پرخوری عصبی؛ چگونه با این اختلال غذایی مبارزه کنیم؟

موبنا-دلایل پرخوری

علت دقیق پرخوری عصبی ناشناخته است، اما تصور می شود که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و روانی باشد. در ادامه برخی از علل بروز پرخوری را قرار داده ایم.

• ژنتیک: شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد پرخوری عصبی ممکن است در خانواده‌ها وجود داشته باشد، که نشان می‌دهد ممکن است یک جزء ژنتیکی در این اختلال وجود داشته باشد.

• محیط: پرخوری عصبی در فرهنگ هایی که ارزش زیادی برای لاغری و زیبایی قائل هستند، شایع تر است. قرار گرفتن در معرض این پیام ها می تواند منجر به نارضایتی از بدن و تمرکز ناسالم بر وزن و ظاهر شود.

• عوامل روانی: افراد مبتلا به پرخوری عصبی اغلب اعتماد به نفس پایین و تصویر بدنی ضعیفی دارند. آنها همچنین ممکن است در مقابله با استرس یا احساسات دشوار مشکل داشته باشند.

عوامل دیگری که ممکن است در ایجاد پرخوری عصبی نقش داشته باشند عبارتند از:

• رژیم گرفتن: افرادی که رژیم می گیرند بیشتر در معرض ابتلا به پرخوری عصبی هستند. این به این دلیل است که رژیم غذایی می تواند منجر به احساس گرسنگی و محرومیت شود که می تواند باعث پرخوری شود.

• تجارب تروماتیک: افرادی که آسیب هایی مانند سوء استفاده جنسی یا بی توجهی را تجربه کرده اند، بیشتر در معرض ابتلا به پرخوری عصبی هستند.

• سوء مصرف مواد: افرادی که  الکل یا مواد مخدر مصرف می کنند نیز بیشتر در معرض ابتلا به بولیمیا عصبی هستند.

اگر نگران این هستید که شما یا کسی که می شناسید ممکن است به پرخوری عصبی مبتلا باشد، مهم است که به دنبال کمک باشید. پرخوری عصبی یک اختلال جدی است، اما می توان آن را به طور موثر درمان کرد. با درمان مناسب، افراد مبتلا به پرخوری عصبی می توانند بهبود یابند و زندگی سالم و رضایت بخشی داشته باشند.

علائم پرخوری عصبی

علائم پرخوری عصبی می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد، اما علائم رایج عبارتند از :

• دوره های مکرر پرخوری: پرخوری با خوردن مقدار زیادی غذا در مدت زمان کوتاه، معمولاً در یک دوره دو ساعته مشخص می شود. در طول یک دوره پرخوری، افراد ممکن است احساس کنند کنترلی ندارند و حتی زمانی که گرسنه نیستند غذا بخورند.

• رفتارهای جبرانی نامناسب: افراد مبتلا به پرخوری عصبی اغلب از رفتارهای جبرانی نامناسب برای جلوگیری از افزایش وزن پس از یک دوره پرخوری استفاده می کنند. این رفتارها می تواند عواقب جدی برای سلامتی داشته باشد.

• اشتغال ذهنی به وزن و شکل: افراد مبتلا به پرخوری عصبی اغلب درگیر وزن و شکل خود هستند. آنها ممکن است تصویر بدنی تحریف شده داشته باشند و ممکن است خود را دارای اضافه وزن ببینند، حتی زمانی که وزن مناسبی دارند.

​​پرخوری عصبی همچنین می تواند باعث تعدادی از علائم فیزیکی دیگر شود، از جمله:

• عدم تعادل الکترولیت: پرخوری عصبی می تواند منجر به عدم تعادل الکترولیت شود که می تواند باعث تعدادی از مشکلات سلامتی از جمله مشکلات قلبی، تشنج و حتی مرگ شود.

• کم آبی بدن: پرخوری عصبی همچنین می تواند منجر به کم آبی بدن شود که می تواند باعث علائمی مانند خستگی، سرگیجه و سردرد شود.

• آسیب به دندان ها: استفراغ عمدی می تواند به دندان ها آسیب برساند و باعث فرسایش مینای دندان و پوسیدگی دندان شود.

• مشکلات روده ای: پرخوری عصبی همچنین می تواند باعث تعدادی از مشکلات روده مانند یبوست، اسهال و درد معده شود.

