مورد بررسی قرار داد. برای بیش از 10 درصد از این افراد طی فاصله زمانی یک سال پس از سقوط، تشخیص زوال عقل داده شد.

در گروه مطالعه، میانگین سنی بیمارانی که تجربه زمین خوردن را گزارش کردند، 78 سال برآورد شد. لازم به ذکر است که چنین تجربه ناخوشایندی برای بانوان بیشتر از مردان بود. به طور کلی، بزرگسالان بالای 65 سال که پس از زمین خوردن دچار آسیب های تروماتیک می شوند، بیشتر در معرض زوال شناختی هستند.

زمین خوردن چگونه به آلزایمر یا زوال عقل منجر می شود؟

به طور کلی از دست دادن مهارت های حرکتی بخشی از پیشرفت بیماری آلزایمر به شمار می رود. افراد ممکن است در تعادل خود دچار مشکل شوند، اشیاء را به زمین انداخته، خود زمین بخورند و یا حتی هنگام پوشیدن لباس‌ هایشان در جهت دادن به بدن خود مشکل داشته باشند. این شرایط در مجموع وضعیت زندگی بیماران آلزایمری را با مشکلات فراوانی مواجه می سازد.

در یک بیانیه مطبوعاتی، نویسنده ارشد Molly Jarman، استادیار دپارتمان جراحی و معاون مرکز جراحی و سلامت عمومی در بریگهام، گفت که ارتباط بین زمین خوردن و ایجاد هر بیماری شناختی می تواند یک «خیابان دو طرفه» باشد.

وی اضافه می کند: تعیین اینکه چگونه زمین خوردن می‌ تواند زوال عقل را که یک فرآیند بیماری پیچیده است بدتر کند، بسیار چالش برانگیز است، مگر اینکه زمین خوردن باعث کبودی در مغز یک فرد مسن به شکل هماتوم ساب دورال یا نوع دیگری از خون مردگی شود. اما در عین حال انواع خاصی از زوال عقل مانند زوال عقل اجسام لوی یا زوال عقل پارکینسون نیز ممکن است خطر سقوط را افزایش دهند.

نتایج مطالعه نشان می‌ دهند که همه سالمندانی که به دلیل زمین خوردن در بیمارستان بستری می‌ شوند، باید برای کمک به تشخیص زودهنگام زوال عقل تحت غربالگری شناختی قرار گیرند.

آیا سایر شرایط پزشکی احتمال زوال عقل را پس از زمین خوردن افزایش می دهند؟

هر گونه کاهشی در عملکردهای شناختی می تواند بر مهارت های حرکتی تاثیر بگذارد. بدین ترتیب حتی افت خفیف نیز شرایط مقدماتی برای اشکال جدی تر زوال عقل را فراهم می آورد.

راه رفتن به ظرفیت شناختی قابل توجهی برای هماهنگ کردن اعمال حرکتی، حفظ تعادل و حرکت ایمن در محیط نیاز دارد. در نتیجه اختلال در حوزه های حرکتی شامل راه رفتن اغلب مقدم بر تشخیص رسمی زوال عقل است و بیماران را در معرض خطر افتادن قرار می دهد.

بسیاری از بیمارانی که زمین خوردن را تجربه کردند و متعاقبا در سال پس از زمین خوردن با تشخیص زوال عقل رو به رو شدند، ممکن است در زمان سقوط دچار اختلال شناختی خفیف – یک وضعیت پیش ساز زوال عقل – بوده باشند. این امر بیماران را در معرض خطر افتادن و ابتلا به زوال عقل قرار می دهد.

تعدادی از شرایط مرتبط با افزایش سن نیز می توانند منجر به زمین خوردن شوند که مجدد می تواند با ایجاد زوال عقل مرتبط باشد، اما شاید در عین حال نشانه ای از آن نیز باشد.

بیماران مسن‌ تر اغلب بیماری‌ های همراه دارند که خطر سقوط را در آنها افزایش می‌ دهند. این بیماری ها بسیار متنوع و رایج هستند. برای مثال امراض قلبی می‌ توانند باعث غش کردن در برخی از افراد یا ایجاد یک دوره سنکوپ شوند. دیابت هم ممکن است منجر به نوروپاتی و بی ثباتی و زمین خوردن افراد شود. بیماری پارکینسون نیز غالبا عامل بی ثباتی ناشی از لرزش یا سفتی عضلانی است.

البته فقط برخی از این موارد می‌ توانند منجر به افزایش خطر زوال عقل شوند. بیماران مبتلا به اختلال حرکتی که زمین می خورند ممکن است در معرض خطر زوال عقل اجسام لوی باشند. بیماران سکته مغزی که زمین می خورند نیز با احتمال خطر زوال عقل عروقی رو به رو هستند.

در مجموع به بیمارانی که تجربه زمین خوردن دارند، توصیه می شود که برای دریافت یک غربالگری شناختی ساده سرپایی یا چیزی شبیه یک معاینه کوچک پیرامون وضعیت ذهنی خود اقدام کنند، چرا که داده های این دسته از مطالعات کاملا متقاعد کننده هستند. در حقیقت چنین بیمارانی در مرحله ای از زندگی خود قرار دارند که این غربالگری ها بسیار ارزشمند واقع خواهند شد.