روزی که بمب افکن ها یکی از زیباترین شهرهای آلمان را محو کردند (حاوی تصاویر دلخراش)
بین روزهای 13، 14، و 15 فوریه 1945، بیش از 1200 بمب افکن سنگین بریتانیایی و آمریکایی نزدیک به 4000 تن بمب های انفجاری قوی و آتش زا را روی درسدن، آلمان فرو ریختند.
بیش از سه سال از جنگ جهانی دوم می گذشت که وینستون چرچیل، فرانکلین روزولت و دیگر رهبران متفقین در ژانویه 1943 در شهر کازابلانکا، مراکش گرد هم آمدند. تصمیماتی که در این جلسه گرفته شد روند باقی جنگ را در اروپا شکل داد.
طی این کنفرانس، رهبران متفقین روی سیاست تسلیم بی قید و شرط را تعیین کردند و همچنین با طرح بمباران راهبردی برای به زانو درآوردن نیروهای متحدین به توافق رسیدند.
برای آمریکا، بمباران بر حملات روزانه علیه اهداف راهبردی ارزشمند، مانند کارخانه ها، بنادر، پایگاه های نظامی، و دیگر زیرساخت های درگیر در جنگ متمرکز بود. برای بریتانیا، که به واسطه نبرد بریتانیا و بلیتس آسیب دیده بود، جنگ هوایی شامل هدف قرار دادن شهرهای آلمان طی حملات شبانه می شد.
بمباران شدید شهرهای آلمان
در ماه های بعد، بسیاری از شهرهای آلمان زیر حملات شدید نیروهای متفقین ویران شدند، اما شاید فجیع ترین ویرانی ها در درسدن، شهری تاریخی در جنوبی شرقی آلمان رخ داد.
درسدن از ویرانی های گسترده در شهرهای مهم آلمان مانند برلین و هامبورگ به دور مانده بود. اما بین روزهای 13، 14، و 15 فوریه 1945، بیش از 1200 بمب افکن سنگین بریتانیایی و آمریکایی نزدیک به 4000 تن بمب های انفجاری قوی و آتش زا را روی درسدن فرو ریختند.
مرکز تاریخی شهر درسدن به واسطه شدت بمباران ویران شد. آتشی که به واسطه بمباران ایجاد شد، هوای فوق گرم را با چنان قدرتی به سمت بالا می برد که روی زمین خلاء ایجاد کرد، درختان را از ریشه درآورد، مردم را به درون آتش کشید و آنهایی که از شعله های آتش در امان باقی مانده بودند را خفه کرد.
بیش از 25 هزار نفر کشته شدند که بسیاری از آنها افراد غیرنظامی و پناهنده بودند و بیش از 75 هزار ساختمان نیز ویران شد. گستردگی و شدت بمباران درسدن در اواخر جنگ بسیاری را به این باور رساند که این حمله یک جنایت جنگی بود.
تصاویری از جنایت جنگی در درسدن
نمایی از رودخانه البه، به سمت پل آگوستوس و کلیسای بانوی من درسدن در سمت چپ، و کلیسای جامع کاتولیک رومی در سمت راست در سال 1875.
خانه اپرا در درسدن، آلمان، حدود سال 1930.
بمب افکن های بی-17 فلایینگ فورترس خطوط ارتباطی آلمان را در کمنیتس، نزدیک درسدن، در 6 فوریه 1945 بمباران کردند.
دود ناشی از آتش سوزی های درسدن در فوریه 1945.
جمع آوری اجساد در خیابان ها پس از بمباران آتشین درسدن توسط متفقین در فوریه 1945.
انبوهی از اجساد در مقابل ساختمان های ویران شده درسدن پس از حملات هوایی در 13 و 14 فوریه 1945.
جسد یک زن در پناهگاه حمله هوایی در درسدن پس از بمباران سنگین شهر در فوریه 1945.
درسدن پس از حملات هوایی متفقین در 13 و 14 فوریه 1945. بیش از 15 کیلومتر مربع از شهر ویران شد. حدود 85 درصد از خانه ها و بناهای منحصر به فرد معماری باروک درسدن ویران شدند.
ویرانه های درسدن پس از بمباران متفقین.
نمایی از ویرانه های شهر درسدن پس از حملات هوایی متفقین در 13 و 14 فوریه 1945.
دو حمله هوایی سنگین نیروهای متفقین که در روزهای 13 و 14 فوریه 1945 به درسدن انجام شد مرگ بیش از 25 هزار نفر را در پی داشت.
ویرانه های حیاط داخلی در گالری هنر زوینگر در مرکز درسدن در 12 مارس 1946، کمی بیش از یک سال پس از بمباران آتشین نیروهای متفقین که مرگ و ویرانی گسترده در مرکز فرهنگی آلمان را به همراه داشت.
نیروهای داوطلب درسدن در مارس 1946 به پاکسازی آوارهای باقیمانده از بمباران شهر ادامه می دهند.
گروهی از داوطلبان برای بازسازی شهر درسدن تلاش می کنند. دو آلمانی مسن به نام های گوستاو و آلما پلیتز در پاکسازی آوارها کمک می کنند.
زنان زنجیره ای انسانی را برای حمل آجرهای مورد استفاده در بازسازی درسدن در مارس 1946 تشکیل داده اند. در پس زمینه می توان برج کلیسای جامع کاتولیک رومی ویران شده شهر را دید.
کارگران زن آوار کلیسای جامع کاتولیک رومی در درسدن را در فوریه 1946 تخلیه می کنند.
زنان مشغول پاکسازی آوار از گالری هنر زوینگر در مارس 1946 دیده می شوند.
عکسی ترکیبی از مجسمه مارتین لوتر، اصلاح طلب مذهبی آلمانی در مقابل ویرانه های کلیسای بانوی ما در درسدن. عکس سمت چپ مربوط به 13 مارس 1967 و عکس سمت راست مربوط به 9 فوریه 2005.
عکسی ترکیبی از مجسمه هنرمند آلمانی آگوست شرایت مولر به نام “خوبی” (The Goodness) از برج تالار شهر مشرف به درسدن. عکس سمت چپ مربوط به سال 1945 و عکس سمت راست مربوط به 12 فوریه 2015.