اگر شما یا شخصی که می شناسید هر یک از علائم پرخوری عصبی را تجربه می کند، مهم است که به دنبال کمک حرفه ای باشید. پرخوری عصبی یک اختلال جدی است، اما می توان آن را به طور موثر درمان کرد. با درمان مناسب، افراد مبتلا به پرخوری عصبی می توانند بهبود یابند و زندگی سالم و رضایت بخشی داشته باشند.

تشخیص پرخوری عصبی

تشخیص پرخوری عصبی توسط یک متخصص سلامت روان مانند روانپزشک یا روانشناس انجام می شود. تشخیص براساس معیارهایی است که در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا ارائه شده است.

درمان پرخوری عصبی 

پرخوری عصبی یک اختلال جدی در خوردن است که می تواند تأثیر قابل توجهی بر سلامت جسمی و روانی افراد داشته باشد. با این حال، این یک اختلال قابل درمان است و با درمان مناسب، افراد مبتلا به پرخوری عصبی می توانند بهبود یابند و زندگی سالم و رضایت بخشی داشته باشند.

گزینه های درمانی مختلفی برای پرخوری عصبی وجود دارد و بهترین رویکرد بسته به نیازهای خاص فرد متفاوت خواهد بود. برخی از رایج ترین گزینه های درمانی عبارتند از:

• روان درمانی: روان درمانی نوعی گفتار درمانی است که می تواند به افراد مبتلا به پرخوری عصبی کمک کند تا علل زمینه ای اختلال خود را درک کنند و مکانیسم های مقابله ای سالم تری ایجاد کنند. انواع مختلفی از روان درمانی وجود دارد که می تواند برای پرخوری عصبی موثر باشد، از جمله درمان شناختی-رفتاری (CBT)، درمان بین فردی (IPT) و درمان مبتنی بر خانواده.

• دارو درمانی: می توان از داروها برای کمک به کاهش علائم پرخوری عصبی مانند افسردگی و اضطراب استفاده کرد. رایج ترین داروهای تجویز شده برای پرخوری عصبی، مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)، مانند فلوکستین (پروزاک) و سرترالین (زولوفت) هستند.

• مشاوره تغذیه: مشاوره تغذیه می تواند به افراد مبتلا به پرخوری عصبی کمک کند تا عادات غذایی سالمی ایجاد کنند و یاد بگیرند که چگونه وزن خود را به روشی سالم مدیریت کنند.

• گروه‌های حمایتی: گروه‌های حمایتی می‌توانند به افراد مبتلا به پرخوری عصبی حس  حمایت را ارائه دهند. آنها همچنین می توانند به افراد کمک کنند تا از دیگرانی که در حال گذراندن شرایط مشابه هستند یاد بگیرند.

در برخی موارد، افراد مبتلا به پرخوری عصبی ممکن است برای درمان نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشند. این معمولاً در صورتی انجام می شود که فرد عوارض پزشکی شدیدی را تجربه کند یا اگر به تنهایی قادر به حفظ وزن خود نباشد.

طول درمان پرخوری عصبی بسته به نیازهای خاص فرد متفاوت است. با این حال، اکثر افراد مبتلا به پرخوری عصبی برای دستیابی به بهبودی پایدار باید حداقل چندین ماه تحت درمان باشند.

اگر شما یا کسی که می شناسید با پرخوری عصبی دست و پنجه نرم می کند، مهم است که به دنبال کمک حرفه ای باشید. با درمان مناسب، افراد مبتلا به پرخوری عصبی می توانند بهبود یابند و زندگی سالم و رضایت بخشی داشته باشند.

تشخیص پرخوری عصبی آسان است: بسیاری از مردم بر این باورند که تشخیص پرخوری عصبی آسان است و افراد مبتلا به این اختلال همیشه دچار کمبود وزن خواهند بود. اما همیشه هم به این صورت نیست. افراد مبتلا به پرخوری عصبی ممکن است وزن بدن طبیعی یا حتی بالاتر از میانگین داشته باشند و ممکن است برای جبران پرخوری خود رفتارهای جبرانی مانند ورزش زیاد یا روزه گرفتن داشته باشند.

• پرخوری عصبی به اندازه بی اشتهایی عصبی جدی نیست: در حالی که بی اشتهایی عصبی اغلب به عنوان “جدی ترین” اختلال خوردن در نظر گرفته می شود، پرخوری عصبی همچنین می تواند عواقب جدی برای سلامت جسمی و روانی داشته باشد. افراد مبتلا به پرخوری عصبی ممکن است طیف وسیعی از مشکلات سلامت جسمی ، از جمله مشکلات گوارشی ، عدم تعادل الکترولیت ها و مشکلات دندانی را تجربه کنند و این اختلال همچنین می تواند منجر به افسردگی، اضطراب و سایر مشکلات سلامت روان شود.

• پرخوری عصبی قابل درمان است: در حالی که این امکان برای افراد مبتلا به پرخوری عصبی وجود دارد که به بهبودی کامل برسند، این اختلال لزوما “قابل درمان” نیست. بهبودی از پرخوری عصبی اغلب یک فرآیند طولانی مدت است که نیاز به حمایت و درمان مداوم دارد.

علاوه بر این، بهبودی می‌تواند برای همه متفاوت به نظر برسد و مهم است که بدانیم حتی افرادی که سال‌ها در دوره بهبودی بوده‌اند، ممکن است همچنان با چالش‌ها و شکست‌هایی مواجه شوند.

به طور کلی، مهم است که تشخیص دهیم پرخوری عصبی یک اختلال جدی سلامت روان است که می تواند عواقب سلامت جسمی و روانی قابل توجهی داشته باشد. با درک و پرداختن به باورهای غلط رایج در مورد این اختلال، می‌توانیم در جهت ارائه حمایت و درمان مؤثرتر برای افراد مبتلا به پرخوری عصبی تلاش کنیم.

عوارض پرخوری عصبی

پرخوری عصبی یک اختلال جدی در خوردن است که می تواند تأثیر قابل توجهی بر سلامت جسمی و روانی افراد داشته باشد. پرخوری عصبی در صورت درمان نشدن رها شود، می تواند تعدادی از عوارض طولانی مدت جدی داشته باشد، از جمله:

• مشکلات قلبی: پرخوری عصبی می تواند منجر به عدم تعادل الکترولیت شود که می تواند بر قلب فشار وارد کند. این می تواند منجر به مشکلات قلبی، مانند ضربان قلب نامنظم یا نارسایی قلبی شود.

• مشکلات کلیوی: پرخوری عصبی همچنین می تواند منجر به مشکلات کلیوی شود. این به این دلیل است که بدن هنگام استفراغ الکترولیت های خود را از دست می دهد و این الکترولیت ها برای عملکرد کلیه مهم هستند.

• مشکلات معده: پرخوری عصبی همچنین می تواند منجر به مشکلات معده شود. این به این دلیل است که پوشش معده ممکن است در اثر استفراغ مکرر تحریک شود.

• از دست دادن استخوان: پرخوری عصبی نیز می تواند منجر به تحلیل استخوان شود. این به این دلیل است که بدن هنگام استفراغ کلسیم خود را از دست می دهد و کلسیم برای سلامت استخوان ها مهم است.

• مشکلات دندانی: پرخوری عصبی نیز می تواند منجر به مشکلات دندانی شود. این به این دلیل است که اسید معده در هنگام استفراغ می تواند مینای دندان را فرسایش دهد.

• عدم تعادل الکترولیت: پرخوری عصبی می تواند منجر به عدم تعادل الکترولیت ها، مانند سطوح پایین پتاسیم و منیزیم شود. این عدم تعادل می تواند باعث تعدادی از مشکلات سلامتی از جمله ضعف عضلانی، خستگی و مشکلات قلبی شود.

• افسردگی: پرخوری عصبی اغلب با افسردگی همراه است. این به این دلیل است که پرخوری عصبی می تواند راهی برای مقابله با احساسات دشوار باشد.

• اضطراب: پرخوری عصبی نیز اغلب با اضطراب همراه است. این به این دلیل است که پرخوری عصبی می تواند راهی برای کنترل وزن یا شکل فرد باشد.

• خودآزاری: پرخوری عصبی نیز با خودآزاری همراه است. این به این دلیل است که افراد مبتلا به پرخوری عصبی ممکن است در مورد اختلال خود احساس شرم یا گناه کنند و ممکن است به عنوان راهی برای تنبیه خود به خودآزاری روی آورند.

• خودکشی: پرخوری عصبی نیز با خودکشی مرتبط است. این به این دلیل است که افراد مبتلا به پرخوری عصبی ممکن است نسبت به اختلال خود احساس ناامیدی کنند و ممکن است خودکشی را تنها راه فرار بدانند.

اگر شما یا کسی که می‌شناسید با پرخوری عصبی دست و پنجه نرم می‌کند، باید به دنبال کمک حرفه‌ای باشید. با درمان مناسب، افراد مبتلا به پرخوری عصبی می توانند بهبود یابند و زندگی سالم و رضایت بخشی داشته باشند.

سوالات متداول پرخوری عصبی

1. پرخوری عصبی چیست؟

پرخوری عصبی یک اختلال خوردن است که با دوره های مکرر پرخوری و به دنبال آن رفتارهای جبرانی نامناسب برای جلوگیری از افزایش وزن مشخص می شود. این رفتارهای جبرانی ممکن است شامل استفراغ عمدی، استفاده نادرست از ملین ها یا دیورتیک ها، روزه گرفتن یا ورزش زیاد باشد.

2. علائم پرخوری عصبی چیست؟

علائم پرخوری عصبی می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد، اما برخی از رایج ترین علائم عبارتند از:

• دوره های مکرر پرخوری

• رفتارهای جبرانی نامناسب برای جلوگیری از افزایش وزن

• اشتغال ذهنی به وزن و شکل

• عدم تعادل الکترولیت

• کم آبی بدن

• آسیب به دندان ها

• مشکلات روده ای

3. دلایل پرخوری عصبی چیست؟

علت دقیق پرخوری عصبی ناشناخته است، اما تصور می شود که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و روانی باشد.

4. پرخوری عصبی چگونه تشخیص داده می شود؟

تشخیص پرخوری عصبی توسط یک متخصص سلامت روان مانند روانپزشک یا روانشناس انجام می شود. تشخیص براساس معیارهایی است که در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا ارائه شده است.

5. پرخوری عصبی چگونه درمان می شود؟

گزینه های درمانی مختلفی برای پرخوری عصبی وجود دارد و بهترین رویکرد بسته به نیازهای خاص فرد متفاوت خواهد بود. برخی از رایج ترین گزینه های درمانی عبارتند از:

• روان درمانی

• دارو

• مشاوره تغذیه

• گروه های پشتیبانی

6. اثرات بلندمدت پرخوری عصبی چیست؟

اگر پرخوری عصبی در صورت درمان نشدن رها شود، می تواند تعدادی از عوارض طولانی مدت جدی داشته باشد، از جمله:

• مشکلات قلبی

• مشکلات کلیوی

• مشکلات معده

• از دست دادن استخوان

• مشکلات دندانی

• عدم تعادل الکترولیت

• افسردگی

• اضطراب

• خودآزاری

• خودکشی کردن

سخن پایانی درباره پرخوری عصبی 

پرخوری عصبی یک اختلال جدی خوردن است که در صورت درمان نشدن می‌تواند باعث مشکلات جسمی و روانی قابل توجهی شود. در حالی که علل دقیق پرخوری عصبی به طور کامل شناخته نشده است، اعتقاد بر این است که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و روانی در این امر نقش دارند. درمان پرخوری عصبی معمولاً شامل ترکیبی از روان درمانی، دارو درمانی و مشاوره تغذیه است و حمایت خانواده و دوستان نیز در روند بهبودی مهم است. با درمان و حمایت مناسب، افراد مبتلا به پرخوری عصبی می توانند یاد بگیرند که علائم خود را مدیریت کنند و به بهبودی طولانی مدت برسند.

باورهای غلط درباره پرخوری عصبی 

چندین تصور غلط رایج در مورد پرخوری عصبی وجود دارد. این باورهای غلط می تواند منجر به سوء تفاهم در مورد این اختلال شود و می تواند مانع درمان و حمایت موثر برای افراد مبتلا به پرخوری عصبی شود. برخی از باورهای غلط رایج در مورد پرخوری عصبی عبارتند از:

• پرخوری عصبی یک انتخاب است: یکی از رایج ترین تصورات غلط در مورد پرخوری عصبی این است که این یک انتخاب است یا اینکه افراد مبتلا به این اختلال به سادگی فاقد اراده هستند. در حقیقت، پرخوری عصبی یک اختلال جدی سلامت روان است که اغلب با طیف وسیعی از عوامل روانی، بیولوژیکی و محیطی مشخص می شود که در ایجاد آن نقش دارند.

• فقط زنان ممکن است به پرخوری عصبی مبتلا شوند: یکی دیگر از تصورات غلط رایج در مورد پرخوری عصبی این است که فقط زنان را مبتلا می کند. در حالی که این اختلال به طور نامتناسبی بر زنان تأثیر می گذارد، مردان نیز می توانند به پرخوری عصبی مبتلا شوند. مهم است که بدانیم هر فردی، صرف نظر از جنسیت، ممکن است تحت تاثیر اختلالات خوردن قرار گیرد.

بیتوته